“เธอมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก แล้วตอนที่ป้านพมาศส่งเธอมาเป็นเมียพี่ เธอคิดอะไรอยู่ข้าวหอม” เขาอยากรู้จริงๆ
“คิดแค่อยากตอบแทนบุญคุณค่ะ”
“บุญคุณอย่างนั้นเหรอ ดูเหมือนเธอจะทำงานให้คนบ้านนั้น ยังมีบุญคุณต่อกันอีกเหรอ”
“คุณอนันต์มีบุญคุณที่อุปการะข้าวหอมเอาไว้ค่ะ ไม่อย่างนั้นคงนอนตายอยู่ข้างถนน คุณนพมาศเองก็ไม่ได้คัดค้าน เพราะยังไงท่านก็เป็นภรรยา ถ้าท่านคัดค้านคุณอรุณก็คงอุปการะข้าวหอมไม่ได้ ถึงแม้จะทำงานทุกอย่างในบ้าน แต่คุณนพมาศก็ไม่เคยทุบตีทำร้ายให้ต้องบาดเจ็บสาหัส หรือกดขี่ข่มเหง ให้อดมื้อกินมื้อ ทารุณกรรมอย่างที่เด็กคนอื่นได้รับ ข้าวหอมจึงคิดว่าคุณนพมาศคือผู้มีพระคุณค่ะ เพราะอยู่ที่นั่นข้าวหอมก็ไม่ต้องหาเงินมาจ่ายค่าเช่าบ้าน ซึ่งอยู่ข้างนอกภัยอันตรายรอบตัว บางทีห้องพักที่เราเช่าอยู่ก็อาจจะไม่ปลอดภัยก็ได้”
“บุญคุณต้องทวงกันไปตลอดชีวิตเลยเหรอ มันไม่หมดไม่จบไม่สิ้นหรือไง”
“ครั้งนี้เป็นครั
