Episode 6
1257 คำ
Episode 6
Thuesha Talk
"อยะ...อย่ามาแตะต้องฉันนะ!!!" ฉันรีบเอ่ยห้ามโอโซนทันควันด้วยความระแวงและรู้สึกไม่ปลอดภัยขณะที่เขากำลังโอบไหล่ฉัน
"ห๊า เธอเป็นอะไรของเธอว่ะเนี่ย " โอโซนมองฉันอย่างงงๆ ฮือๆ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาเลย พอคิดถึงเรื่องที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นไปทั่วและฉันดันเผลอรู้สึกว่ามันน่ารังเกียจชะมัด!
แงงงงง! ฉันหยุดความคิดนี้เอาไว้ไม่ได้ แถมฉันยังไม่อยากใกล้ชิดกับเขามากด้วย ถึงลึกๆในใจจะต้องทำตัวให้เนียนสมกับเป็นกาแฟ แต่แบบนี้มันไม่ไหวนะ ฉันไม่อยากเข้าใจโอโซนเกินกว่ารัศมีสิบเมตร
"โอโซน อยู่นี่นี่เอง ตามหาตั้งนาน" เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นพลางเดินเข้ามากอดแขนโอโซนอย่างสนิทสนม
"เมื่อวานไหนบอกว่าจะมาที่ห้องฉันไง ไม่เห็นมาเลย" ยัยผู้หญิงคนนั้นเอ่ยอย่างออดอ้อนพลางเอาหน้าอกไปเสียดสีกับแขนแกร่งของเขา เห็นแล้วมันทำให้ฉันรู้สึกกลัวๆชะมัด ;;;
"ก็....ฉันเห็นของที่น่าสนใจที่โรงเรียนนะเลยไม่ได้ไป" โอโซนเอ่ยพลางหัวเราะแหะๆอย่างแก้เก้อ ฉันได้แต่ยืนมองพวกเขาสองคน ถ้าให้เดาละก็...ของที่น่าสนใจที่ว่า อาจจะเป็นการที่เขาไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น
ไม่อยากทนฟังพวกเขาสองคนคุยกันแล้ว ไปดีกว่า!
พรึ่บ!
"จะไปไหน?" โอโซนเอ่ยถามพลางมองฉันขณะที่ฉันกำลังเดินออกไปจากห้องเรียน ก็มันไม่มีแล้วนี่นา ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม แถมอยู่ไปแล้วรู้สึกอึดอัดชะมัด ไปหากาแฟกับออนเซ็นดีกว่า
พูดถึงออนเซ็น... ฉันรู้สึกคิดถึงบรรยากาศเดิมๆที่เคยอยู่กับเขาจังเลยแหะ... ถึงแม้เขาจะเป็นคนเงียบๆพูดน้อย แต่ออร่าของเขามันก็ชวนให้ฉันสงบใจ ต่างกับโอโซนที่อยู่ด้วยแล้วจะต้องระแวงตลอด ฮือๆ
อ๊ะ! พูดถึงก็เห็นสองคนนั้นกำลังเดินอยู่ด้วยกันพอดีเลย
"กา...." ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยเรียกชื่อน้องสาวฝาแฝดของตัวเองก็ถึงกับต้องเงียบเสียงไปเมื่อมองเห็นพวกเขาคุยกันด้วยความสนิทสนม... มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ใจอย่างบอกไม่ถูก...
ฉันก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เหมือนกัน แต่มันชวนให้รู้สึกว่าอึดอัดใจ พูดอะไรออกไปไม่ออก จุกที่ลำคอ มันเป็นความรู้สึกที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน เมื่อมองไปที่พวกเขาสองคนทีไรมันรู้สึกแย่ชะมัด ทั้งๆที่คนคนนั้นควรจะเป็นฉันอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นกาแฟที่กำลังอยู่ตรงนั้น
ฉันไม่อยากจะเป็นกาแฟแล้ว อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอ่ะ ชีวิตที่ไม่ต้องฝืนทำตัวร่าเริงบ้าบิ่น!
พรึ่บ!
"กรี๊ดดดด!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆมีใครบางคนมากอดไหล่ฉัน พอมองดีๆก็เป็นโอโซน เขานี่เป็นคนมือไวจริงๆ ฮือ ไม่ชอบให้ใครมาโอบไหล่เลย
"ร้องทำไมดังนัก แสบแก้วหู"
“นะ...นายมากอดไหล่ฉันทำไม "
"ก็ฉันเห็นเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เลยแกล้งให้ตกใจเล่น " โอโซนเอ่ยก่อนจะมองฉันด้วยแววตาที่จับผิด
"ฉันไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นสักหน่อย นายคิดไปเอง"
"ก็...ฉันเห็นเธอมองถ้วยชากับออนเซ็นแบบนั้น มันทำให้ชวนคิดว่าเธอชอบออนเซ็นจริงๆใช่ไหม?" โอโซนเอ่ยถามฉันพลางมองอย่างต้องการคำตอบ
คำถามของเขามันยากเกินไปสำหรับฉัน ละ...แล้วฉันก็ไม่เคยคิดกับออนเซ็นมากกว่าเพื่อน! ไม่มีทาง
"เปล่าสักหน่อย ไม่มีทาง!"
