ใจกลัวอีกฝ่ายจะตื่น กลัวเป็นการรบกวน สำหรับพิรวดี เธอพิเศษสำหรับเขาเสมอ ความรู้สึกรักและหวงแหนไม่เคยเปลี่ยนแปลง มันไม่เคยเพิ่มมากขึ้นหรือลดน้อยลง มันเสมอต้นเสมอปลาย
รติภัทรเลิกผ้าห่มออกจากร่างหญิงสาว เขาได้เห็นชุดที่เธอใส่ตอนหัวค่ำ นี่เขาเอาแต่ใจจนเธอไม่ได้อาบน้ำเหรอนี่ ถึงหญิงสาวไม่ได้อาบน้ำ เธอก็ยังคงกลิ่นหอมเฉพาะกายที่ชวนลุ่มหลง ชายหนุ่มลงมือถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างเบามือ พิรวดีครางอืออาแล้วพลิกกายหนี อาจเพราะความง่วงและร่างกายที่อ่อนแรงทำให้เธอไม่ยอมตื่น รติภัทรมือสั่นเมื่อร่างผุดผ่องตรงหน้าปรากฏแก่สายตา มีเพียงบราเซียร์ตัวสวยกับแพนตี้สีเดียวกันเท่านั้นที่ห่อหุ้มเรือนร่างสมบูรณ์แบบเอาไว้
“อื้อ...” พิรวดีประท้วง ปรือตามองสิ่งที่มารบกวนการนอนของเธอ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นใบหน้าคมคายอยู่ห่างจากเธอแค่คืบ แถมร่างหนาของเขายังคร่อมเธอไว้ทั้งตัว
“พี่ติ” เธอดิ้น มือเผลอกอดตัวเองเอาไว้ เบ
