กำหราบรักยัยตัวแสบ

กลัวผี

บรื้น…บรื้น…บรื้น เอี้ยด….

“ ขอบคุณมากนะคุณ” เมื่อรถจอดเสร็จเธอไม่ฟังหรือว่าดูด้วยซ้ำว่าที่รถจอดอยู่ตรงไหนด้วยความที่อยากหนีเธอเลยไม่ทันได้มองว่าที่รถหรูของชายหนุ่มวิิ่งเข้ามาจอดอยู่ที่ไหน

ปัง

เสียงประตูรถปิดลงเสียงดังแต่แอนนี่ต้องตกใจเพราะที่รถวิ่งเข้ามาจอดเป็นตึกรกร้างมีแต่ป่าอะไรก็ไม่รู้ดูแล้วน่ากลัวมาก แอนนี่ที่ทำท่าเหมือนจะหนีเธอก็ต้องตาค้างกัดปากแน่นด้วยความโมโหและความกลัวที่วิ่งเข้ามาจับใจ ไบอั้นเมื่อเห้นท่าทางของหญิงสาวเขาก็ลงมาจากรถพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจและก็แอบซะใจไม่น้อย คนอย่างไบอั้นต่อให้สวยแค่ไหนก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ เพราะผู้หญิงก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ แอนนี่ที่แอบรู้สึกอยากฆ่าไอ้บ้าไบอั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับสติอารมณ์ไม่ให้อดกระโจนบีบคอเขาได้

“ เอ้าคุณไปฉี่สิ ไม่มีคนแอบดูหรอกเพราะที่นี้มีแต่รถร่วมเท่านั้นที่มา” ไบอั้นลงมาจากรถก่อนจะบอกหญิงสาวให้ไปฉี่ แต่ก็อดพูดกวนประสาทเธอไม่ได้ มุขอนุบาลอย่างเธอมีเหรอไบอันจะไม่รู้เขาตั้งใจพาเธอเลี้ยวเข้ามาที่ป่าข้างทางที่มีตึกร้าง เขารู้ว่าเธอไม่ได้ปวดฉี่อะไรหรอกแค่สายตาเธอที่จ้องมาต่อให้หน้าหลงไหลแค่ไหนก็ไม่สามารถปกปิดความต้องการของเธอได้ ไบอั้นเลยรู้ว่าเธอตั้งใจจะหนี

“ รถร่วมอะไรของคุณ แล้วบอกให้ฉันไปฉี่ใครจะฉี่ โอ๊ยยยยย “ แอนนี่หันมามองเขาด้วยสายตาไม่พอใจแล้วก็อดถามชายหนุ่มไม่ได้ว่ารถร่วมคืออะไร เมื่อไบอั้นเห็นสายตาดื้อดึงของเธอที่มองมายังเขาพร้อมกับถามเขาออกมาเพื่อเปิดทางให้เขาตอบข้อสงสัยต่อไป

“ เอ้าคุณไม่รู้เหรอว่ารถร่วมคือรถอะไร ก็รถเก็บศพไงที่ เมืองคุณไม่มีเหรอรถเก็บศพนะ” ไบอั้นพูดจบเขาก็หันหน้าไปทางอื่นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างนึกขำหญิงสาวไม่ได้เพราะหน้าตาของเธอตอนนี้เมื่อได้ยินว่ารถร่วมคืออะไร แอนนี่เมื่อรู้แล้วว่ารถร่วมที่ชายหนุ่มพูดเรียกว่ารถอะไรเธอถึงกับหน้าเหวอแล้วหันไปมองตึกด้านหน้าและป่ารกทึบข้างทางความรู้สึกที่บอกว่าความเป้นไปได้รับประกันได้เลยว่า ล้านเปอร์เซ็น

