ทะลุมิติมาเป็นแม่ของนางร้าย ปลายยุค 70

บทที่ 12 ฉันรับคำขอโทษเป็นเงินเท่านั้น

ทุกคนในบ้านตู้ไม่รู้ว่าภัยกำลังมาเยือน ต่างก็กินมื้อเที่ยงกันด้วยความสุข และที่น่าขำที่สุดก่อนจะกินอาหารไม่รู้ว่าพี่ใหญ่และพี่รองช่วยกันป้อนอาหารให้หลานอย่างไร พอตู้เซียงเหมยและแม่ตู้ออกมาจากห้องครัวได้แต่อึ้งกับภาพที่เห็น หากมีเพียงลี่ลี่คนเดียวที่สภาพเละเพราะอาหารเปื้อนใส่พอจะเข้าใจได้ เด็กน้อยอยู่ไม่นิ่งอยู่แล้ว แต่การที่พี่ใหญ่พี่รองนั้นเละไปด้วยนี่สิ หมายความว่าไง ส่วนพ่อตู้นั้นได้แต่นั่งหัวเราะสามคนลุงหลานจนตัวงอ กว่าจะได้กินอาหารก็เลยเวลาไปไม่น้อย

ระหว่างที่ทุกคนต่างมีความสุข หน้าบ้านกลับมีเสียงตะโกนเรียกด้วยความไม่พอใจ

“นังสารเลวเซียงเหมย แกออกมาเดี๋ยวนี้นะ หน็อยแน่กล้าดียังไงมาทำร้ายหลานสาวของฉัน”

แม่เฒ่าเหวินพาหลานสาวและลูกสะใภ้มาหาเรื่องเซียงเหมยถึงหน้าบ้าน ยังมีพี่ชายของกุ้ยฮวาโดนลากมาด้วยอีกคน แม้ว่ามาด้วยกันแต่ชายหนุ่มกลับไปยืนห่างจากทั้งสามคนไม่น้อย ถ้าเกิดแม่ไม่ให้มาส่งน้องสาวที่บ้านป้า เขาไม่มีทางมาแน่ มีแต่เรื่องน่าปวดหัว ยิ่งเรื่องจะมาแย่งสามีคนอื่นเขาเองก็ห้ามแล้ว แทนที่จะทำตัวดี ๆ เผื่อว่าวันหน้าจะมีชายหนุ่มมาสู่ขอไปแต่งงานด้วย ไม่รู้สมองน้องสาวเขาน้อย หรือมีแต่ขี้เลื่อยกลับสนใจจะมาแย่งสามีของคนอื่น เท่าที่ดูเมียของพี่รองหยวนต้าดูจะร้ายไม่เบา ชะตาใครก็จัดการเองก็แล้วกัน

ภายในบ้านตู้ได้ยินเสียงตะโกนอยู่หน้ารั้วบ้านจึงมองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย

“พ่อพาลี่ลี่เข้าไปในห้องก่อนนะ ฉันขอไปจัดการแม่สามีมหาภัยก่อน” ตู้เซียงเหมยถอนหายใจ แม่สามีเธอคนนี้น่ารำคาญมาก ไม่จบไม่สิ้นเสียที เมื่อไหร่เหวินหยวนต้าจะกลับมาเสียที จะได้จัดการหย่าให้มันจบๆ

“อาเหมยแม่ไปด้วย”

“พี่ด้วย/พี่ด้วย” สามคนแม่ลูกแทบจะตอบพร้อมกันเพื่อจะขอ มาด้วย

“แม่นะออกไปได้ แต่พี่ใหญ่พี่รองต้องใจเย็น ไม่ว่าจะเกิดอะไรพี่ทั้งสองคนห้ามทำรุนแรงเด็ดขาด” ตู้เซียงเหมยเอ่ยย้ำ เพราะคิดว่าเรื่องนี้เธอและแม่น่าจะจัดการได้ อีกทั้งพี่ใหญ่และพี่รองเป็นผู้ชาย ไม่ดีแน่หากต้องเผลอไปลงมือทำร้ายคนแก่ สองพี่น้องบ้านตู้พยักหน้าและรับปากน้องสาวดิบดี จากนั้นสี่คนแม่ลูกจึงเดินออกมาจากบ้านเพื่อมาเจอกับปัญหาที่น่ารำคาญ

“ออกมาได้แล้วเหรอ นังสารเลว แกกล้ามากเลยนะที่ทำร้ายหลานสาวของฉัน” แม่เฒ่าเหวินเพียงแค่เห็นหน้าลูกสะใภ้ เธอจึงชี้หน้าด่าโดยไม่สนใจว่าจะมีใครหยุดมองดูหรือเปล่า

