บทที่ 10
สวี่ลี่เซียนจะไม่ทน!
...งืม
ใครบางคนกำลังฝันหวานนอนหลับตาพริ้มอยู่บนตั่ง แสงยามเช้าส่องกระทบใบหน้างดงามขณะที่ความหนาวบรรเทาลงไม่มากในช่วงเช้าตรู่ กลิ่นสมุนไพรฉุนเตะจมูกอบอวลทั่วอากาศ แผ่นหลังสัมผัสได้ถึงไม้แข็ง หมอนหนุนที่เคยหนุนนอนก็ไม่นิ่มอย่างที่คิด สวี่ลี่เซียนนอนฝันหวานได้เพียงไม่นานก็บิดตัวกลิ้งพลิกไปมา ทว่าหญิงสาวคงดิ้นแรงเกินไปกระมัง ร่างเล็กถึงล่วงลงพื้นกลิ้งหมุนๆ จนกระแทกเข้ากับของแข็งดังโป๊ก
“โอ้ย!!”
สวี่ลี่เซียนผุดลุกขึ้น ตื่นจากฝันหวานว่าได้นอนอาบแอร์อยู่ในห้องนอนของตัวเองเพื่อมาเผชิญกับความจริงที่ว่า นางอยู่ที่ไหนอีกแล้ว! ความทรงจำล่าสุดที่พอจำได้เลือนลางนั่นคือผู้เป็นประมุขมาหาเรื่องกลั่นแกล้งนางราวกับเขามีเวลาว่างมาก หลังจากนั้น..ก็พูดเรื่อง
โจ๊ยของเขา!! อ้ากก สวี่ลี่เซียนทึ่งหัวของตัวเอง! เพราะตอนนั้นนางตกใจอย่างมากเป็นแน่ความทรงจำหลังจากที่นางสติหลุดไปจึงไม
