นาสูรมาโผล่ที่ห้องนอนของสัตวแพทย์สาว เขามองไปยังคนที่หลับสนิทบนเตียงนุ่มและเหมือนว่าหล่อนกำลังยิ้มราวกับว่ากำลังฝันหวานอยู่ตอนนี้ เขาเดินไปทิ้งตัวนั่งข้างๆ พร้อมกับลูบมือสากกร้านไปกับแก้มนุ่มนิ่ม ก่อนจะก้มลงไปจุ๊บแก้มสีระเรื่อของหล่อนแผ่วเบา
อือ!
พุดซ้อนปัดสิ่งรบกวนออกจากแก้มนุ่มนิ่มตัวเองด้วยความรำคาญ ก่อนจะขยับพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขาพร้อมควานมือดึงรั้งหมอนใบใหญ่อีกใบมากอดไว้
“แล้วฉันจะกลับมา หวังว่าตอนนั้นเธอจะไม่กลัวนะเด็กน้อย” นาสูรพึมพำกับคนที่หลับสนิทพร้อมปัดปอยผมที่ติดข้างแก้มไปทัดหูให้อย่างอ่อนโยน คนที่ปฏิเสธความรักมาตลอดและปฏิเสธความรู้สึกห่วงใยมาตลอดกลับทำทุกอย่างกับพุดซ้อนในตอนนี้ แม้จะบอกตัวเองว่าแค่หล่อนแปลกจากผู้หญิงที่เคยเจอ แต่เขาก็มีท่าทางและแสดงออกกับหล่อนราวกับว่าสำคัญกับตัวเอง
“ไปนะเด็กน้อย”
แล้วเขาก็ก้มลงจุ๊บแก้มนุ่มนิ่มหอมกรุ่นอีกครั้ง ก่อนจะหายไปจากตรงนี้