"หึ เหรอ... แต่เธอเคยบอกเปรยๆว่าชอบหมอนั่นนะ"
"ตะ...ตอนนั้นเคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว " ฉันบอกออกมาอย่างลืมตัว อย่าบอกนะว่ากาแฟจะเล่าเรื่องที่แอบชอบออนเซ็นให้โอโซนฟังนะ
"ฮ่าๆ ไม่เชื่อหรอก ยังไงเธอก็ยังชอบหมอนั่นอยู่ แล้วดูเหมือนว่าจะอกหักแล้ว เพราะออนเซ็นโคตรจะสนิทกับถ้วยชาเลย" โอโซนเอ่ยอธิบายก่อนจะโอบไหล่ของฉันอย่างแนบแน่นอีกครั้ง อี๋ ไม่อยากอยู่ใกล้เขาแบบนี้เลย
"นะ...นี่ปล่อยฉันนะ!"
"วันนี้โดดเรียนกันเหอะ ไหนๆจาร์ยก็ยังไม่เข้ามาที่ห้องเรียนสักที!" โอโซนเอ่ยก่อนจะฉุดกระชากลากถูให้ฉันเดินไปตามเขา
"ฮืออ ปล่อยฉันนะ ฉันไม่อยากไปไหนกับนาย!"
การโดดเรียนครั้งแรกของฉันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว... สุดท้ายโอโซนก็พาฉันโดดเรียนมาจนได้ แถมตอนนี้ก็กำลังปีนกำแพงจะออกจากโรงเรียนกันอยู่!
"มะ...มันสูง ฉันไม่กล้าโดดลงไป" ฉันเอ่ยออกมาด้วยท่าทีที่หวาดกลัว ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนกำแพงแล้วก็กำลังจะกระโดดลงมา แต่ฉันกระโดดไปไม่ได้ เพราะมันสูงมากๆ ฮือออ อย่าบอกนะว่ากาแฟมาทำอะไรแบบนี้จนชินแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยัยนั่นถึงกล้าแก่นอย่างกับผู้ชาย!
"เธอแปลกไปจริงๆด้วย ทั้งๆที่ปกติเธอกล้าโดดตลอด" โอโซนเอ่ยขึ้นพลางมองฉันอย่างไม่เข้าใจ
ซวยแล้ว...
"เอ่อ... ฉันว่ามันสูงกว่าปกติอ่ะ เลยไม่กล้าโดด " ฉันเอ่ยแก้ตัวออกไปหน้าด้านๆ
"โดดลงมาเลย เดี๋ยวฉันรับเอง" โอโซนเอ่ย ฉันมองเขาอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจ อย่าบอกนะว่าให้ฉันกระโดดไปแล้วเขาจะรับนะ ตัวฉันหนักมากเลยนะช่วงนี้กินเยอะ เขาจะรับไหวเหรอ
"นายรับไหวแน่นะ?"
"ไหวดิ ตัวเธอเล็กนิดเดียวเอง"
"แต่ฉันตัวหนัก..."
"เลิกพูดไได้แล้ว โดดลงมาสักที "
"อะ...อื้ม"
พรึ่บ!
"กรี๊ดดดดดดดดดด!"
ตุ้บ!
"หนักกว่าที่คิดชะมัด "
"นะ...น่ากลัว" ฉันพึมพำออกมาอย่างเสียวไส้เมื่อกระโดดลงมาแล้วโอโซนรับฉันไว้ได้พอดี ถ้าเขารับฉันไม่ได้ก็ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไง
"หึ มองฉันแบบนี้อย่าบอกนะว่าหลงรักฉันแล้ว" เสียงทุ้มเข้มของโอโซนเอ่ย ฉันรีบผละเขาออกทันทีด้วยความตกใจ
"จะบ้าเหรอ!"
"หึ... แต่เมื่อกี้เธอมองฉันเหมือนกับว่ากำลังตกหลุมรักฉันแล้วนะ"
"นายมันหลงตัวเอง "
"ถ้าเธอพูดว่ารักฉัน ฉันจะไม่คุยกับผู้หญิงคนไหนอีกเลยก็ได้นะ " โอโซนเอ่ยขึ้นอย่างยียวนกวนประสาท ใครมันจะบ้าไปรักเขาลง แถมคนอย่างกาแฟถ้าให้เดาก็คงจะไม่มีวันชอบผู้ชายประเภทนี้ด้วย ซึ่งฉันเองก็เซย์บายเหมือนกัน
"ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันชอบคนเจ้าชู้อย่างนาย ให้ตายยังไงฉันไปชอบออนเซ็นยังจะดีกว่า เขาเป็นคนที่ดีกว่านายตั้งเยอะ!"
"หึ... ใครๆก็ชอบแต่ไอ้ออนเซ็น" โอโซนพึมพำเบาๆจนฉันไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่แววตาของเขาค่อยเปลี่ยนไปเล็กน้อย เหมือนกำลังโกรธอยู่?
หมับ!
"นายจับมือฉันทำไม?"
"ก็จะพาเธอไปเที่ยวที่ที่สนุกไง"
"ที่ไหน?"
"โรงแรม "
"!!!!!!!?"
- ผู้เขียน
