แต่ถ้าหล่อนเลือกก้าวเดินไปข้างหน้า แน่นอนต้องตกไปในเหว และน้องชายของหล่อนก็คงตกไปในหุบเหวเช่นเดียวกัน เพราะไม่มีใครที่จะช่วยพยุงต้นไม้ที่อ่อนแอนั้นไว้ได้ตลอดรอดฝั่งหรอก
แต่ตอนนี้เหมือนมีคนต่อสะพานเข้ามาหา แค่หล่อนก้าวขึ้นไปบนสะพาน ก็จะสามารถช่วยน้องลงจากต้นไม้ได้ หล่อนและน้องไม่ตกลงไปในหุบเหว แต่อาจก้าวข้ามไปอีกฝั่งได้อย่างมั่นคง
แต่นั่นคือหล่อนต้องจ่ายค่าก้าวขึ้นสะพานแบบแพงลิบลิ่ว
เพื่อรักษาชีวิตตัวเองและชีวิตน้องชาย หล่อนควรเลือกอย่างไหนกัน
นลินนิภากลืนน้ำลายลงคอ บีบมือเข้าหากันไม่ให้สั่น และพยายามกลั้นก้อนสะอื้นที่วิ่งขึ้นมาจุกอยู่ในอก
หล่อนก็แค่จ่ายค่าขึ้นสะพาน ไม่มีใครเสียชีวิต หล่อนยังอยู่และน้องก็ยังอยู่
ดวงตากลมโตแม้จะฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำ แต่นลินนิภาไม่ได้กลัวที่จะสบสายตากับคนตรงหน้า หล่อนตัดสินใจแล้ว
“ทุกสิ่งที่พ่อเลี้ยงต้องการจากหนู หนูทำได้ทุกอย่างค่ะ พ่อเลี้ยงบอกมาได้เลย
