ประตูรถด้านคนขับเปิดออก บุรุษท่านหนึ่งก้าวลงมา ยกมือถอดแว่นกันแดดสีชาอย่างเท่ ดวงหน้าหมองเพราะความเซ็งจากภาคิเปลี่ยนเป็นระบายยิ้มหวานทั่วดวงหน้า
เท้ากำลังก้าว หมุนกลับเดินลงมา ตรงไปยืนอยู่ต่อหน้าหมอ ความดีใจแต่งแต้มบนดวงหน้า อย่างเปิดเผย
“หมอ !” นึกว่าหมอพูดเล่น ที่บอกว่าจะมาเยี่ยมถึงบ้าน เธอไม่ได้ฝันทั้งหมดคือความจริง ผู้คนญาติพี่น้องล้อมรอบนี่คือของจริง ไม่ใช่หุ่นยนต์
คนมาเยี่ยมไข้ส่งยิ้มหวาน ตอบรับคนไข้คนพิเศษในความดูแลของเขา เคสแรกที่หมอตามมาเยี่ยมคนไข้ถึงบ้าน
“หมอลืมเครื่องมือแพทย์ไว้ในตัวเมนีหรือเปล่าคะ” ถามแอบติดตลก
“ลืมสิคะ” เขาตอบกลับติดตลกด้วยเช่นกัน
“เดี๋ยวนะคะ หมอลืมเครื่องมือไว้ในร่างกายเมนี” คราวนี้หญิงสาวจึงตกใจ หากเขาลืมอย่างที่ว่าจริงๆ ป่านนี้มันอยู่ตรงไหน
“ลืม...หัวใจ ทิ้งไว้กับเมนีไงคะ” เคยได้ยินแต่ปลาหมอตายเพราะปาก ตอนนี้หมอเรียกรอยยิ้มเพราะปาก
“หมอ ! บ้า
