เอไลจาห์ยั่วเมเดลีน #2
1246 คำ
โจนาธานนั่งลงบนเก้าอี้แล้วดึงผมขึ้นไปนั่งบนตัก จากนั้นเขาก็พิมพ์อะไรบางอย่างอย่างรวดเร็ว แล้วหน้าจอห้องทำงานของเมดิลีนก็ปรากฏขึ้น
“ให้ตายสิ… เธอกำลังทำอะไร!” โจนาธานคำราม
ดวงตาของผมเบิกกว้างอยู่ที่หน้าจอ เวลานี้เมดิลีนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ขาของเธออ้ากว้าง หันหน้าเข้าหากล้องให้พวกเราเห็นอย่างชัดเจน
ใต้ชุดเดรสสีเขียวเธอสวมกางเกงชั้นในสีขาวที่เวลานี้เปียกแฉะตรงกลาง มือของเธอกำลังลูบไล้ไปมาเล่นกับตัวเอง มืออีกข้างเคล้นคลึงอยู่ที่หน้าอก ขณะหลับตาพริ้มพร้อมกัดริมฝีปากล่าง
บ้าฉิบ!… เธอทำให้ผมมีอารมณ์ ส่วนล่างแข็งจนปวดไปหมด…
“การเฝ้าดูเธอช่วยตัวเองแบบนี้ ทำให้ใครบางคนมีอารมณ์ใช่ไหม” โจนาธานกระซิบชิดริมหูผม ก่อนจะขบกัดเบา ๆ ส่งผลให้ผมครวญครางพลางขยับหมุนสะโพกลึกเพื่อได้สัมผัสความโป่งพองของเขาที่กำลังดุนดันกางเกง
“ตอบผมเอไลจาห์!” เขาเลียข้างในหู ทำเอาผมตัวสั่นเทา
“ตอบอะไร” ผมกลั้นหายใจ ผมต้องการเขามากพอ ๆ กับข้างล่างที่แข็งจนคิดว่ามันจะกระโดดออกมาจากกางเกง
“ดูสิ!” โจนาธานจับกรามผมให้หันไปที่หน้าจอ
ให้ตาย!… มือของเมดิลีนกำลังถูไถร่องชื้น ส่วนมืออีกข้างกำลังขยำหน้าอกกลมกลึงที่ตอนนี้มันโผล่พ้นอยู่นอกเสื้อแล้ว
เธอบิดตัวไปมาบนเก้าอี้ พร้อมเชิดใบหน้าขึ้นบ่งบอกถึงความสยิว
“นั่นทำให้คุณมีอารมณ์ใช่ไหม คุณหวังจะได้ลูบไล้ดอกไม้แสนฉ่ำที่น่ารักของเธอหรือเปล่า... ในขณะที่ผมกำลังลูบไล้ตรงนี้ของคุณอยู่ คิดแบบนั้นใช่ไหม”
โจนาธานถามขณะที่ลูบไล้แก่นกายของผมนอกกางเกง ผมหายใจหอบไปกับสัมผัสจากเขา แล้วขยับถูไถเป้าเขาไปมา ก่อนเขาจะคลายเข็มขัดผมออกและถอดกางเกงให้ แก่นกายของผมดีดผึงออกมาอย่างหิวกระหาย
โจนาธานกอบกุมมันแล้วรูดรั้งขึ้น ๆ ลง ๆ ตามความยาว ดวงตาของผมหันกลับไปมองที่หน้าจอ แล้วปลายหยักก็สั่นไปมาเมื่อเห็นเมดิลีนดึงกางเกงชั้นในไปไว้ด้านข้าง จากนั้นก็ค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าและออกในเนินเนื้ออวบอิ่มสีชมพูไร้ขน
เธออ้าปาก นี่ถ้าอยู่ใกล้ ๆ คงได้ยินเสียงครางหวิวจากเธอ
“ตื่นได้แล้ว!” โจนาธานสั่ง
ผมจึงหันหน้ามาเป็นเครื่องหมายคำถาม รอยยิ้มชั่วร้ายของเขาปรากฏขึ้น จากนั้นก็ปลดเข็มขัดพร้อมกับดึงกางเกงของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว แก่นกายใหญ่ยาวของเขาผงาดพร้อมผงกหัวทักทาย ขนาดมันพอดีรับกับผมอย่างสมบูรณ์แบบ
ผมเอนตัวไปหาเขาและบดจูบอย่างดุเดือด เขาจูบกลับด้วยความหิวโหยเช่นเดียวกัน กระทั่งหนำใจเขาก็นอนคว่ำ เอนตัวไปข้างหน้า ใช้ข้อศอกค้ำอยู่บนโต๊ะ โชว์ก้นแน่น ๆ ที่สมบูรณ์แบบต่อหน้าผม แก่นกายของผมเต้นกระตุกเต็มไปด้วยความต้องการ
“ผมอยากให้คุณเอากับผม ให้คิดว่าผมเป็นเธอ” โจนาธานสั่งด้วยเสียงแหบพร่า
“โจนาธาน!” ผมเรียกอย่างเป็นกังวล ขณะจับแก่นกายตัวเองถูไถบนก้นเขา
“ทำเลย ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายเอาคุณ ก่อนที่ผมจะกระแทกคุณและคิดว่ากำลังเอากับดอกไม้ที่เปียกแฉะ รีบทำมันเดี๋ยวนี้!”
อ่า ดีใจชะมัด! ผมจับความแข็งชันดันเข้าไปในก้นเขา ส่งผลให้อีกฝ่ายคำรามเสียงดัง ผมอัดแน่นเข้าไปจนลึก ขณะที่สายตาจ้องมองไปยังหน้าจอที่เมดิลีนกำลังขยับนิ้วไปมา เธอใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว ผมรู้ได้ด้วยจังหวะที่เธอรีบร้อนดึงเข้าดึงออกเร็วกว่าเดิม
เธอกระตุ้นให้ผมยิ่งกระแทกแก่นกายระรัวเช่นกัน
ผมเอื้อมมือไปจับความยาวของเขาแล้วรูดรั้ง เขาคำรามขณะที่ผมกำลังจะเสร็จ รู้สึกได้ถึงความคับแน่นที่อยู่ด้านใน
ไม่นานก็รับรู้ได้ว่าการถึงจุดสุดยอดที่ทรงพลังที่สุดกำลังจะเกิดขึ้น ใกล้แล้ว… ผมกำลังจะแตก“อ๊า!…ซี้ด~”
มือของโจนาธานวางอยู่บนมือผมที่กำลังรูดชักเพิ่มจังหวะ แก่นกายของผมหมุนวนในก้นเขา ความยาวของเขาขยายขึ้น เพราะใกล้จะถึงจุดสุดยอดเช่นกัน
ผมฝังลึกลงไปในก้นเขา พลางรูดรั้งให้เขาถี่ยิบ จังหวะนั้นเมดิลีนก็กรีดร้องและเกร็งกระตุก แอ่นตัวออกจากที่นั่งของเธอเมื่อเสร็จ
ผมกระแทกสะโพกอีกสองครั้งอย่างรุนแรง แล้วก็ปลดปล่อยครีมขาวข้นภายในตัวเขา ก่อนอีกฝ่ายจะถึงจุดสุดยอดแตกใส่มือผมในเวลาไล่เลี่ยกัน ผมทรุดตัวลงบนแผ่นหลังที่อ่อนปวกเปียก เราทั้งสองหายใจหอบถี่อยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง
“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา!” โจนาธานถามเสียงกลั้วหัวเราะ ซึ่งผมเกลียดเสียงหัวเราะนั้น มันไม่ใช่เสียงหัวเราะแห่งความสุข แต่มันเป็นเสียงหัวเราะของความกลัว
“นรกเถอะ!… ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น”
……
โจนาธาน Talk:
“ให้ตายสิ!… เกิดอะไรขึ้นกับคุณ โจนาธาน” เอไลจาห์ตะคอกใส่ขณะเราเดินขึ้นบันไดบ้าน
“ไม่มีอะไร!” ผมตอบก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงาน
“คุณพูดว่าไม่มีอะไรได้ไง รู้ไหมว่าตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาคุณเย็นชามากแค่ไหน แถมยังคอยหลีกเลี่ยงที่จะคุยกับผม คุณหลบหน้าผม บ้าจริง!… บอกมาว่าเกิดอะไรขึ้น”
เอไลจาห์ดึงแขนผมไว้ไม่ให้เดินหนีเหมือนทุกครั้ง
“ทุกอย่างมันผิดไปหมด เอไลจาห์ มันผิดพลาด... ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรกับเมดิลีน คุณจะทิ้งผมไปเพราะเธอ ผมรู้ว่า…” คำพูดของผมถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหัวเราะของเขา
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ ไปเอาความคิดบ้า ๆ นี้มาจากไหน ให้ตายสิ! ใครบอกว่าผมจะทิ้งคุณไปหาเมดิลีน” เอไลจาห์จ้องตาผมราวกับกำลังค้นหาความจริง เขากำลังข่มขู่อยู่ในตอนนี้
“สัญชาตญาณมันฟ้อง เอไลจาห์ ผมไม่ได้โง่” ผมหลีกเลี่ยงการสบตากับเขา
“เพราะอาทิตย์ที่แล้วใช่หรือเปล่า ที่เราเอากันตอนดูเธอช่วยตัวเอง นี่เป็นสาเหตุให้คุณเป็นแบบนี้ใช่ไหม”
ทำไมเขาถึงจ้องมองผมแบบนี้!
“ใช่ เรื่องอาทิตย์ที่แล้วมันไม่ควรเกิดขึ้น ผมควรหยุดมันก่อนจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่เราก็ทำแบบนั้น แล้วตอนนี้เธอก็กลายมาเป็นทั้งหมดที่คุณคิดถึงและ…”
“นรกเถอะโจนาธาน พระเจ้า!… ผมไม่ได้คิดอะไรกับเมดิลีน เธอเป็นผู้ช่วยของเราแค่นั้นจริง ๆ เราทั้งคู่ทำเรื่องนี้ด้วยกัน มันดูยุ่งเหยิงไปหมด แต่มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ความจริงแล้วมันเป็นความผิดของผมเอง ผมแค่อยากแกล้งเธอเท่านั้นตอนที่อยู่ในเลานจ์ คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย”
บ้าไปแล้วที่ตำหนิตัวเองแบบนั้น
- ผู้เขียน
