พรึบ
แสงสว่างที่ส่องเข้ามาในห้องกะทันหัน ทำให้เวฆาหยีตายกมือขึ้นบังโดยอัตโนมัติ อา... เขาง่วงเป็นบ้าเลย กี่โมงแล้ววะเนี่ย แล้วแม่บ้านคนไหนกันกล้าเข้ามาเปิดผ้าม่านในห้องนอนของเขา เดี๋ยวพ่อก็ไล่ออกซะหรอก!
ชายหนุ่มมองหานาฬิกาติดผนังห้อง ภายในห้องนอนกว้างโทนสีเทาดิบ ๆ ของเขา แต่พอลืมตามอง ก็เห็นว่าห้องมันแคบเหลือแค่หนึ่งส่วนสี่ของห้องนอนเขาอย่างน่าแปลก แถมผนังยังเป็นสีขาวด้วย
อ้อ...
เขาค้างที่คอนโดมิเนียมที่น้องนางพักอยู่อีกคืนแล้ว
ดังนั้นแม่บ้านที่เปิดผ้าม่านอยู่น่ะ... ไม่ใช่คนที่เขาอยากจะไล่ออกในเวลาใกล้ ๆ นี้ซะด้วยสิ
“ตื่นเถอะค่ะคุณเวย์ ว้าย”
ชายหนุ่มหลับตาลงอีกครั้ง เขาเอื้อมมือไปรั้งร่างนุ่มที่เดินกลับจากหน้าต่างและส่งเสียงหวานอยู่ข้าง ๆ หูมากอด ดมกลิ่นหัวกลิ่นแก้มเธอด้วยความรู้สึกพอใจ ยัยนี่ตื่นเช้าชะมัด นี่อาบน้ำสระผมเสร็จแล้วเหรอเนี่ย
“กี่โมงแล้ว”
เขาถาม พลางถูไถแก้มสากระคายขอ
