"เจ้านายคะช่วงบ่ายฉันมีนัดหมอเรื่องทำเลสิกนะคะ"
เจ้านายไม่มองฉัน เขายังคงเคร่งขรึมกับเอกสารตรงหน้า
"อืม"
"คือ เที่ยงนี้ฉันไม่ทานข้าวด้วยนะคะ แต่ให้เลขาจูนดูแลแทนฉันแล้ว ที่เจ้านายให้จองร้านอาหารญี่ปุ่น ฉันจองให้เรียบร้อยค่ะ"
เลขาจูนคือเลขาผู้ช่วยของฉันที่เจ้านายอนุญาตให้มีได้ เธอจึงเป็นเลขาของฉันอีกที ถึงจะทำงานค่อนข้างช้าแต่ก็เรียบร้อยดี
ฉันมีเธอไว้เพื่อเช็คตารางงานของเจ้านายและตรวจทานเอกสารที่ต้องเตรียม ส่วนเรื่องอื่นฉันแทบจะจัดการเองทั้งหมด
"อืม"
เจ้านายทำหน้าเรียบเฉย ก่อนจะวางปากกาแล้วลุกขึ้น
"ไปดูความคืบหน้างานก่อสร้างหน่อย ใส่หมวกนิรภัยด้วย" และเขาก็ปลายสายตามองเท้าฉันพร้อมกับตำหนิ
"รู้ว่าต้องมาไซส์งานทำไมไม่ใส่รองเท้าเซฟตี้ อยากตายหรือไง ทำงานมากี่ปีแล้วเรื่องแค่นี้ก็ต้องสอน ห่วงสวยจนลืมความปลอดภัย ผมไม่ปลื้มหรอกนะ"
ฉันเม้มปาก อยากจะเถียงว่า ไม่ใช่ความผิดฉันแต่เพราะเจ้านาย
