“ยายตรี”
“หือ... ว่าไง”
“สาบานนะว่าแกไม่เห็นจริงๆ” เฌอร์รินเท้าสะเอวมองเพื่อนด้วยความหมั่นไส้
“อะไรของแก” คนพูดแกล้งทำไขสือแต่ไม่เนียน
“ก็โน้นไง ยืนฉีกยิ้มมองแกเหมือนจะกลืนกินอยู่โน้น” เฌอร์รินบุ้ยใบ้ไปทางพฤทธิ์ที่กำลังยืนมองเพื่อนรักตาเยิ้ม
“ไหน อ๋อ... ฉัน ฉันไม่เห็นจริงๆ”
“หรา... แม่เจ้าพระคุณรุนช่อง แกเป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะมีผัว”
“โอ๊ย! ยายเฌอร์ พูดอะไรของแก อายชาวบ้านเขาบ้าง”
“ก็พูดเรื่องจริงนี่แหละ แกเลือกผักชาตินึงแล้ว สายตาก็คอยแต่จะมองแล้วก็ก้มลงมาเลือกผักอีก ถ้าจะมองก็มองตรงๆ ไปเลย เขาจีบแกอยู่”
“ฉันไม่ชอบเขา”
“ปากแข็ง”
“เปล่าเสียหน่อย” ตรีชฎารีบปฏิเสธทันควัน
“เชื่อตายแหละ ถ้าเชื่อแก คลอดลูกเป็นแมวแล้วล่ะ”
“ก็แปลกดีนะ ถ้าแกคลอดลูกเป็นแมวคิกๆ โอ๊ย! เจ็บนะยายเฌอร์ หยิกฉันทำไม”
“หมั่นไส้แกน่ะสิ มีผู้ชายมาชอบทำเป็นไม่สน ระวังนะ หมาจะคาบไปแดรก”
“นี่ปากแกรึไง ปากเสีย”
“แน
