“ฉันกลัวเจ็บ”
“แกก็ไปถามเฮียพริกเลย ว่าความสามารถเหมือนเฮียโทไหม ทำครั้งแรกไม่เจ็บน่ะ”
“บ้าเหรอไง เขาได้หาว่าฉันลามกสิ”
“คบกันไปเลย ลองดูว่าเขานิสัยยังไง บางทีเขาอาจจะเป็นคนดี เป็นเนื้อคู่แกก็ได้”
“ไม่กล้าคบ”
“อะไรของแกอีกล่ะ”
“กลัวเสียตัว”
“โอ๊ย! ยายตรี งั้นแกก็ขึ้นคานไปเถอะ” เฌอร์รินพูดอย่างเพลียๆ
“คนเราต้องรักนวลสงวนตัวนะแก มันต้องมีศักดิ์ศรีมีคุณค่า” เธอยึดคำพูดของมารดาจำเอาไว้ในสมอง เพราะที่บ้านค่อนข้างจะหัวโบราณมากๆ เรื่องโทธวิทกับเพื่อนรักของเธอมีอะไรกันก่อน ก็เกินจะรับได้ แต่เพราะเฮียโทของเธอใจร้อน แต่อย่างน้อยก็รับผิดชอบกันไป
“โอ๊ย! แก ถ้ามัวแต่รักนวลสงวนตัว ก็มีคนคาบไปกินหมดหรอก”
“ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กันยังไงก็คงไม่ได้ครองรักกัน แต่สำคัญต้องรักนวลสงวนตัว”
“แกทำเหมือนเฮียพริกจะปล้ำแก”
“ก็ใช่น่ะสิ แกดูสายตาเขาสิ ฉันโคตรกลัวเลยแก”
“แกกลัวอะไร กลัวเขาปล้ำ หรือกลัวเขาไม่ปล้
