บทที่ 9
1599 คำ
ตอนเย็นหลี่ถิงเผาปลาตัวใหญ่สองตัวย่างกุ้งตำน้ำพริกรสเด็ดมีทั้งแบบเผ็ดและไม่เผ็ดถูกใจทั้งเด็กทั้งคนโต ยามซวี่ในห้องนอนหลี่ถิงนอนปรึกษากับสามี
"ท่านพี่พรุ่งนี้เราเข้าเมืองกันเจ้าค่ะน้องบอกเกวียนลุงอูไว้ว่าจะพาท่านไปหาหมอเพื่อกันคนสงสัยว่าท่านหายดีจนเดินได้ยังไงน้องบอกเก็บสมุนไพรได้ขายพอมีเงินพาท่านพี่ไปหาหมอเพราะอาการท่านดีขึ้นมากจากที่กินยามาเป็นเดือนเจ้าค่ะ"
หลี่หยางตอบอย่างเห็นด้วย
"เจ้าพูดมาน้องหญิงดีเหมือนกันคนจะได้ไม่สงสัย"
"และน้องก็อยากล้อมรั่วที่ดินของเราให้สูงเจ้าค่ะน้องจะปลูกผักผลไม้และปลูกข้าวเองเจ้าค่ะเพราะน้องได้พันธุ์ข้าวมาเมื่อวานเจ้าค่ะ และน้องอยากให้ท่านพี่ไปซื้อที่ดินกับหัวหน้าหมู่บ้านที่ติดกับบ้านเราทั้งสองข้างยาวไปจนติดลำธารทั้งสองแปลงเลยถ้าไม่มีของใครให้ซื้อมาทั้งหมดเลยนะเจ้าค่ะ แล้วก็บอกหัวหน้าหมู่บ้านหาคนงานมาล้อมรั่วเลยนะเจ้าค่ะให้ค่าแรงเท่าตัวเมืองแต่ห่อข้าวมากินเอง"
"ได้น้องหญิง"
"พรุ่งนี้หลังจากไปหาหมอน้องจะให้ท่านลุงอูพาไปซื้อเกวียนด้วยเจ้าค่ะเพราะเราอาจจะเข้าในเมืองบ่อยขึ้นไม่ต้องไปรอเกวียนในหมู่บ้านอีกเจ้าค่ะ"
"ได้น้องอยากได้อะไรอีกก็บอกพี่เดี๋ยวพี่จะทำให้"
"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านพี่นอนเถอะเจ้าค่ะดึกแล้วพรุ่งเราต้องตื่นเช้าเข้าในเมืองอีก"
หลี่ถิงบอกสามีเธอหอมแก้มสามีช้ายขวาและกอดซบอกสามี แต่หลี่หยางพลิกตัวค่อมภรรยาสาวทันทีกิจกรรมเข้าจังวะสามีช่างร้อนแรงเสียจนหลี่ถิงสลบคาอกสามีหลับจนเช้า
ยามอิ่นหลี่หยางปลุกเมียด้วยจูบที่อ่อนหวานหลี่ถิงปรือตางัวเงียตื่นรีบจับมือสามีที่เริ่มลูบไล้ตามตัวไว้
"ท่านพี่ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ" หลี่หยางอืมในลำคอแต่ไม่ปล่อยเมีย
"เมื่อคืนยังไม่พอหรือเจ้าคะ" หลี่หยางไม่ตอบแต่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และจับเมียกินจนพอใจอีกครั้งจึงปล่อยภรรยาอาบน้ำแต่งตัวและไปปลุกลูกๆให้ตื่นเตรียมตัวกินข้าวเข้าเมือง วันนี้หลี่ถิงไม่ทำอาหารเธอเอามาจากมิติโจ๊กหมูเด้งชามใหญ่4ชามซาลาเปาหกลูกนมให้ลูกกับสามมีเธอกิน ของเธอแค่โจ๊กชามเดียวก็อิ่มมากแล้ว ยามเฉิงท่านลุงอูก็มารับที่หน้าบ้านหลี่ถิงเตรียมน้ำและขนมใส่ตระกร้าสะพายหลังมีซาลาเปาอีก10ลูกใส่ห่อผ้าไปด้วยปิดประตูล็อคบ้านขึ้นเกวียนเข้าเมือง
" สวัสดีเจ้าค่ะท่านลุง"
"สวัสดีขอรับ/เจ้าค่ะ" ลูกของเธอทักทายลุงอู
"ดีๆๆลูกของเจ้าช่างรู้ความนักหลี่หยาง"
