เมื่อคริสเตียนมีความรัก #3
1127 คำ
ในความคิดของเขาตอนนี้ เรื่องที่สำคัญที่สุดคือเรื่องของคาร่า เขาคิดถึงลักยิ้มบนแก้มบุ๋มของเธอ ซึ่งคาร่ามีความสุขกับเรื่องธรรมดา คาร่าของเขาน่ารัก และคริสเตียนก็เผลอยกยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างลืมตัว ว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว
ใบหน้าซึ่งปกติจะเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง ตอนนี้กลับมีรอยยิ้มประดับอยู่
“Oh my god!! คุณยิ้มเหรอ” อันเนโต้ถามออกมาด้วยความตกใจ อย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
ทันใดนั้นคริสเตียนก็รีบปรับสีหน้าภายใต้หน้ากากให้กลับมาเย็นชาตามปกติของเขาทันที แต่มันก็สายเกินไป เพราะทุกคนได้เห็นรอยยิ้มของเขาแล้ว
ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างใส่คริสเตียนด้วยอาการช็อก
“อันเนโต้ นายพูดมากเกินไปแล้ว” คริสเตียนถลึงตาใส่
“และคุณพูดน้อยเกินไป!” ไมเคิลแสดงความคิดเห็นด้วยรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับหัวเราะออกมา
คริสเตียนตัดสินใจเงียบ ถ้าเขาพูดแล้วมันจะยิ่งเพิ่มความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาเพิ่มมากขึ้นไปอีก และคาร่าจะกลายเป็นจุดสนใจที่มากเกินไป เธอจะไม่ปลอดภัย เขาไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น
มันแย่มากจริงๆ นรกเถอะ!
ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคาร่าทำให้เขากังวลมากเกินไป ใบหน้าที่เย็นชาของเขากลายเป็นน้ำแข็งอีกครั้ง ทุกคนสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
‘เขาคงกำลังปกป้องผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอต้องเป็นคนที่พิเศษมากแน่ๆ และในที่สุดเขาก็พบคนที่ทำให้เขายิ้มได้’ ทุกคนรู้สึกมีความสุขไปกับคริสเตียนด้วย
คริสเตียนจากไปหลังจากพวกเขาพูดคุยกันนิดหน่อย ซึ่งพอเข้ามานั่งในรถเขาก็ถอดหน้ากากออกทันที
มือถือของเขาดังขึ้นพร้อมกับสายเรียกเข้าจากเชนผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา เชนเป็นคนที่ดูแลเขตปาโดวา ที่แจ็คสันต้องการใช้ส่วนหนึ่งของปาโดวา สำหรับฝากขายสินค้าเพื่อส่งจากจุด A ไปถึงจุด B
“เชน” คริสเตียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
เชนก็ตัวสั่นหลังจากได้ยินชื่อตัวเองถูกเรียกออกมาจากปากคริสเตียน แต่เขามีเรื่องต้องแจ้งให้คริสเตียนทราบ ซึ่งเป็นเรื่องของแจ็คสันเขาจึงกลืนน้ำลาย และถ่ายทอดข้อมูลให้คริสเตียนฟัง
(แจ็คสันปฏิเสธที่จะจ่ายค่าผ่านทางในส่วนของเรา แต่รถบรรทุกของเขา 8 คันก็เข้ามาในเขตของเราแล้ว) เชนกล่าวอย่างลังเล
แต่คริสเตียนฉลาดพอที่จะรู้ทันว่าแจ็คสันคิดจะทำสิ่งนี้
“ใช้ตำรวจที่อยู่ภายใต้บัญชีที่รับเงินรายเดือนจากพวกเรา บอกตำรวจให้ยึดรถบรรทุกเหล่านั้น และค้นหาตำแหน่งที่แน่นอนของคืนพรุ่งนี้ว่าแจ็คสันจะเดินทางไปที่ไหน” คริสเตียนสั่งก่อนจะตัดสายไป
ขณะที่ฟรังโก้ก็มองไปข้างหลังจากที่นั่งข้างคนขับ
“เจ้านายครับ เราจะไปสนามบินใช่ไหม” ฟรังโก้ถามอย่างลังเล
ในตอนแรกคริสเตียนวางแผนที่จะเดินทางไปอิตาลี เพื่อสรุปสถานการณ์ของแจ็คสันด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจ ความคิดของเขาเปลี่ยนแปลง เขารู้วิธีจัดการกับแจ็คสันอย่างถาวรแล้ว
“ไม่ กลับบ้าน” คริสเตียนเปลี่ยนแผน ตอนนี้เขาจะเดินทางไปปอมเปอีโดยตรง ซึ่งเป็นเขตที่อยู่ภายใต้การควบคุมของแจ็คสัน
‘ถึงเวลาที่เขาจะควบคุมปอมเปอีด้วยตัวเองแล้ว แจ็คสันเป็นคนเริ่มก่อน เขาต้องจัดการตอนนี้ ก่อนที่จะแจ็คสันเป็นตัวอย่างให้คนอื่นที่เหลือทำตาม’ คริสเตียนคิดอย่างไม่ลังเล
...
