บทที่ 3 เอาแต่คิดถึงเขา

1889 คำ
"คุณเอสวยมาก ๆ ครับ สวยจนผมตะลึงเลย หุ่นก็ดีมาก ๆ เหมือนนางแบบเลยนะครับ แบบนี้ยิ่งทำให้ผมหวงคุณเอ" ฉันนั่งตัวลอยให้เขารินเหล้าให้และยกขึ้นดื่มอีกหลายแก้ว ความจริงแก้วที่สามฉันก็ไม่รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้พูดอะไรเพราะมันคล้ายกับมีเสียงหึ่ง ๆ อยู่ที่หูของฉัน ฉันตาลายเพราะไม่ได้ใส่แว่นและฉันก็เมาจนเวียนหัวและอยากจะอ้วก เมื่ออาการถึงขั้นใกล้วิกฤติฉันจึงหยุดดื่ม คู่เดทของฉันเป็นทนายความและเป็นนักธุรกิจด้วย โปรไฟล์ของเขาค่อนข้างดี ฉันคิดว่าวันนี้หากต้องมีอะไรกับเขาก็จะยินดี เพราะฉันเตรียมตัวเอาไว้แล้วที่จะเสียซิงให้เขา เขาคือคนที่ฉันเลือก ฉันปวดฉี่เลยขอตัวเดินทุลักทุเลไปห้องน้ำคนเดียว พอกลับมาจากห้องน้ำทำไมฉันถึงเห็นหน้าของเขาเป็นหน้าคนคุ้นเคยไปได้ ฉันบ้างานจริง ๆ แต่ไม่ใช่ว่าหน้าของเจ้านายจะตามมาหลอกหลอนฉันจนถึงตอนนี้ ไม่นะ ฉันยกมือขึ้นจับหน้าของเขาเอาไว้ แล้วตบเบา ๆ "คุณเหน่งทำไมหน้าถึงได้เหมือนเจ้านายขนาดนี้คะ นี่ฉันเพ้อไปเองหรือเปล่า" ฉันบีบแก้มของเขาแล้วหัวเราะเบา ๆ แต่คุณเหน่งไม่หัวเราะ เขาถามฉันเสียงทุ้ม "แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ ผมคือเหน่งหรือว่าเจ้านายของคุณ ธันวา" ฉันกลอกตาไปมา หัวเริ่มมึนแล้วละนะ รู้สึกว่าโลกกำลังหมุนจึงร้องขอน้ำเปล่าเย็น ๆ ก่อนที่จะคุยกับเขาต่อ "น้ำค่ะ ขอน้ำหน่อยค่ะ ขอเย็น ๆ รู้สึกไม่ดีเลย" "คุณไม่กินเหล้าไม่ใช่เหรอ" เขาป้อนน้ำให้ฉัน ฉันจับมือของเขาเอาไว้รู้สึกว่ามือนี้เรียวและใหญ่ดีแฮะ ปกติฉันไม่เคยได้จับมือกับใครนักหรอก ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัวและมักจะใส่เสื้อสูทตัวใหญ่คลุมตัวเองเอาไว้เสมอ หากวันนี้ไม่นึกครึ้มอยากแต่งสวยก็ไม่มีทางแต่งตัวแบบนี้เด็ดขาด แต่ว่าเหมือนฉันจะชอบแล้วสิ เมื่อฉันแต่งแบบนี้ใคร ๆ ก็จ้องมองฉันแทบไม่ละสายตา ก็น่าตื่นเต้นและน่าสนใจดีแฮะ จนกินน้ำจนหมดแก้ว และยังรู้สึกคอแห้งอีก "คุณเหน่งขออีกแก้วค่ะ" คราวนี้เขารินให้ฉันแค่ครึ่งแก้ว และป้อนฉันจนหมด "พอได้แล้ว" น้ำเสียงของเขาค่อนข้างห้วน หลังจากฉันกินน้ำแล้วยังคิดจะดื่มต่อ เขาดึงแก้วเหล้าออกจากมือของฉันไปวางไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ จู่ ๆ เมื่อได้ยินเสียงของเขาก็ทำให้ฉันนึกถึงคุณธันวาเจ้านายของฉันอีกจนได้ เสียงทุ้ม ๆ นี้ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกประหลาด เหมือนความร้อนกำลังแผ่ขยายออกจากข้างในและไหลเวียนไปทั่วร่างกายช้า ๆ มันทำให้ฉันเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา ความกล้าหาญ ฉันเคยคิดอยากทำแบบนี้กับเจ้านายสักครั้ง เขาเป็นคนหน้าตาดี หล่อ เพอร์เฟค เก่ง ฉลาด แต่ข้อเสียคือเขาเจ้าชู้ไม่ต่างจากเจ้าสัวพ่อของเขาที่มีเมียน้อยเป็นสิบคน ทำให้ฉันไม่ชอบนิสัยข้อนี้ของเขานักและตัดใจไม่คิดชอบเขาอีก แต่คู่เดทของฉันวันนี้ทำให้ฉันคิดถึงเขาจนได้ และแล้วฉันก็มองเห็นปากของเขาอย่างชัดเจน แว่นของฉันถูกคุณอลิสยึดไปแล้ว