“พรุ่งนี้พี่ต้องกลับแล้ว... เอ็งจะกลับไปกับพี่ไหม?”
เพลิงยังไม่ละความพยายาม ถามพลางตักกับข้าวใส่ถ้วยข้าวต้มให้เมฆ ทั้งผัดผักบุ้งไฟแดง ไข่เข็ม ยำกุ้งแห้ง ผัดคะน้าหมูกรอบ
“พี่เพลิงกินด้วยสิ”
เมฆไม่ได้ตอบในสิ่งที่เพลิงถาม
“ไม่เป็นไร... พี่มีความสุขที่ได้นั่งดูเอ็งกิน”
พี่เขยกล่าวพลางยกเบียร์ขึ้นดื่ม
“กินเยอะๆ... พอมั้ย ถ้าไม่พอพี่จะสั่งให้อีก”
เพลิงทำท่าว่าจะเรียกเด็กเสิร์ฟ
“อุ๊ย... พอแล้วครับ”
น้องเมียยกมือห้าม จากนั้นก็บอกถึงสาเหตุที่ทำให้กลับไปเชียงใหม่กับเขาไม่ได้
“วันมะรืนผมมีออดิชั่นกับค่ายเพลงเล็กๆ แห่งหนึ่ง... ผมขอไปตามความฝันก่อนได้ไหม… รอบสุดท้ายแล้ว ถ้าผ่านผมจะได้เป็นนักร้อง”
เมฆกล่าว
“ตามใจเอ็ง... แต่ให้จำไว้ว่าวันไหนที่เหนื่อยกับการติดตามฝัน... วันที่ไขว่คว้าอะไรไม่ได้ ให้เอ็งนึกถึงพี่เขยคนนี้... จดจำคำของพี่ไว้”
เพลิงบีบมือน้องเมียแน่น ก่อนจะโน้มจมูกเข้าหอมแก้มฟอด
