พลั่ก!
แรงปะทะที่เกิดขึ้นระหว่างคนตัวบางกับอีกฝ่ายไม่ได้แรงนัก หนูซันเงยหน้ามองคนที่เผลอเดินไปชนเข้า ดวงตากลมสดใสขยับปรับเป็นความเรียบนิ่งหยิ่งทะนงให้สมกับตำแหน่งคุณหนูแห่งกิตติกูล ผู้ทำการคมนาคมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แล้วขยับก้าวถอยหลังออกมาตามมารยาท ก่อนจะพูดขอโทษด้วยเสียงโมโนโทน ไม่ยินดีที่จะเจอและไม่ได้ยินร้ายที่จะสู้กลับ
“ขอโทษครับ”
‘เจ้าสัวสรรชัย’ ขยับผิวปากยิ้มเสแสร้ง พลางมองสำรวจคุณหนูตัวน้อยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่ว่าจะเจอตอนอายุเท่าไรก็ยังคงท่าทีเชิดหน้าชูตาอยู่เหนือคนอื่นเสมอ สมแล้วที่เกิดมาเป็นลูกคนเดียวหัวแก้วหัวแหวนของคู่แข่งเขา ช่างเป็นคุณหนูที่น่าสั่งสอนให้หลาบจำสักครั้ง จะได้ลดหลั่นความหยิ่งผยองเหมือนพ่อมันลงมาเสียบ้าง!
“ไม่เป็นไรครับ แค่คุณหนูซันไม่ได้เจ็บตรงไหนก็พอ ไม่งั้นท่านพิษณุเล่นงานผมแย่เลย” คนมีอายุมากกว่าพูดพลางกวาดตามองดวงหน้าหวานอย่างพินิจพิจารณา
สาย
