ณ วังหลวง ตำหนักของผู้ที่เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทในยามนี้ จู่เหมยฮัว พระสนมเอกในราชวงศ์นั่งเอนตัวพิงหมอนอิงอยู่บนพระแท่นกลางห้อง ใบหน้างามพริ้มเพราหากแต่แววตาที่ทอประกายมุ่งร้ายบ่งบอกถึงอารมณ์เกรี้ยวกราดที่เก็บไว้ภายใน
"ทูลพระสนม คุณหนูจู่ ขอเข้าเฝ้าเพคะ" เสียงนางกำนัลด้านนอกตำหนักเอ่ยรายงาน
"เชิญคุณหนูจู่“คนสนิทข้างกายสนมเอกขานเรียกออกไปเมื่อเห็นนายตนปรายตามอง จากนั้นก็เดินสวนกับจู่เช่อหนิงที่ก้าวอย่างสำรวมเข้ามา เมื่อถึงหน้าประตูจึงปิดงับและยืนเฝ้ากันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องไว้ด้านนอก
“คารวะพระสนมเพคะ”นางย่อตัวค้างก้มหน้าลง
!!เพี้ยะ!!
เสียงกระทบของฝ่ามือ ที่สะบัดลงบนใบหน้าของหญิงสาว ทำให้นางทรุดลงไปหมอบอยู่กับพื้น
”พระสนม ขอทรงเมตตาด้วย หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ” นางรีบคู้ตัวลงจนหน้าผากติดกับพื้นที่เย็นเฉียบ แต่หาเปรียบได้ไม่กับในหัวอกที่ตอนนี้ความหนาวเหน็บได้เกาะกินจนร่างกายสั่นสะท้าน ยิ่
