บทที่4 จูบนี้500
1173 คำ
บทที่4
จูบนี้500
ถุงแป้งนั่งนับเงินพร้อมรอยยิ้มเธอนำเงินที่ได้มาเมื่อคืนเก็บเข้าบัญชีไว้เผื่อเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉิน ตั้งแต่เธอออกมาจากบ้านก็ไม่เห็นอาของเธอจะติดต่อหรือถามไถ่อะไรเลย คงเป็นไปได้ว่าอาเขยคงไปพูดจาว่าร้ายเธอ
หลังจากนำเงินเข้าบัญชีเสร็จถุงแป้งก็เตรียมตัวหางานพาร์ทไทม์ทำเธอจะไม่งอมืองอเท้าถึงจะมีคนช่วยส่งเสียเรื่องเรียนแต่อะไรมันจะสู้การได้ยืนสองขาตัวเอง
"สวัสดีค่ะหนูมาสมัครงานค่ะ"
"ตอนนี้ร้านเรารับแต่พนักงานพาร์ทไทม์นะคะน้อง"
"ได้ค่ะ หนูทำได้ค่ะ"
"ถ้างั้นเดี๋ยวนั่งรอผู้จัดการก่อนเดี๋ยวพี่ไปตามให้"
"ขอบคุณค่ะพี่"
ฉันเดินมานั่งรอที่โต๊ะด้านในคาเฟ่นี้ฉันเคยมาซื้อกาแฟอยู่ครั้งหนึ่งแต่มันแพงมากฉันเลยไม่หลงเข้ามาอีก ไม่ถึงสิบนาทีผู้จัดการร้านก็เดินออกมาหาฉันเหมือนเป็นการสัมภาษณ์งานกันในตัวและฉันก็จะได้เริ่มงานในอาทิตย์หน้าเพราะร้านจะปิดปรับปรุงหนึ่งอาทิตย์เพื่อขยายโต๊ะและเคาน์เตอร์บาร์
"พี่ชื่อแตงนะส่วนนี้ไลน์พี่ถ้ามีอะไรหรือไม่เข้าใจอะไรก็ทักมาได้ตลอด"
"ขอบคุณค่ะพี่แตง^^"
นี่แหละตัวฉันอย่างน้อยก็มีงานทำในช่วงเช้าช่วงเย็นไปเต้นถ้าคุณชานนท์เรียกก็ค่อยไปจะให้ไปนั่งรอเฉยๆ ขอมาทำงานหาเงินอีกทางดีกว่า ในเมื่อบ้านนั้นมันไม่เหมาะที่ฉันจะกลับไปฉันก็ขอเก็บเงินซื้อบ้านด้วยตัวเองแล้วค่อยกลับไปเอากระดูกพ่อกับแม่มาอยู่บ้านหลังใหม่ด้วยกัน
ปริ๊น!
เสียงแตรรถดังมาแต่ไกลฉันมองรถหรูขับมาจอดพอเห็นคนด้านในก็พลอยโล่งใจคุณชานนท์นี่เอง เอาพยักหน้าให้ฉันขึ้นรถฉันเลยรีบเปิดประตูเข้าไปนั่ง รถเขาห๊อมหอม หอมเหมือนกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้นั่นแหละ
"มาทำอะไรแถวนี้" ชานนท์ถามขณะมองกระจกหลังแล้วรีบขับออกมาด้วยความเร็วเพื่อให้ทันไฟเขียว
"มาสมัครงานคาเฟ่ค่ะ ทำงานช่วงเช้าถึงจะเป็นพาร์ทไทม์แต่ก็ยังพอได้เงินเก็บเพิ่ม"
"แล้วที่ฉันเสนอให้เธอมันไม่พอหรือไง"
"จริงๆ มันก็พอค่ะแต่ฉันอยากสู้ด้วยตัวเองดูบ้าง"
ชานนท์พยักหน้าเขาไม่ห้ามหรอกที่เธอขยันหาเงินทุกด้านทุกทางมันเป็นสิทธิ์ของเธอแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปเดินเปิดตัวที่ห้างเพื่อให้คนจับตามองเขาและเธอ
"วันนี้ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ" ฉันหันไปมองคุณชานนท์เขากำลังครุ่นคิดหาแผนการที่จะทำให้ครอบครัวคุณวิวเห็นเขากับฉัน
"แม่ของวิวมีแบรนด์รองเท้าอยู่ที่ห้างเดี๋ยวเธอเดินไปซื้อหลายๆ คู่เลยอยากได้แบบไหนก็จัดเต็มเดี๋ยวฉันจะโทรหาแล้วเธอก็บอกให้ฉันเข้ามาช่วยถือของเดี๋ยวฉันจะตามเข้าไปทีหลัง"
"โอเคค่ะเดี๋ยวฉันจัดการให้" ฉันแบมือขอรับบัตรสีดำของคุณชานนท์วันนี้แม่จะรูดให้หมดตัวเลยคอยดูสิ
ห้างสรรพสินค้า