และทุกคนตอนนี้ต่างสนใจกับคู่ของตัวเองและเปิดเพลงคลอ ๆ เป็นเพลงที่โรแมนติกมากพวกเขาออกไปเต้นรำกัน ส่วนฉันไม่มีแรงแม้แต่จะยืน ฉันพยายามหันไปมองทางอื่น แต่ริมฝีปากของเหน่งก็ดึงดูดฉันอีกครั้ง ฉันยกมือแตะ ๆ ริมฝีปากของเขาเบา ๆ แล้วลูบไล้ช้า ๆ "ปากของคุณสวยจังเลยนะคะ เหมือนปากของเจ้านายเลย ยังมีเสียงของคุณอีกเซ็กซี่ชะมัด" เขายกมุมปาก ฉันเห็นว่าเขายิ้ม "เมาแล้วใช่หรือเปล่า" ฉันส่ายหน้า "ไม่เมาเลยค่ะ ยังไหว ฉันพูดจากความรู้สึก" เขาคล้ายจะหัวเราะ "ปกติเห็นเย็นชาและไม่พูดมากแบบนี้นี่ วันนี้แต่งตัวสวยทำให้คนมองและใจเต้นเหรอถึงได้กล้าหาญขนาดนี้" ฉันรู้สึกผิดปกติ หรือว่าเป็นเพราะฉันเมาถึงได้รู้สึกว่าคุณเหน่งคล้ายกับเจ้านายจนไม่น่าเชื่อ ฉันมองหาอลิซอยากได้แว่นของตัวเองคืน แต่สายตาของฉันพร่าไปหมดไม่รู้แล้วว่าใครคือคุณอลิส "หาใคร" เสียงทุ้มคุ้นเคยถามขึ้นมาอีก "อลิส อยากได้แว่นคืนค่ะ" เขายิ้มหรือเปล่านะ ฉันไม่แน่ใจ "ทำไมละ พอไม่มีแว่นแล้วกล้าไม่ใช่เหรอ" เขาทำไมรู้ใจฉันขนาดนี้ ดวงตาที่พร่าเลือนทำให้ความกล้าเกิดขึ้นและร่วมกับฤทธิ์ของเหล้านี่ทำให้ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันรู้สึกถูกใจเขามาก และฉันจะยอมเสียสาวให้เขา คราวนี้จะได้รู้แล้วว่าการเสียตัวเป็นยังไง "เราออกไปกันดีหรือเปล่าครับ" ฉันเองก็ตกใจไม่น้อย ถึงภาพลักษณ์ภายนอกของฉันจะเป็นสาวเฉิ่มที่ใคร ๆ คิดว่าเป็นประเภทป้าบ้างานคนหนึ่ง แต่ที่จริงฉันเป็นสาวที่ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นและก็เก็บกดเรื่องทางเพศมานานเลยละ ฉันเคยแอบดูหนังโป๊บ่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นโป๊แบบขัดขืนแต่ครางเสียงดังแบบญี่ปุ่น หรือโป๊แบบใส ๆ เรียบร้อยแบบเกาหลี หรือโป๊แบบดุดันเผ็ดมันส์แบบฝรั่ง หรือโป๊แบบมีวิทยายุทธ์แบบจีนฉันก็ผ่านตามาหมดแล้ว คราวนี้จะได้ลองทำจริงสักทีก็อดตื่นเต้นจนแทบจะสร่างเมาอยู่ไม่น้อย คงเป็นเพราะว่าฉันเงียบมากเขาถึงได้ถามซ้ำ และคงกลัวว่าฉันจะตกใจเขาจึงรีบปฏิเสธ "อย่าคิดมากนะครับ ผมแค่จะพาคุณไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกเผื่อจะดีขึ้น" "อ้อ" ฉันอยากจะบอกเขาว่าไม่ทันแล้ว ฉันคิดไปไกลจนถึงอยู่บนเตียงกับเขาแล้วละ แต่ผู้ชายคนนี้แสนดีเกินไป เขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ล่วงเกินฉันถ้าหากว่าฉันไม่อ่อยเขาก่อน แต่ว่าฉันไม่เคยอ่อยใครมาก่อน ฉันไม่แน่ใจว่าจะต้องทำขนาดไหน จากการศึกษามาฉันจะลองบอกเขาเบา ๆ ก็แล้วกัน "ฉันอยากไปสูดอากาศที่บ้านคุณหรือโรงแรมดี ๆ สักที่ค่ะ" ฉันยิ้มหวานให้เขา แค่นี้เขาเรียกว่าอ่อยเบา ๆ หรือเปล่านะ หรือว่ามันจะจงใจเกินไป แต่ฉันก็อาศัยว่าตัวเองกำลังเมาฉันกล้าหาญที่จะพูดออกไปแบบนั้น เขาหัวเราะคล้ายขบขันแล้วใช้นิ้วดีดที่หน้าผากของฉัน "เมาจริงด้วยแฮะ" ฉันจับหน้าผากตัวเอง รู้สึกว่าเหน่งกำลังทำเหมือนสนิทกับฉันเลย คนที่ชอบทำแบบนี้กับฉันมีแต่เจ้านายคนเดียวนะ เอ๊ะ หรือว่ามันเป็นอาการที่ผู้ชายทุกคนต่างก็ชอบทำกัน