“ คุณฉันไม่ฉี่แล้วเราไปกันเถอะ “ ปัง แอนนี่เมื่อมองไปรอบๆความรู้สึกที่บอกเธอว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง เมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็รีบเดินจ้ำเอ้าเข้ามาในรถก่อนจะบอกให้ชายหนุ่มพาเธอกกลับพร้อมกับปิดประตูรถเสียงดังเมื่อเธอขึ้นมาบนรถได้เธอก็หลับตาปี๊เพราะไม่อยากเห็นผี เมื่อไบอั้นเห้นท่าทางแบบนั้นของยัยตัวแสบเขารู้ได้ทันทีว่ายัยแสบนี้กลัวผี 5555 คนอย่างไบอั้นถ้ารู้จุดออ่นของศัตรูแล้วมีเหรอว่าคนอย่างเขาจะปล่อยผ่าน

“ อ้าวคุณทำไมไม่ฉี่ละ กว่าจะถึงที่พักนะอีกยาว……ไปเถอะก็ผมบอกแล้วไงว่าฉี่ที่นี้ปลอดภัยไม่ไม่ใครแอบดูหรอกจะมีก็แต่……” ไบอั้นเมื่อเห็นหญิงสาวหลับตาปี๊แบบนั้นความรู้สึกนึกสนุกที่ไม่เคยเป็นมาก่อนก็อดที่จะแกล้งหญิงสาวไม่ได้ แอนนนี่เมื่อได้ยินคำพูดที่เขาพูดออกมาภาพผีและก็วิญญาณต่างๆก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอเมื่อเธอภาพเหล่านั้นเข้ามาในหัวของเธอเธอก็ลืมตาขึ้นพร้อมกับโผล่เข้ากอดชายหนุ่มไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว ไบอั้นเมื่อโดนหญิงสาวจู่โจมแบบไม่ได้ตั้งตัวเขาก็ตกตะลึงตาโต หัวใจแกร่งที่ไม่เคยเต้นกับหญิงใดมาก่อนก็ต้องมาเต้นระส่ำ แอนนี่ด้วยความกลัวเธอก้กอดชายหนุ่มไว้แน่นพร้อมกับหลับตาปี๊ไม่ยอมปล่อยให้ชายหนุ่มได้มีโอกาสกระดุกกระดิกได้เลย

“ อึก อึก อึก คุณฉันกลัวฉันไม่ฉี่แล้ว กระซิก กระซิก “ แอนนี่ที่กอดชายหนุ่มอยู่เธอก็ร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว เมื่อไบอั้นได้ยินแบบนั้นความสงสารที่ไม่เคยเป้นกับใครมาก่อนก็อดที่จะสงสาร เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาเอามือหนาของตัวเองขึ้นมาปลอบลูบหลังของเธออย่างปลอบโยน

“ ไม่ต้องกลัวนะคุณผมอยู่นี้กลับคุณ ผมจะพาคุณออกไปนะถ้าคุณกลัวระหว่างที่ผมขับรถคุณก็หลับตานะคนดี ไม่ต้องกลัวนะครับ “ ไบอั้นไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกสงสารหญิงสาวอย่างอธิบายไม่ถูกคำพูดที่เขาพูดกับหญิงสาวนอกจา แม่ น้องสาว และเจ้าสั่วแล้วไม่มีใครได้ยินมันเลย แอนนี่ที่รับรู้ถึงความรู้สึกอบอุ่นนั้นของชายหนุ่มความรู้สึกหวาดกลัวก็มลายหายสิ้นไปพร้อมกับยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอก อย่างว่าง่ายเธอคอยๆผละกอดออกจากชายหนุ่มพร้อมกับหลับตาทั้งน้ำตาไบอั้นที่จ้องหน้าขาวใสสวยที่มีนำตาเต็มแก้ม เขาก็อดจ้องเธออย่างไม่กระพริบตาและหลงไหลในความสวยของเธอไม่ได้ แอนนี่คอยๆหลับตาแล้วก็เอามือปิดหน้าไว้เพราะกลัวว่าตัวเองจะเห็นผีไบอั้นเมื่อเห็นว่าหญฺงสาวนั่งเรียบร้อยแล้วเขาก็รีบบึ้งรถออกมาจากที่นั้นด้วยความเร็วแสง แอนนี่ด้วยความเหนื่อยล้าบวกกับความกลัวและภาพที่พ่อของเธอนอนอยู่ที่ห้องไอซียู และภาพของศพแม่ที่นอนอยู่ที่กองไฟและนี้คือสาเหตุที่ทำให้แอนนี่กลัวผีเพราะภาพของแม่ที่นอนอยู่บนกองไฟลอยเข้ามาอยู่ในหัวของเธอ จนเธอหลอนต้องเข้าพบจิตรแพทย์