"สวัสดีครับท่านลุงอู"
หลี่หยางทักทายตอบ
"ลุงดีใจที่เจ้าเดินได้เหมือนเดินนะ"
"ขอรับเพราะภรรยาข้านางดูแลข้าเป็นอย่างดีขอรับ"
"ดีๆ" ลุงอูตอบ
จากนั้นก็อออกเดินทางทันที หลี่ถิงนั่งหลับพิงอกสามีเพราะเมื่อคืนสามีเธอไม่รู้คึกมาจากไหนจับเธอกินทั้งคืนไม่รู้เอาแรงมาจากไหนหรือเพราะน้ำวิเศษในมิติสงสัยต้องให้เจือจางแล้วละเธอคิดในใจ ได้ยินเสียงลูกชายและลูกสาวถามพ่อว่า
"ท่านแม่ไม่สบายหรือท่านพ่อ" หลี่หยางหัวเราะตอบลูกว่า
"แม่เจ้าพักสายตาสักครู่เพียงเท่านั้นไม่มีอะไร"
หลี่ถิงจึงหยิกเอวสามีหลี่หยางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ครึ่งชั่วยามก็มาถึงในเมืองลุงอูก็ตรงไปโรงหมอทันทีหลี่ถิงบอกว่าอีกชั่วโมงให้มารับตรงนี้ท่านลุงอูตอบตกลงแล้วไปทีจอดเกวียนที่เคยจอดทุกวัน หลี่ถิงพาสามีเข้าไปในโรงหมอรอไม่นานก็พอถึงคิวของสามีเธอหลี่ถิงบอกลูกให้นั่งรอตรงนี้ห้ามไปไหน
"ขอรับท่านแม่ไม่ต้องห่วงลูกจะดูแลน้องเล็กอย่างดีขอรับ"
หมอตรวจดูขาให้หลี่หยางแล้วบอกว่า
"หายดีแล้วกินอีกสองเทียบยาก็พอ"
ออกมาจ่ายเงินรับยาแล้วพาสามีกับลูกเดินดูตลาดเธอจึงชื้อถังลู่หูให้เด็กๆคนละสามไม้ หลี่ฝูกับหลี่ฮวาจับมือพ่อกับแม่คนละข้างเธอเดินมาเรื่อยๆเจอร้านขายเมล็ดผักและต้นไม้ที่โตแล้วจึงชื้อทุกอย่างแล้วบอกให้ไปส่งที่หมู่บ้านสามชุนบ้านหลังสุดท้ายตรงเชิงเขา
หลี่ถิงมองเห็นร้านค้าติดประกาศให้เช่าทำเลดีมากติดตลาดเธอจึงเดินไปถามดูเจ้าของร้านจะย้ายตามลูกชายเมืองอื่นจึงขายในราคา1000ตำลึงทองเธอตกลงและทำสัญญาชื้อขายและรับโฉนดมาด้วยในวันนั้นเลยเป็นตึกสองชั้นข้างบนเป็นที่นอนมีสามห้องหลังร้านมีลานข้างหลังเยอะจอดเกวียนได้หลายคันเลยเข้าออกได้ทั้งสองข้างมีห้องครัวด้วยดีจริงๆที่เธอมาเจอก่อน หลี่หยางถามเมีย
"จะทำอะไรกับร้านหรือน้องหญิง"
"น้องจะเอาไว้ขายผักผลไม้ของบ้านเราเจ้าค่ะท่านพี่ น้องจะปลูกผักขายด้วยเจ้าค่ะและทำเลดีเพื่ออนาคตลูกๆเราจะเข้ามาเรียนในตัวเมืองด้วยเจ้าค่ะ"
หลี่ฝูได้ยินก็ดีใจมาก
"ท่านแม่จะให้ข้ามาเรียนหรือขอรับ"
"จ้ะพออายุถึงเวลาเรียนแม่ก็จะมาเจ้ามาสมัครเรียนตั้งใจเขียนอ่านไว้นะลูกเข้าโรงเรียนเจ้าจะได้เก่งแม่จะหาซื้ออุปกรณ์ให้ หลี่ฮวาก็จะได้เรียนเหมือนกัน ของหลี่ฮวาแม่จะซื้อหนังสือให้หัดเขียนหัดอ่านก่อนถึงเวลาลูกของแม่จะได้เก่งๆจ้ะ"
"เจ้าค่ะ/ขอรับท่านแม่ท่านแม่ดีที่สุดเลย" จากนั้นก็พามารอเกวียนที่โรงหมอตามเวลานัดกัน หลังจากท่านลุงอูมารับขึ้นเกวียนแล้าบอกลุงอูให้พาไปซื้อวัวเทียมเกวียนเด็กๆดีใจมากจะมีเกวียนเป็นของตัวเองเธอเลือกวัวตัวใหญ่แข็งแรงสองตัวตัวผู้1ตัวตัวเมีย1ตัวตัวผู้ตังละ50ตำลึงเงินตัวเมีย30ตำลึงเงินเกวียนอีก20ตำลึงเงินเธอจ่ายเงินแล้วให้ท่านตาอูกลับบ้านก่อนเธอจ่ายเงินท่านลุงอู60อิแปะท่านลุงดีใจมาก
"ขอบใจมากหลี่ถิงมีอะไรก็เรียกใช้ลุงได้"
"ขอรับท่านลุง" หลี่หยางตอบรับ
จากนั้นหลี่หยางก็ขึ้นขี่เกวียนออกจากที่ร้านขายสัตว์
"น้องหญิงเจ้าอยากได้อะไรอีกไหมพี่จะพาไปซื้อ"
"ไม่เจ้าค่ะน้องมีเยอะแล้วกินไม่หมดแล้วเจ้าค่ะ" หลี่ถิงบอกสามี
"น้องว่าเราลองไปกินอาหารที่โรงเตี้ยมก่อนกลับบ้านนะเจ้าค่ะพาลูกไปเปิดหูเปิดตาก็ดีนะเจ้าคะ"
"ได้ตามใจเจ้าน้องหญิงเด็กๆอยากกินอะไรลูกวันนี้แม่รวยจะเลี้ยงข้าวทุกคนเลย"
หลี่หยางส่ายหัวกับท่าทางของภรรยาลูกของเธอจึงหัวเราะชอบใจ หลี่ถิงคิดเกิดใหม่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรได้สามีแถมลูกอีกสองเหอะหาที่ไหนได้อีกเราเราจะรักษาครอบที่อบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
"ถึงโรงเตี้ยมแล้วน้องหญิง"
หลี่หยางบอกภรรยา มีเสี่ยวเอ้อออกมาต้อนรับและเอาเกวียนไปจอดให้หาน้ำกับหญ้าให้กินคือการบริการของโรงเตี้ยมเดินไปนั่งที่โต๊ะเธอสั่งเป็ดย่างอบน้ำผึ่งปลานึ่งซี่อิ่วและอาหารขึ้นชื่ออีก3-4อย่างรอไม่นานอาหารก็ทยอยมาเสิร์ฟก็ถือว่าไม่เลวแต่จืดไปหน่อยคนที่นี้เขาไม่กินเผ็ดกันหลี่ถิงบอกลูก
"ทานเยอะๆนะลูกไม่อิ่มแม่จะสั่งให้ใหม่"
"ขอรับ/เจ้าค่ะท่านแม่"
อิ่มแล้วทานของหวานตบท้ายจ่ายค่าอาหาร50ตำลึงเงินหลี่หยางมือสั่นเพราะไม่เคยใช่เยอะเพื่อกินอาหารมื้อเดียว หลี่ถิงบอก
"ท่านพี่ต้องทำตัวให้ชินนะเจ้าคะเพราะข้าจะพาท่านรวยเป็นล้านตำลึงทองเลยเจ้าค่ะ" หลี่หยางพยักหน้าอืม
จากนั้นก็นั่งเกวียนกับบ้านกันอย่างสุขใจพอเกวียนวิ่งเข้าหมู่บ้านคนมองด้วยความอิดฉามีข่าวลือว่าหลี่หยางเดินได้แล้วดังไปทั่วหมู่บ้านและพูดว่าหลี่ถิงเก็บสมุนไพรหายากได้เงินมาเยอะซื้อวัวเทียมเกวียน ข่าวดังถึงบ้านแม่เลี้ยงเธอกับลูกสาวชือเหยาวิ่งเข้าบ้านมาฟ้องมารดาว่า
"ท่านแม่เจ้าคะคนพูดกันทั้งหมู่บ้านว่านังหลี่ถิงมันเก็บสมุนไพรไปขายมีเงินชื้อเกวียนชื้อของเข้าบ้านตั้งเยอะ" นางชือหนิงได้ยินลูกสาวบอกก็ตาลุกวาว
"ดีงั้นเราไปแย่งของมันมาเป็นของกัน"
ทางด้านหลี่ถิงไม่ได้รับรู้ข่าวลือในหมู่บ้านกับถึงบ้านร้านเมล็ดผักก็มาส่งต้นผลไม้ให้พอดีเก็บของเข้าบ้านเสร็จก็นอนพักอย่างสบายใจ
โปรดติดตามตอนต่อไป
- ผู้เขียน
