6

1571 คำ

ตรีชฎาเคยให้ดูภาพครอบครัวนานแล้ว บอกว่าตัวเองเป็นลูกคนละแม่กับพี่ชายทั้งสอง และตอนที่พี่ชายทั้งสองมาเยี่ยม ก็ไม่เคยได้เจอกับสองสาวเพื่อนซี้ จึงไม่สนิทสนมกันอย่างที่เห็น เนื่องจากทั้งเฌอร์รินและเพลงพิณไม่ค่อยกล้าไปที่บ้านของคุณป้าของตรีชฎาสักเท่าไหร่ ท่านเป็นคนดุ หัวโบราณและซักถามเหมือนจำเลย เวลาจะชวนกันไปไหนมาไหน ตรีชฎาจึงมักเก็บตัวอยู่กับบ้าน ไปเรียน และเจอกันก็ที่มหาวิทยาลัย บางครั้งนึกสงสารก็ชวนกันมานอนเล่นที่ห้องพัก แทนที่จะออกไปเที่ยว แต่ทั้งสามก็สนิทกันดี เพราะพูดกันได้ทุกเรื่อง และมีความจริงใจให้แก่กันเสมอ อีกสถานที่หนึ่งที่ทั้งสามมักไปขลุกอยู่ด้วยกันคือห้องสมุด เพราะเงียบสงบ เพลงพิณได้อ่านหนังสือที่ชอบ ตรีชฎานั่งทำรายงาน และเฌอร์รินก็นั่งเล่นคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค เรียกว่าเป็นสามคนที่ลงตัวเพราะไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันเลย แค่มองตาก็รู้ใจ “จริงเหรอนี่ แล้วพี่หมอไม่เห็นบอกพวกเรา” เพลงพิณหันไปมองชายหนุ่มตาปริบๆ “ก็อยากให้ยายตรีแนะนำเองครับ จะได้เซอร์ไพร้ส์ ได้ยินน้องพูดอยู่ว่าเพื่อนจะมาเที่ยวที่ไร่ ไร่แสนรักยินดีต้อนรับนะครับ” เอกวัฒน์พูดอย่างใจดี “พี่ชายแกโคตรหล่อเลยว่ะตรี” เฌอร์รินกระซิบกระซาบกับเพื่อนรัก “ยังโสดด้วยนะพวกแก” ตรีชฎาเชียร์พี่ชายเต็มที่ “แต่ฉันคงหมดสิทธิ์วะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแท้ แต่ยายเพลงน่ะมีลุ้น” “บ้าเหรอแก เขาไม่ชอบผู้หญิงอย่างฉันหรอก” เพลงพิณรีบพูดใบหน้าเหลอหลา “ทำมาเป็นว่าฉันบ้า แกน่ะมองพี่หมอตาเป็นมันเลย” “เอาสิ ถ้าแกชอบ ฉันจะยกให้” ตรีชฎารีบพูด “บ้า! สิ” เพลงพิณตีเพื่อนหน้าแดง “วันนี้มีงานเลี้ยงที่ไร่นะครับ มาได้จังหวะพอดีเลย” เอกวัฒน์รับน้ำมาดื่มแก้กระหาย สองสาวผู้เป็นแขกเลยรับมาดื่มด้วยเพราะคอแห้งเหลือเกิน เดินทางมาไกล “ว้าว! จริงเหรอคะ” เฌอร์รินทำเสียงตื่นเต้น เลยโดนเพลงพิณค้อน ก็คุยกันมาตลอดทางและรู้ด้วยว่าที่ไร่จะมีงานเลี้ยง “พี่เอกเป็นหมอจ้ะ รักษาได้ทุกโรคโดยเฉพาะโรคหัวใจ” ตรีชฎาพูดยิ้มๆ “อุ๊ย! อยากเป็นโรคหัวใจ ให้พี่หมอรักษาจังค่ะ” เฌอร์รินยิ้มใส่เอกวัฒน์ ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดู “ไปดูห้องพักกันไหมสองสาว” ตรีชฎาเอ่ยชวน เมื่อเห็นพี่ชายขยับตัวอย่างเขินๆ ที่โดนจีบซึ้งๆ หน้า “ดีจ้า” เพลงพิณร้องบอก เฌอร์รินทำหน้าเสียดายที่ไม่ได้คุยกับพี่ชายเพื่อนต่อ “ตรีไปก่อนนะคะพี่หมอ” “ตามสบายครับสาวๆ มากันเหนื่อยๆ คงอยากพัก” “มาๆ พวกแกฉันจะพาไปดูห้อง” “โห... ห้องสวยมาก” สองสาวอุทานพร้อมกันเมื่อมาถึงห้องพัก “ห้องนี้เป็นห้องรับแขก ฉันให้แกสองคนเลือกว่าจะนอนด้วยกันหรือแยกห้อง” ตรีชฎาเอ่ยถาม “นอนด้วยกัน และแกด้วย” เพลงพิณชี้ไปที่เพื่อนรัก “ก็แจ่มไปเลยสิ คิกๆ” ทั้งสามกรีดร้องก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงนุ่มๆ มีเรื่องคุยกันมากมายเพราะไม่ได้เจอกันนานหลายปี “โคตรคิดถึงแกเลยว่ะตรี” “ฉันก็คิดถึงพวกแก กว่าจะมาได้ ติดใจอะไรนักหนากับกรุงเทพฯ ควันพิษก็เยอะ” “แกชวนมานี่แล้ว พวกเราอยู่ยาวเลยนะ” เฌอร์รินพูดขึ้น เพื่อนรักทั้งสามนอนใกล้กัน เอาศีรษะชนกันอย่างสนิทสนม “แกไม่ทำงานหรือไง” ตรีชฎาถามอย่างสงสัย แค่รู้ว่าเพื่อนจะมาหาก็ดีใจเหลือเกิน คิดว่าเฌอร์รินลาพักร้อนได้หลายวันเสียอีก “ไอ้เฌอร์ตกงาน” เพลงพิณเฉลย “แกมาทำงานที่ไร่ฉันสิเฌอร์ ยายเพลงก็เขียนนิยาย ไม่ต้องกลับกรุงเทพฯ อยู่ที่นี่ตลอดชีวิตยังได้” “ขอบใจมากนะตรี มีตำแหน่งอะไรให้ฉันทำบ้างล่ะ” เฌอร์รินถามอย่างมีความหวัง “มีเยอะแยะเชียว ทำกับงานกับฉันนี่แหละ โปรโมทไร่อะไรก็ได้ แกเก่งกราฟฟิกนี่นา” “ฉันล่ะ” เพลงพิณถามถึงตัวเอง “แกก็เป็นพี่สะใภ้ฉันไง” “อ๊าย... งั้นฉันตกลง” “ไม่ค่อยเลยนะย่ะหล่อน” เฌอร์รินกระแทกไหล่เพื่อนอย่างหมั่นไส้ เพลงพิณหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ ตรีชฎานึกถึงพี่ชายทั้งสอง เอกวัฒน์นั้นไม่ชอบทำไร่ทำสวนก็ไปเป็นหมอ บิดาก็ไม่ว่าอะไร ความหวังของการสืบทอดกิจการจึงตกไปอยู่ที่โทธวิท ปกติพี่ชายคนรองเอาการเอางาน แต่พออกหัก โดนคนรักหักหลังเขาก็เปลี่ยนไป จากเอาการเอางานก็ทิ้งงานทิ้งการ แถมยังสำมะเลเทเมา ทำตัวไม่เอาไหนจนบิดาโมโห เธอนึกเกลียดไปถึงอดีตแฟนเก่าของพี่ชายคนรองนัก แต่สุดท้ายก็ได้แต่ทำใจ เพราะอดีตก็คืออดีต แต่อดีตกลับทำให้อนาคตย่ำแย่เหลือเกินสำหรับโทธวิท คนเรา รักมากก็แค้นมาก เกลียดมาก และเสียใจมากเป็นธรรมดา!!! “แกยังไม่มีแฟนเหรอตรี” จู่ๆ เฌอร์รินก็เอ่ยถามขึ้น เพราะนับอายุกันแล้วก็ย่างสามสิบกันทุกคน “ยัง” “มีคนมาจีบหรือยัง” เพลงพิณถามบ้าง “ยัง” “แกออกจะสวยน่ารัก ไม่อยากจะเชื่อ” เฌอร์รินทำหน้าไม่เชื่อ ตะแคงหน้ามามองเพื่อน คราวนี้ตรีชฎาหลบตา เบือนหน้าหนีเพื่อกลบเกลื่อน “เฮ้ย! ยายตรี แกโกหก” เฌอร์รินลุกขึ้นนั่งมองเพื่อนไม่วางตาเมื่อเห็นกิริยานั้น “อะไรของแก บ้าเหรอ ฉันเปล่าสักหน่อย” ตรีชฎาเริ่มร้อนตัว “ทำไมแกต้องทำเสียงสูงด้วยล่ะ จริงอย่างยายเฌอร์มันว่า...” เพลงพิณดีดตัวขึ้นมามองเพื่อนอีกคนอย่างจับผิด “นี่พวกแกจะจับผิดฉันหรือไง” แกล้งทำเสียงดังกลบเกลื่อน “เปล่าเสียหน่อย ก็แกมีพิรุธ ถามว่ามีคนมาจีบไหม ก็ยัง มีแฟนไหม ก็ยัง สวยๆ แบบแกไม่น่ารอด” เฌอร์รินชี้นิ้วระรัว “โอ๊ย! รวบนิ้วฉันทำไมย่ะ เจ็บนะ” เฌอร์รินร้องด้วยความเจ็บดึงนิ้วออกจากมือนิ่มๆ ของเพื่อนแทบจะทันที “สมน้ำหน้า” ตรีชฎาย่นจมูกใส่เพื่อนรัก “พูดไปพูดมา ฉันปลื้มพี่ชายแกอะตรี” เพลงพิณเอ่ยขึ้น “ฮันแน่ มีคนมาจีบไม่สนนะแก แต่จะเขมือบพี่ชายเพื่อน” “ก็คนที่มาจีบฉันน่ะน่ากลัวนี่นา ฉันนี่โคตรสยองเลย” “สยองยังไง” ตรีชฎาเอ่ยถามเพื่อนรัก “พอมันรู้ว่ายายเพลงเขียนนิยายอีโรติก มันชวนขึ้นเตียงเลย” เฌอร์รินตอบเสียเอง “บ้าไอ้เฌอร์ ไม่ถึงขนาดนั้น” เพลงพิณหน้าแดงลามไปถึงใบหู “ถามจริงเพลง แกเขียนแนวนี้ไม่เคยจริงๆ เหรอ” ตรีชฎาเอ่ยถามอย่างอยากรู้ “ไม่เคยสิ บ้าหรือไง จะให้ไปมีอะไรกับใครได้” “แล้วแกจินตนาการขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันเข้าเมืองก็อุดหนุนนิยายแกนะโว้ย แกบรรยายซะเห็นภาพ” ตรีชฎาอ้าปากหวอ “ยายนี่แอบหื่น แกไม่รู้หรือไงตรี” เฌอร์รินได้ทีเหน็บเพื่อนรักก่อนจะหัวเราะอย่างชั่วร้าย “พอเลยพวกแกสองคน” เพลงพิณยกมือขึ้นปราม “พออะไรย่ะ พอพูดทำมาเป็นเขิน แต่เวลาเขียนทุกกระบวนท่านะย่ะหล่อน” “มีพี่คนนึงรู้จักกันเป็นนักเขียน แกบอกว่าแกมีสามีแล้ว แต่แต่งนิยายฉากรักไม่ฟินเหมือนฉัน พวกแกเชื่อไหม” เพลงพิณถามเพื่อน “ฉันเชื่อ” เฌอร์รินตอบทันที “ทำไมแกเชื่อล่ะ ทั้งๆ ที่ฉันไม่เคยมีประสบการณ์แต่มาเขียนนิยายอีโรติก” “แฟนนิยายแกส่วนใหญ่ชอบเพ้อละเมอเหมือนแกไง เลยมาอุดหนุนนิยายแก อ่านแล้วฟิน ไปเจอจริงๆ เป็นไงล่ะ” “เป็นไงอะไรของแกอะเฌอร์” ตรีชฎาหันมาถาม “ครั้งแรกมันเจ็บน่ะสิ ยายเพลงบรรยายไปว่าซี๊ดซ๊าดเสียวซ่าน แฟนนิยายมันก็หลงเชื่อ ไปมีอะไรกับสามี แล้วก็ส่งข้อความมาบอกว่ายายเพลงโกหก” “บ้าหรือไง ครั้งแรกฉันบรรยายว่านางเอกเจ็บนะ แต่พระเอกเล้าโลมก็หาย ครั้งต่อๆ ไปแฟนนิยายก็บอกว่าฟิน” “โอ๊ย! ไม่หายหรอกย่ะ ครั้งที่สองบางคนยังเจ็บเลย” เฌอร์รินเถียงคอเป็นเอ็น “ผู้มีประสบกามอันโชกโชน” เพลงพิณแดกดัน “เปล่าหรอก ฉันไม่ได้อยู่ในโลกจินตนาการเหมือนแกไง ผู้หญิงบางคนแต่งงานกับผู้ชายเป็นปียังไม่เคยถึงจุดสุดยอดเลยอะ” “แกนี่เทพนะ” เพลงพิณยกนิ้วให้ “พระเอกของยายเพลงน่ะน่ากลัว” เฌอร์รินวิจารณ์ “น่ากลัวยังไงเหรอ” ตรีชฎาลากเสียงหน้าแดง นึกถึงพระเอกในนิยายของเพื่อนรักก็ฟินอยู่เหมือนกัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more