คริสเตียนเดินทางมาถึงคฤหาสน์เวลา 23.29 น.
ฟรังโก้เดินมาส่งคริสเตียนถึงหน้าประตู ก่อนจะโค้งคำนับ แล้วเดินออกไปทางด้านหลัง ซึ่งเป็นที่พักของเขาเวลาที่ต้องอยู่ที่นี่
และหลังจากที่คริสเตียนจากไป คาร่าก็เล่นกับลูกสุนัขตัวใหม่ของเธอ ซึ่งเธอตั้งชื่อว่ากีกี้
หลังจากเธอทานข้าวเย็นกับโมนิก้าเสร็จ พวกเธอก็พากีกี้ออกไปเดินเล่นที่สนามหน้าบ้าน ก่อนที่โมนิก้าจะขอตัวไปอาบน้ำนอน
คาร่าอาบน้ำเสร็จ เธอใส่ชุดนอนผ้าไหมเนื้อนิ่ม ขายาวสีครีม นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงสองสามชั่วโมง เพราะเธอกังวลเรื่องที่จะไปเรียนมหาวิทยาลัยในวันแรกมากเกินไป คาร่าจึงตัดสินใจเดินลงมานั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นแทน
นี่เป็นอีกหนึ่งความหรูหราตั้งแต่เธอมาที่นี่ เธอสามารถดูทีวีได้ทุกเวลาเมื่อเธออยากดู
เธอเลื่อนดูไปทีละช่อง แต่เธอไม่พบสิ่งที่น่าสนใจเลย มันน่าเบื่อมาก เธอตัดสินใจที่จะดูหนังใน Netflix สักเรื่อง
เธอนั่งดูอยู่ครู่หนึ่งจนตาของเธอเริ่มหนักอึ้ง ‘ฉันจะหลับตาพักครู่ แล้วก็จะไปนอน’ คาร่าคิดอย่างเกียจคร้าน เธอนอนลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยมีเสียงทีวีอยู่เบื้องหลัง
คริสเตียนเดินเข้ามาข้างใน ก่อนจะล็อกประตูตามหลังเขา เขาถอดเสื้อสูทและคลายเนกไทขณะเดินขึ้นบันได แต่หูของเขาได้ยินเสียงผู้ชายมาจากทางห้องนั่งเล่น ทำให้เขาต้องหยุดเดิน และนิ่งฟัง
เขาหยิบปืนออกมาและปลดล็อก ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าหาที่มาของเสียง
ฝีเท้าของเขาช้าและระมัดระวัง
แต่เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่น เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับสิ่งที่พบเห็น คาร่าขดตัวอยู่บนโซฟาและกำลังนอนหลับสบาย
‘เธอคงนอนดูทีวีแล้วหลับไป’ เขาคิด ก่อนจะล็อกปืนแล้วเก็บไว้ที่เดิม
ชายหนุ่มก้มลงและช้อนอุ้มคาร่าเข้าสู่อ้อมแขนใบหน้าของเธอแนบไปกับอกแกร่ง
‘นี่กำลังจะกลายมาเป็นกิจวัตรใหม่ของฉันไปแล้วนะกระต่ายน้อย’ เขาคิดอย่างชอบใจ เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะคลุมเธอด้วยผ้าห่ม
“นอนหลับฝันดีกระต่ายน้อย” เขากระซิบ และเห็นสุนัขของเธอกระดิกหางขณะที่มองมาที่เขาอย่างสงสัย “ปกป้องกระต่ายน้อยของฉัน เหมือนกับที่เธอปกป้องนาย” เขาบอกกับลูกสุนัข สุนัขก็กระโดดขึ้นไปบนเตียง ราวกับว่ามันเข้าใจในสิ่งที่คริสเตียนพูด
จากนั้นคริสเตียนก็ออกจากห้องของคาร่า และเดินไปที่ห้องของเขาที่อยู่ติดกัน
- ผู้เขียน