ฉันเดินตรงมายังร้านรองเท้าชั้นนำเป็นแบรนด์ของคนไทยราคาไม่ได้แพงเวอร์มากแต่ถามว่าฉันอยากได้ไหมก็ไม่ เข้ามาฉันก็เจอคุณป้าที่ดูแล้วน่าจะเป็นเจ้าของร้านกำลังคุยกับลูกค้าชนชั้นเดียวกันส่วนผู้หญิงที่นั่งไขว่ห้างจิบน้ำส้มอยู่ตรงนั้น นั่นแหละคือเป้าหมายของฉันในวันนี้
"สวัสดีค่ะสนใจคู่ไหนลองใส่ได้นะคะ" พนักงานสาวสวยเดินมาต้อนรับ
"เบอร์37 มีแบบไหนบ้างคะใส่เที่ยว ใส่ไปเรียน ใส่อยู่บ้านมีแบบไหนรบกวนเอาออกมาให้ดูหน่อยได้ไหมคะ"
"ได้ค่ะ คุณลูกค้านั่งรอด้านนี้ก่อนนะคะ"
ฉันยิ้มให้พนักงานไม่นานรองเท้ามากมายก็ถูกนำออกมาวางแต่สาวสวยที่นั่งมองอยู่แอบเบะปากใส่ทำไมวะสภาพฉันไม่สวยไม่เหมาะกับการเข้ามาเหยียบในร้านนี้หรือไงกัน รองเท้าที่ถูกนำมาวางมันสวยทุกคู่และฉันก็ไม่รู้จะเลือกคู่ไหนดีพนักงานก็ยิ้มอ่อนเหมือนถูกเจ้านายตำหนิทางสายตาที่กล้ายกรองเท้าออกมาให้คนชั้นต่ำแบบฉัน
"ฉันเอาทุกคู่ทุกสีนี่ค่ะบัตร"
เพียงแค่หยิบบัตรให้พนักงานเจ้าของร้านอย่างคุณป้าคนนั้นก็รีบเดินมาคุยกับฉันหน้าบานเป็นจานดาวเทียม ฉันเริ่มดำเนินการสานต่อแผนของคุณชานนท์ต่อด้วยการกดโทรหาเขาเพื่อบ่นออดอ้อนให้เขาขึ้นมาช่วยถือของจนเขารีบเดินเข้ามาในร้านก็รีบยกมือไหว้คุณป้า
"อุ๊ย! พี่ชานนท์!!!" สาววิวรีบลุกพรวดเข้าไปหาเพื่ออดอ้อนเอาใจ "พี่ชานนท์มาหาวิวจริงๆ ด้วยค่ะคุณแม่"
"ขอโทษนะครับพอดีพี่มาหาเด็กที่พี่ดูแลอยู่ นั่นไงยืนมองอยู่นั่งไง" ชานนท์ขยิบตาให้ถุงแป้ง "ถุงแป้งรอนานไหมครับไหนดูสิซื้อครบทุกสีไหมจะได้ใส่ให้ครบเจ็ดวันเลย"
"ไม่นานค่ะพอดีฉันถือไม่ไหวเลยโทรตามคุณให้มาช่วยหน่อย รองเท้าร้านนี้ดีนะคะ หนังหนาดี" ไม่พูดเปล่ายังเปรยตามองคุณหนูวิวด้วยสายตาของผู้ชนะ
"มาครับเดี๋ยวผมช่วย จ่ายเงินแล้วใช่ไหมจะได้กลับกันเลยผมสั่งอาหารเอาไว้แล้ว"
"น่ารักที่สุดเลยค่ะ"
หนูวิวยืนอ้าปากค้างมองชายหนุ่มที่เธอหมายปองเดินหอบหิ้วถุงกระดาษออกไปแม้แต่คุณหญิงแม่ของหล่อนก็พูดอะไรไม่ออก ทั้งสองโอบกอดกันจะบอกว่าเหมือนแฟนก็ไม่ใช่เด็กเลี้ยงก็ไม่เชิงแต่ถึงยังไงชานนท์เขาก็ไม่ได้แสดงออกว่าต้องการหนูวิวเท่าผู้หญิงข้างกาย ชานนท์เหลือบมองสองแม่ลูกในร้านเขาหยุดเดินแล้วดึงแขนถุงแป้งหันมามองหน้าเขา
"อะไรคะสองคนนั้นมองเราอยู่นะ"
"ขอจูบหน่อย"
"จะบ้า! นี่มันในห้างนะคุณ!"
"นิดเดียวเอาให้สองคนนั้นร้อนรนเฉยๆ"
"500"
"โอเคดีล"
พูดจบเขาก็โน้มลงไปประกบริมฝีปากจูบคนตัวเล็กเบาๆ แถมยังหอมแก้มเธอท่ามกลางสายตาและรอยยิ้มของผู้คนแถวนั้น ถุงแป้งร้อนผ่าวบนใบหน้า ชานนท์เห็นเธอเขินก็เย้าแหย่จนสองแม่ลูกรีบเดินหนีเข้าห้องด้านหลังเพื่อรายงานพฤติกรรมของชานนท์ให้ครอบครัวของเจ้าตัวทราบ
------------------------------------
หนังหนาดี ถุงแป้งหลอกด่าไปหนึงแมช!
- ผู้เขียน