ฉันทำงานกับเจ้านายมาสามปีแล้วและที่ผ่านมาไม่เคยสนิทกับผู้ชายคนอื่นนอกจากเขา เลยไม่มั่นใจ "ใช่ค่ะ ฉันเมา พาฉันไปนอนหน่อยนะคะ" ฉันยิ้มหวานต่อ เอาละวิธีการอ่อยของฉันคงได้ผล สุดท้ายลงเอยที่เตียงสักที่ก็แล้วกัน ถึงเขาจะหล่อน้อยกว่าเจ้านายแต่ฉันก็ชอบเขาอยู่มาก "ไปสิ" เขาพูดแค่นี้ก็พยุงฉันออกมา แต่ฉันยังห่วงแว่นตาของฉันจึงมองหาอลิส "แว่นตาค่ะ" "ไม่ต้องห่วงผมเก็บไว้ให้แล้ว อย่าใส่เลยนะตอนนี้คุณสวยมาก" เขากระซิบที่ข้างหูของฉันจนฉันรู้สึกจักจี้เพราะไอความร้อนที่ออกจากปากของเขานั่นแหละ ฉันพยักหน้าเขาเองก็ดื่มไปมากแต่กลับไม่เซเลยสักนิดเดียว ฉันเองก็ลืมนึกไปเลยว่าหายกันออกมาสองคนไม่ได้บอกใคร เพื่อน ๆ จะเป็นห่วงหรือเปล่านะ แต่เมื่อมาถึงรถฉันก็ลืมไปแล้ว "มายังไง" เขาถามเสียงเบา ในตอนที่ฉันขึ้นรถก็ยังรู้สึกว่าคุ้นเคยกับเบาะนั่งอย่างประหลาด เขาเอื้อมมือมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉันในขณะที่ถามไปด้วย "นั่งแท็กซี่มาค่ะ" ฉันตอบเขาและเห็นใบหน้าของเขารางเลือน ให้ตายเถอะฉันเห็นใบหน้าของเจ้านายลอยมาอีกแล้ว ฉันพยายามขับไล่เขาออกจากสมองอย่างเต็มที่ วันนี้ทั้งวันตั้งแต่เมาเหล้าและถอดแว่นตาก็เอาแต่เห็นเขาอยู่ในความรางเลือน  ชิ้ว ชิ้ว ออกไปนะ ฉันไล่เขาไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว เขาก็ยังไม่ยอมออกไป ฉันทำเสียงชิ้ว ๆ ไปหลายครั้งจนเขาที่คาดเข็มขัดให้ฉันไม่ยอมขยับ ฉันจึงมองเขาตื่นตะลึง "ไม่ได้ไล่คุณนะคะ ไล่ใครบางคนที่เอาแต่กวนอยู่ได้" เสียงของฉันเบาหวิว เมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสที่ระอยู่บนใบหน้า มันเป็นลมหายใจอุ่น ๆ และยังเจือด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ หรือว่าเป็นสัมผัสจากจมูกโด่งที่แตะจมูกของฉัน ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นกับฉันอีกแล้ว "ร้อนจังเลยค่ะ" ลมหายใจของฉันติดขัดเมื่อจู่ ๆ ริมฝีปากของเขาก็บดเบียดทาบทับลงมา ฉันตกตะลึงเพราะนี่คือครั้งแรกของฉันที่มีใครสักคนใช้ปากของเขาทาบทับอยู่บนปากของฉันแบบนี้ ฉันตัวแข็งค้างและรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา "เจ้านาย" จู่ ๆ ฉันก็พูดคำนี้ออกมา ฉันยกมือหมายจะปิดปากพล่อย ๆ ของตัวเอง เมื่อออกมากับผู้ชายอีกคนที่ถูกใจในคืนดูตัวแต่ปากกลับไปเรียกหาใครอีกคน เขาหยุดชะงักไปเลยละเขาก็คงตกใจไม่น้อยแต่ฉันยังคิดเข้าข้างตัวเอง หวังว่าเหน่งคงจะคิดว่าฉันบ้างานจนเก็บมาฝันหรอกนะ ในขณะที่ฉันกลัวว่าเขาจะโกรธและรู้สึกผิด ฉันกลับได้ยินเขาหัวเราะ "คิดว่าตัวเองอยู่กับใครกันละ ทำไมเอาแต่เรียกเจ้านายอยู่ได้ ในตอนนี้ไม่มีใครเป็นเจ้านายคุณสักหน่อย" "ขอโทษค่ะ" ฉันรีบบอกเขาไปอย่างรวดเร็ว เขาก้มต่ำลงมาอีก คราวนี้เขาตรึงแก้มของฉันเอาไว้ แล้วพูดเบา ๆ  "คนทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ ผมจะลงโทษคุณด้วยอะไรดีนะ" "คือ" ฉันอ้าปากคิดจะขอโทษเขาอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูดอีกต่อไปแล้ว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม