น้องนางกลับคอนโดด้วยสีหน้ามีความสุขสุด ๆ เพราะนอกจากข้าวเหนียวหมูปิ้งจะอร่อยอย่างที่คิดแล้ว อัญชันยังนั่งคุยกับเธออยู่ตั้งนานที่ป้ายรถเมล์ โดยน้องนางขออัญชันฟังไปด้วย กินหมูปิ้งไปด้วยเพราะเธอหิว
‘พอดีคนงานของป้าเขากลับประเทศไปแล้วคนนึง เห็นว่าจะไปลงทุนค้าขาย คงไม่กลับมาทำงานแล้วละ ป้าเลยทำออเดอร์ให้ลูกค้าไม่ทัน ป้าจะส่งงานเย็บมือให้นะ หนูใช้จักรเย็บผ้าไม่เป็นใช่มั้ย?’
น้องนางพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนกลืนหมูปิ้งลงคอ เธอเคยช่วยงานเย็บผ้าของอัญชันช่วงที่เฝ้าคนแก่ติดเตียงเลยเย็บผ้าเป็นแบบมืออาชีพ เพราะคนงานต่างด้าวของอัญชันสอนให้ แต่ตอนนั้นจักรเย็บผ้ามีคนใช้อยู่จนเต็ม เธอเลยได้แต่เรียนเย็บมือมาอย่างเดียว ได้เงินจากอัญชันทั้งค่าดูแลคนแก่ และค่าเย็บผ้าด้วย
ตอนนั้นน้องนางกินอิ่มนอนหลับอยู่หลายเดือนเชียวละ แต่พอบิดาของอัญชันเสียชีวิต น้องนางก็ต้องย้ายหนีแม่เลี้ยงกับผัวใหม่พอดี เลยไม่ได้ติดต่อกันอีก
