“ไม่เป็นไรผมเข้าใจครับ…” อคินสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะระบายออกอย่างช้าๆ เขายื่นมือไปเลื่อนเช็คใบหน้าให้ใกล้หญิงวัยกลางคนเข้าไปอีกนิด
“เงินนี้ผมบริจาคจากใจจริงครับ”
“ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ” คุณเพ็ญนภายิ้มออกมาได้ ยังไม่ทันพูดอะไรต่อเจ้าหน้าหน้าห้องก็เข้ามาในห้อง
“น้องปีปมาแล้วค่ะ”
“เอ่อ...จ๊ะ...ขอบใจ”
คุณเพ็ญนภาฝืนยิ้มออกมา แววตาของคุณเพ็ญนภาเริ่มมีรอยกังวลจนชายหนุ่มเห็นได้ชัด แต่เขาเข้าใจว่าเขารบกวนเวลาของเธอนานเกินไปแล้ว อคินจึงขอตัวกลับ
“ถ้าอย่างนั้นผมลาละครับ”
“ค่ะ”
คุณเพ็ญนภาได้แต่ฝืนยิ้มออกมาแล้ว เมื่อเห็นชายหนุ่มออกไปแล้ว
ทำไมถึงต้องบังเอิญมาพร้อมกันในวันนี้ด้วยนะ! เธอจะปกป้องกาสะลองได้อย่างไร ถ้าโชคชะตาไม่เข้าข้างกันแบบนี้ หรือเพราะทุกสิ่งทุกอย่างถูกลิขิตมาก่อนแล้ว
คุณเพ็ญนภาหันไปหาเจ้าหน้าที่คนเดิมแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนืองๆ
“บอกปีปว่าแม
