อ้ายซินหนีออกจากวัง

1898 คำ

จูเหมยลี่อุ้มเจ้าตัวน้อยเข้านอน ห่มผ้าให้เรียบร้อยก็เตรียมไปอาบน้ำ คนตัวโตเอาแต่ใจก็ออดอ้อนขออาบด้วยจนจูเหมยลี่ต้องยอมเขา ขืนลีลาน้ำก็เย็นหมดพอดี ฟืนยิ่งชื้นๆอยู่ติดไฟลำบากช่วงนี้ฝนตกบ่อย เซียวจ้านเป่ยลุกไล่คนตัวเล็กจนขาอ่อนไม่มีแรงแล้ว สะโพกงามอยู่บนขอบอ่างมือบางจับปากอ่างแน่น เซียวจ้านเป่ยนั่งคุกเข่าในอ่าง ส่งลิ้นร้ายเข้าไปทักทายด้านในอ่อนนุ่มมของเมียสาว จูเหมยลี่จับเรือนผมมเขาแน่น นางกระตุกเกร็งครั้งแล้วครั้งเล่า เซียวจ้านเป่ยรู้สึกถึงแรงบีบรัดที่ลิ้นร้อนชื่นของเขา เมื่อนางผ่อนนคลายเขาก็สอดใส่ความใหญ่โตของตน จับแขนเรียวคล้องคอเขาเอาไว้ มือหนาช้อนสะโพกมนขึ้นจากขอบอ่าง ขยับจูเหมยลี่เข้าออกจนนางส่งเสียงคราง แต่ก็กลัวบุตรสาวตื่นจึงทรมานนัก นางอยากครวญครางให้ดังเพื่อคลายความเสียซ่านสุขสมนี้เหลือเกิน "ทูลหัวครางออกมาเถอะ เจ้าก็รู้ผิงผิงหลับลึก พี่อยากได้ยินเสียงหวานๆของเจ้าเวลาเจ้าสุขสม"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม