“คุณผัวไปทำงานก่อนนะครับ แล้วคืนนี้คุณผัวจะกลับมารับขวัญ”
เสียงกระซิบอยู่ข้างแก้มก่อนสัมผัสอุ่นวาบจะทาบทับลงมาทำให้พิสุทธิ์นภาสะดุ้ง เมื่อรู้ตัวว่านอนรอเขาออกจากห้องน้ำจนเผลอหลับไป และคนที่จูบแก้มของหล่อน ก็เพียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่เขาจะออกไปตามที่ปากพูด
เปลือกตาสวยเปิดขึ้นรีบลุกขึ้นโดยเร็ว ในทันทีที่เสียงเปิดประตูห้องแล้วปิดประตูตามมา
“อุ๊ย!”
สะดุ้งอีกครั้งเมื่อความเจ็บร้าวแล่นพล่านไปทั้งร่าง มันไม่ใช่แค่อาการเจ็บ แต่เป็นอาการปวดหน่วงในช่องท้อง รวมทั้งความรู้สึกใหม่ที่ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรับรู้
ความรู้สึกว่าภายในร่างกายโหวงลึก เหมือนมีสิ่งที่ขาดหายไป แต่ก็เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างค้างคาอยู่ มันเป็นความรู้สึกขาดและก็เกินในเวลาเดียวกัน เหมือนเขาไม่ได้พาสิ่งที่รุกล้ำออกไปด้วย
“ทำไมเจ็บแบบนี้ อูย…”
แต่ถึงยังไงก็ต้องกัดฟันพาตัวเองไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วรีบออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุ
