เมธาพัฒน์ยิ้มรับ ใช่เขารักที่นี่มาก เขาอยู่มาตั้งแต่เกิด ที่นี่คือสมบัติที่พ่อยกให้เขา แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมชื่อเจ้าของกรรมสิทธิ์ไร่แห่งนี้จึงมีชื่อพี่ชายของเขาร่วมอยู่ด้วย ในเมื่อพ่อของเขาไม่ได้เป็นอะไรกับติญญานนท์สักหน่อย
“ครับ ที่นี่เป็นสิ่งที่พี่ภูมิใจที่สุด ไร่องุ่นนับพันไร่ที่กำลังเขียวขจีระรานตา ดอกผลของมันกำลังจะทำให้ทุกคนที่ตั้งความหวังไว้กับมันภูมิใจ แต่ว่าตอนนี้เรากำลังประสบปัญหาใหญ่ โรคแมลงกำลังระบาดนัก แถมยังดื้อยาอีก พี่กำลังคิดค้นหาวิธีจัดการกับมันอยู่ แต่ยังคิดไม่ออก แม่พี่เห็นท่าไม่ดีเลยตามพี่ติญญ์มาช่วย”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาจากหนักอก ถึงจะรู้ว่าติญญานนท์เรียนจบทางด้านเกษตรมา แต่พี่ชายของเขาก็ไม่ได้ใช้วิชาความรู้มานานมากโข แล้วจะช่วยเขายังไง
เมธาพัฒน์ยังจำคำพูดของพี่ชายที่พูดกับเขาสมัยยังเด็กได้ดี
“โตขึ้นพี่จะทำให้ไร่องุ่นแห่งนี้เจริญที่สุด ต้นต้องช่วยพี่นะ”
คำพู
