เมียแต่ง ตามพินัยกรรม

ร่วมห้องนอน

หลังจากจดทะเบียนสมรสกับเขาเสร็จแล้วเขาก็พาเธอขับรถมาที่บ้าน เธอเห็นหมออัศนัยยืนรออยู่หน้าบ้านก็ยิ้มดีใจออกมาด้วยความสดใส ภูดิษฐ์หันมามองสีหน้าเธอก็รู้สึกหมั่นไส้ เพราะสีหน้าที่เรียบเฉยตลอดทางที่นั่งรถมากับเขา มันดูแตกต่างกับตอนนี้เหมือนดูเป็นคนละคน

"พี่หมอ.."

รถยังไม่ทันจะจอดสนิทเธอก็รีบเปิดประตูออกไปอย่างไว

เขาจึงมองตามไปเห็นเธอรีบเดินตรงไปหาน้องชายเขาอย่างไว

"สาเป็นยังไงบ้าง เอิ่ม..! เมื่อคืนนี้"

"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นคะ สาโอเคที่สุด.."

เขายิ้มหน้าบานออกมาที่รู้ว่าเมื่อคืนนี้ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

"แล้วทานอะไรมาหรือยัง หิวไหม..?"

"ฉันก็หิวนะ นายไม่คิดจะถามฉันบ้างหรอ.?"

ภูดิษฐ์เดินลงมาจากรถแล้วพูดตะโกนแทรกระหว่างเธอและหมอนัย

"พี่ก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาหรอ เดี๋ยวผมให้แม่บ้านเตรียมอาหารให้ทั้ง 2 คนเลยละกัน.."

"จะทานอะไรกันทันละ ตื่นเช้ามาก็ต้องรีบไปจดทะเบียนสมรสอำเภอ นี่ยังไม่มีอะไรตกถึงทัองเลย.."

"จดทะเบียนสมรสหรอครับ..?"

"ใช่ เมื่อเช้าฉันไปจดทะเบียนสมรสกับสามา ตอนนี้ฉันทั้งเหนื่อยทั้งหิวมากเลย งั้นนายช่วยบอกให้คนจัดอาหารให้ฉันทีนะ.."

ภูดิษฐ์พูดจบก็เดินเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจพวกเขาทั้ง 2 อีกเลย

สริสาหันมามองหน้าหมอนัยด้วยสีหน้าเครียดจัด โดยที่เขาก็หันมองเธอกลับด้วยสายตานิ่งเฉย โดยไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้นออกมา

"พี่หมอ.."

"เดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านจัดอาหารให้นะ.."

หมอนัยพูดตามเธอได้แค่นั้นก็เดินหน้าเศร้าเข้าไปในบ้าน เธอทำได้แค่มองตามเขาไปแต่ภายในใจของเธอตอนนี้มันเจ็บปวดเหลือเกิน

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่เธอแอบชอบมาตลอด ทั้งที่เขาอยู่ใกล้เธอแค่นี้แต่เธอกลับเอื้อมมือไปหาเขาไม่ได้ เพราะตอนนี้เธอต้องจัดการภาระภายใน 1 ปีนี้ให้จบก่อน

"รอสาก่อนนะคะพี่หมอ อีกแค่ 1 ปีเท่านั้นสาก็จะเป็นอิสระ ถึงตอนนั้นสาจะบอกกับพี่ค่ะ ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา สารักพี่มาตลอด.."

.....

สริสาทานอาหารที่หมอนัยเตรียมไว้ให้จนหมดก็ขึ้นไปที่ห้องตัวเอง ก็ต้องตกใจเพราะห้องนอนที่เธอเคยนอนถูกใส่กลอนเอาไว้

"พี่นวลค่ะ ห้องของสาล็อกค่ะสาเข้าห้องตัวเองไม่ได้"

"คุณท่านให้ย้ายข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดของคุณสาเอาไปไว้ที่ห้องคุณภูแล้วนะคะ.."

"ห้องคุณถูหรอ..?"

"ใช่ค่ะ นวลช่วยกันกับพี่จวนยกไปหมดแล้วค่ะ ไม่เหลืออะไรแล้ว.."

