บทที่ 24
เริ่มแน่ชัด
บรรยากาศในพิธีการเริ่มเงียบสงบลงอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาต่างมารวมตัวกันเพื่อพบคนเพียงคนเดียว ทว่าคนผู้นั้นกลับหายหน้าหายตาไปจากงานเสียดื้อ ๆ ซึ่งดูจากทิศทางที่ท่านประมุขเดินไปแล้วคงไม่พ้นตามหาฮูหยินที่วิ่งหน้าแดงหนีไปจากสายตา ใครหลายคนอาจนึกภาพท่านประมุขเดินตามหาสตรีไม่ออก แต่ใครที่ได้มาร่วมงานย่อมนึกออกเป็นแน่ เมื่อได้เห็นท่าทีผ่อนหนักเป็นเบาของท่านประมุขยามอยู่กับฮูหยินแล้วมันช่างแตกต่างจากความโหดเหี้ยมที่มีแต่เดิมอย่างสิ้นเชิง
..ขณะทางด้านหนึ่ง กำลังเกิดเรื่องชุลมุลขึ้นเงียบ ๆ
“อวี้เหิงงงง วิ่งเร็ว วิ่งตามข้าให้ทันสิ วิ่งเร็วขึ้นอีก”
“ไม่วิ่ง.. เจ้าอยู่บนแขนข้า เจ้าจะวิ่งได้อย่างไร หยุดแกว่งเท้า อั้ก!!”
ระหว่างสะพานทอดยาวถึงภายหน้าตำหนักประมุขมาร ละอองหิมะตกทับทมสูงขึ้นท่วมฝ่าเท้า ปรากฏร่างชายหญิงคู่หนึ่งดูรักใคร่กลมเกลียว ฝ่ายบุรุษอุ้มร่างบางของสตรีราวกับของ