“นี่ นังกุ้ยเจียง แกด่าแต่ลูกสาวของฉัน ทำไมไม่ดูตัวเอง หรือดูหลานสาวตัวเองบ้าง อาเหมยของฉันแม้ว่าจะร้าย แต่มีสักครั้งไหมที่อาเหมยจะทำร้ายคนอื่นก่อน นอกเสียจากคนคนนั้นจะเป็นคนเริ่ม ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ไม่ใช่หลานสาวของหล่อนหรือยังไงที่มาพูดจาหาเรื่องและลามปามถึงบุพการีของอาเหมย ชาวบ้านที่นั่งเกวียนกลับมาทุกคนต่างก็เห็นและรับรู้กันหมด”

แม่เฒ่าเหวินชะงักไปเล็กน้อย แต่ยังคงดึงดันเถียงกลับ “ไม่ใช่เพราะลูกสาวสารเลวของแกเหรอ หวงเจ้ารองของฉันจึงได้ลงมือทำร้าย ต่อให้กุ้ยฮวาจะเอ่ยถึงพวกแก ก็ไม่ควรจะทำร้ายกันแบบนี้”

“ฉันเพิ่งจะรู้นะ ว่าแม่เฒ่าเหวินไม่โกรธ หากมีคนมาด่าถึงพ่อแม่ แต่ฉันยังเป็นมนุษย์และยังมีความเคารพต่อผู้ให้กำเนิด จึงได้ลงมือทำร้ายเพื่อบันดาลโทสะ หากจะแจ้งเจ้าหน้าที่ฉันยินดีมาก และพร้อมที่จะไปสำนักงานตำรวจในอำเภอทันที ทะเลาะตบตีอย่างมาแค่จ่ายค่าปรับแล้วก็กลับบ้าน หรือไม่อาจจะชดใช้อีกเล็กน้อย”

“ดีเลย สะใภ้สามหล่อนไปตามหัวหน้าหมู่บ้านมา ฉันจะขอเช่าเกวียนเข้าอำเภอ จะไปแจ้งเจ้าหน้าที่ให้จับนังสารเลวนี่” แม่เฒ่าเหวิน เห็นถึงช่องทางเล่นงานสะใภ้ที่แสนเกลียดได้จึงรีบบอกลูกสะใภ้คนโปรดของตัวเอง

“จ้ะแม่สามี” สะใภ้สามบ้านเหวินรีบเดินไปแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านว่าต้องการเช่าเหมาเกวียนของหมู่บ้านเพื่อเข้าอำเภอ

“พี่ใหญ่ พี่รองเตรียมเข้าอำเภอ ฉันต้องการจะแจ้งเจ้าหน้าที่ข้อหาหมิ่นประมาท และข้อหายัดเยียดคนให้มาเป็นชู้กับสามีของฉัน ทั้ง ๆ ที่พี่หยวนต้าเองก็เป็นทหาร รวมถึงยักยอกทรัพย์ เงินที่พี่หยวนต้าส่งมาให้ตั้งแต่ฉันแต่งงานฉันไม่เคยเห็นแม้แต่เฟินเดียว หากเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบเพียงเล็กน้อยก็น่าจะรู้แล้วว่าใครเป็นคนไปเบิกและเซ็นรับเงินที่ถูกส่งมาทุกเดือน ส่วนคนที่จะเข้ามาเป็นชู้และแย่งสามีคนอื่น คงโดนจับแห่ประจาน หรือไม่คงถูกส่งไปใช้แรงงานที่เหมือง ไปเถอะจะได้รีบไปรีบกลับ”

ตู้เซียงเหมยคล้ายจะพูดกับพี่ชายทั้งสองคนแต่เน้นย้ำทุกคำเพื่อให้กลุ่มบ้านเหวินได้ยิน ตัวเธอไม่บ้าพอที่จะตบตบตีไปเสียทุกครั้ง เธอไม่ใช่นางร้ายปัญญาอ่อนเหมือนแม่ดอกบัวขาวตรงหน้า แต่ถ้าสุดทนขึ้นมาเธอกระทืบจมดินได้เหมือนกัน

“ไม่ได้ แกจะแจ้งความไม่ได้ ฉันไม่อนุญาต” แม่เฒ่าเหวินร้อนรน หากไปถึงสำนักงานตำรวจแล้วโดนสืบสวนเรื่องทั้งหมดขึ้นมาเธอเดือดร้อนแน่

