“อื้อ! พะ พอแล้ว แฮ่กๆ”
เสียงฉันหอบหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะก่อนหน้านี้คุณโซ่เอาน้องชายของเขาสอดเข้ามาในกลีบกุหลาบของฉันนับครั้งไม่ถ้วน แม้ขณะตอนนี้เขาก็ยังขยับอยู่บนตัวฉันไม่มีทีท่าจะหยุดพักแม้แต่น้อย
“เค้ก! เธอรู้ตัวไหมเธอกำลังทำให้ฉันหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”
ประโยคนี้คุณโซ่บอกกับฉันทุกครั้งเวลาที่เรามีอะไรกัน ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาพูดกับฉันนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เพราะการแสดงออกของเขาหลายครั้ง ก็ทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับคำพูดของเขาอย่างเช่นตอนนี้
“คุ คุณโซ่พอเถอะนะ ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว” ฉันพยายามบอกเขาให้หยุด เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงนอนจนตาจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว และอีกอย่างตอนนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเหมือนจะมีไข้
“ถ้าเธอง่วงก็นอน เดี๋ยวฉันทำเอง”
นี้คือประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนทุกจะดำมืดไปหมด แล้วหลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย
-Akin’s talk-
ผมก้มมองใบหน้าขาวเนียนของคนตั
