ฉันยืนมองถุงแซนด์วิชบนเคาน์เตอร์นานสองนาน ฉันต้องเอาไปให้หมอเท็น แต่ฉันไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย...
เมื่อคืนเรามีอะไรกัน ฟังไม่ผิด เรามีอะไรกันจริงๆ! แล้วยิ่งตอนนี้ ใครก็ทัก ว่าฉันเดินแปลกๆ เป็นอะไร? ขาแพลง หรือ ล้ม?
เฮ้อ! ฉันเจ็บตรงนั้นจริงๆ ทุกครั้งที่เดิน มันเสียดสีไปหมด ฮือๆ ทำไมเป็นผู้หญิง มันทรมานแบบนี้ ฉันไม่เห็นหมอเท็น เขาจะเดินกระเผลกๆเหมือนฉันเลย ฉันยืนคิดอยู่สักพัก จะทำยังไงดีกับเรื่องคุมกำเนิด ไม่ใช่ตอนนี้ฉันท้องแล้วนะ! ไม่สิ มันคงไม่เร็วขนาดนั้น!
“คุณลินินมีคนมาหาค่ะ” ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีเมื่อถูกพนักงานเรียก ใครมาหาฉัน? ขออย่าให้เป็นพ่อกับน้องก็พอ
อ้าว! หมอพีท หมอพีทหน้าตี๋ๆ ขาวๆ ใส่แว่น หน้าตาดีนะ เขาเป็นหมอสูติรุ่นน้องหมอนาย ลูกค้าประจำฉัน หมอพีทชอบให้ฉันทำกาแฟให้ ซึ่งฉันก็เต็มใจ เพราะฉันชอบตามใจลูกค้าอยู่แล้ว
“มาเร็วจังวันนี้ รับอะไรคะ^^” หมอพีทยิ้มกว้างให้ฉันก่อนจะยื่น