สริสาทำสีหน้ากังวลขึ้นมาทันทีเพราะรู้ว่าคืนนี้เธอจะต้องได้เข้าไปนอนในห้องของภูดิษฐ์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

สริสาเคาะประตูห้องนอนของภูดิษฐ์ยืนรออยู่แต่เขาก็ยังไม่มาเปิด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เธอยืนรออยู่สักพักเขาก็ยังไม่มาเปิดสักที

จึงตัดสินใจเปิดประตูห้องเองแล้วดันเข้าไปช้าๆ

"คุณภูคะ..."

"..."

เธอเรียกชื่อเขาเบาๆแต่ไม่ได้ยินเขาขานรับ

"คุณภูคะ..."

เธอหันมาปิดประตูเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องมองหาเขาจนทั่ว

"นั่นของของเธอ.."

"อุ๊ย.!"

เธอสะดุ้งตกใจที่ได้ยินเสียงเขา และหันไปเห็นเขากำลังนั่งอยู่ในมุมนึงของห้องพร้อมกับคีบบุหรี่ในมือ ด้วยชุดแค่กางเกงขายาวตัวเดียวเสื้อไม่ได้ใส่ จึงเผยให้เห็นมัดกล้ามแน่นๆของเขา

"ตู้เสื้อผ้าฉันเต็ม และฉันก็ไม่ชอบให้มีของเกะกะรกบนโต๊ะ โดยเฉพาะพวกของที่ไม่ใช่ของฉัน.."

"แล้วจะให้สาเอาเสื้อผ้าไปไว้ตรงไหนละคะ พวกของใช้ของสาอีก.."

"ถ้าไม่มีที่เก็บเสื้อผ้าก็แค่ไม่ต้องใส่ จะได้ไม่ต้องหาที่เก็บไง.."

"คุณภู.."

"ถ้าคิดจะมาอยู่กับฉันก็ต้องหัดลองเปลือยกายดูบ้าง ถ้าเธอจะไม่ใส่เสื้อผ้าเลยฉันก็ไม่ว่า..เพราะต่อให้เธอแก้ผ้าจนหมด..ฉันก็ไม่มีอารมณ์พิศวาทเธอ.."

"..."

เธอกำมือแน่นเริ่มมีอารมณ์โกรธ

"แล้วอีกอย่าง..ฉันก็ไม่ชอบนอนร่วมเตียงกับใครด้วย..โดยเฉพาะคนที่ฉันรังเกียจ.."

"..."

"เลือกเอาแล้วกัน จะนอนตรงไหนของพื้นห้องเลือกได้ตามสบายเลย ห้องฉันกว้างใหญ่อยู่แล้วเธอหาที่นอนได้เลยสบายๆ.."

"ขอบคุณนะคะ ในความเมตราของคุณ ความเป็นสุภาพบุรุษของคุณมันดีเยี่ยมจริงๆ ที่ให้ผู้หญิงนอนพื้นแต่ตัวคุณนอนที่นอนนุ่มสบาย.."

"ฉันเป็นสุภาพบุรุษอยู่แล้ว แต่ฉันเลือกใช้..เลือกใช้กับเฉพาะผู้หญิงบางคนเท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอ.."

"..."

เขาพูดจบก็ทิ้งบุหรี่ในมือแล้วลุกขึ้นยืนถอดกางเกงตัวที่ใส่ออกต่อหน้าเธอ จนเธอต้องรีบหันหน้าหนี

เขายิ้มเยาะออกมาด้วยความชอบใจ แล้วหันหลังเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายใจ

"ไอ้คนทุเรศ ทุเรศที่สุด.."

....

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเธอกำลังจัดมุมที่นอนของตัวเอง เอาโต๊ะเล็กๆมาวางข้างๆที่นอนเพื่อวางข้าวของเครื่องใช้ และพับเสื้อผ้าเรียบร้อยไว้ข้างๆกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอเอง

กริ๊งงง กริ๊งงง >>>

เสียงโทรศัพท์ของภูดิษฐ์ดังขึ้นเขาจึงกดรับสายทันที

"ฮัลโหล..ฉันอาบน้ำอยู่กำลังจะออกไป..ฉลองบ้าบออะไร ไม่มีอะ..กินให้กับชีวิตบัดซบดีกว่า แต่งงานทั้งทีดันได้มาแต่งงานกับผู้หญิงที่..."

เขาหันไปเหล่ตามองเธอนิดนึง

"ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดวะ...เดี๋ยวไว้เจอกัน คืนนี้แม่งจะกินให้เมาเละเลย.."

.....