“อ้าว ทำไมจะไม่ได้ล่ะ แม่เฒ่าเหวินพูดเองไม่ใช่เหรอว่าจะไปแจ้งความ เอาสิฉันไปด้วยจะได้แจ้งพร้อมกันเลย ฉันแค่โดนข้อหาทำร้ายร่างกาย คงจ่ายค่าปรับและค่าชดใช้ไม่เท่าไร เพราะว่าคนที่ฉันทำร้ายนั้น ไม่ตาย หากรู้ว่าจะต้องจ่ายค่าปรับฉันคงกระทืบแรงกว่านี้ ส่วนคนที่คิดจะคบชู้…” ตู้เซียงเหมยปรายตามองกุ้ยฮวาและเหยียดยิ้มมุมปาก

“แกนะสิมีชู้ กุ้ยฮวาเป็นหลานสาวฉัน จะมาเป็นชู้ใครทำไม ฉันแค่ให้หลานสาวมาดูแลฉันก็เท่านั้นเอง” แม่เฒ่าเหวินร้อนรนรีบแก้ตัว

“ขอโทษนะ ฉันตู้เซียงเหมย ยึดถือคำแรกเท่านั้นเพราะว่าคำต่อไปมันคือการแก้ตัว และที่สำคัญไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดนั้นจริงหรือไม่ เชิญไปแก้ตัวที่สำนักงานตำรวจในอำเภอเถอะ อีกทั้งฉันไม่รับคำขอโทษด้วยลมปาก เพราะตู้เซียงเหมยคนนี้รับเป็นเงินเท่านั้น ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย เชิญนอนคุกจ้า”

“แกกล้าเหรอ นังชั่ว” แม่เฒ่าเหวินและกลุ่มของเธอทำหน้าตกตะลึง ไม่คิดว่าจะออกมาในรูปแบบนี้ มีเพียงพี่ชายของกุ้ยฮวาเท่านั้นที่แอบยิ้มด้วยความสะใจ

“กล้าหรือไม่ เราไปตกลงกันที่สำนักงานตำรวจเถอะ ในเมื่อกล้าบุกมาหาเรื่องและใส่ร้ายว่าฉันมีชู้ พวกคุณทุกคนควรจะนับเงินในกระเป๋าด้วยนะว่ามีพอหรือเปล่า นั่นไงหัวหน้าหมู่บ้านมาแล้ว พี่ใหญ่พี่รองเตรียมพร้อมหรือยัง”

“พี่สองคนพร้อมตั้งแต่อาเหมยบอกแล้ว”

สองพี่น้องกลั้นยิ้มเต็มที่กลัวจะเผลอยิ้มให้คนเห็น น้องสาวเขานี่แสบจริง ๆ จากที่กลัวว่าอาเหมยของพวกเขาจะเพลี่ยงพล้ำแต่กลายเป็นว่าสถานการณ์กลับพลิกเฉยเลย เอาสิ มีเงินก็รอดไม่มีเงินก็นอนคุก ไม่ต้องทะเลาะตบตีให้อายชาวบ้าน ยังมีเงินกลับมาบ้านอีก หากเรื่องไปถึงสำนักงานตำรวจ ยากที่แม่เฒ่าเหวินและหลานสาวรวมถึงลูกสะใภ้คนโปรดจะรอด

“มีอะไรกัน ตู้เซียงเหมยทำร้ายคนเหรอ สะใภ้สามบ้านเหวินไปตามฉันมา” หัวหน้าหมู่บ้านมาถึงจึงได้ถามกลับ ตัวเขาเองได้ยินชาวบ้านพูดเหมือนกันว่าลูกสาวบ้านตู้มีเรื่องถึงขั้นทำร้ายร่างกายหลานสาวของแม่เฒ่าเหวิน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นหญิงคนนั้นมาหาเรื่องตู้เซียงเหมยก่อนและยังด่าลามปากถึงพ่อแม่อีก และยังประกาศตัวว่าจะเป็นภรรยาของหยวนต้า แบบนี้ไม่เท่ากับชู้หรือไง

“ใช่จ้ะลุงหัวหน้าหมู่บ้าน ฉันยอมรับว่าทำร้ายหลานสาวแม่เฒ่าเหวินจริง ๆ แต่เพราะว่าโดนด่าถึงพ่อแม่ก่อน แต่ฉันขอแจ้งความสามคนนี้กลับ ข้อหาดูหมิ่น ใส่ร้ายว่าฉันมีชู้ และสุดท้ายแจ้งแม่เฒ่าเหวินว่ายักยอกทรัพย์ เพราะเงินที่พี่หยวนต้าส่งมาให้ตลอดสองปีที่แต่งงานกันมาฉันไม่เคยเห็นแม้แต่เฟินเดียว”