บรื้น….บรื้น…บรื้น

ไบอั้นขับรถมาสักพักเขาก็รอบมองเธออยู่ตลอดเวลา จนรู้ว่าเะอหลับทั้งน้ำตาเมื่อเขาเห็นร่างบางหลับสนิทแล้วไบอั้นก็ขับรถหรูของตัวเองมุ่งตรงมายังคฤหาสน์ใหญ่อย่างกับวังอยู่ที่เชิงเขากลางทะเล โดยเขาขับรถของตัวเองมาที่เรือสำราญลำใหญ่ของเขาจากนั้นเรือลำนั้นก็วิ่งมายังเกาะส่วนตัวและลึกลับ ถ้าใครหลงเข้ามาบอกเลยถ้าไม่ใช้เจ้าที่รับรองว่าหาทางออกไไม่ได้แน่นอน และนี้คือฐานลับของไบอั้นแถมยังเป็นลานประหารของพวกทรยศหรือสร้างปัญหาให้กับเขา

ซ่า….ซ่า….ซ่า….

เสีงคลื่นที่เข้ามากระทบฝั่งเสียงดัง แอนนี่ที่หลับไหลด้วยความออ่นเพลียและยังปรับตัวไม่ได้กับเวลาที่ต่างกันเธอก็เลยเผลอหลับไป ส่วนไบอั้นก็ไม่อยากรบกวนเธอเขาก็เลยอุ้มร่างบางเข้ามาที่ห้องนอน พร้อมกับสั่งแม่บ้านให้ดูแลเธออย่างดี

( ไบอั้นน้องเป็นยังไงบ้างลูก น้องokใช่มั้ย ) เสียงแหบพล่าของ เอนกถามลูกชายออกมาด้วยความห่วงใยลูกสาวเมื่อไบอั้นได้เห็นสีหน้าของพ่อที่มีเลือดฝาดดูดีกว่าตอนแรกความรู้สึกดีใจและชื่นใจก็ผุกขึ้นมา จากนั้นไบอั้นก็ตะหนักได้ทันทีว่าสิ่งที่เขาทำอยู่นี้คือสิ่งที่ถูกต้อง

“ ครับคุณแอนนี่ okครับคุณพ่อ น้องนอนหลับอยู่ที่ห้องคุณพ่ออย่าเป้นห่วงน้องเลยนะครับผมสัญญาว่าผมจะดูแลน้องเป็นอย่างดียิ่งกว่าชีวิตของผมเลยครับ” ไบอั้นพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเพื่อให้คนเป้นพ่อวางใจเขาก็รับปากพ่อของเขาไป เอนกได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากก่อนจะพยักหน้าและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกสาวของเขากลับมา

( พ่อฝากน้องด้วยนะลูก อย่างน้อยชีวิตนี้ของยัยหนูพ่อก็อยากให้มีคนดีๆอย่างไบอั้นลูกชายของพ่อดูแล) สิ่งที่เอนกพูดไบอั้นรู้ดีว่าหมายความว่ายังไง ไบอั้นเขาไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นถ้าได้ทำให้คนที่มีพระคุณของเขามีความสุข ส่วนคนที่น่าจะมีปัญหาคงเป็นยัยตัวแสบที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนห้องนอนต่างหาก