“เอาเหตุผลที่มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือไงยะ”
ลวิตรแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจคำพูดของผู้เป็นแม่ จัดการอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
“ปีปไปเองได้ค่ะพี่ลวิตร” กาสะลองมองหน้าพี่ชายอย่างอ่อนใจ “ปีที่แล้วปีปก็ไปคนเดียวนะ”
“ก็ปีที่แล้วพี่ไปดูงานที่สิงคโปร์” ลวิตรแย้ง “มากินข้าวซิ จะได้ออกไปเร็วๆ ไง”
กาสะลองอ้าปากจะเถียงแล้วก็เปลี่ยนใจ เธอจึงก้มหน้าก้มตาทานมื้อเช้าของตัวเอง โดยมีสายตาของคุณเพลินตามองอยู่ด้วยความกังวล หลังจากอาหารเช้าเสร็จแล้ว ลวิตรจะช่วยกาสะลองเก็บจานไปล้าง แต่หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธและยื้อจานข้าวของตัวเองไว้
“พี่ลวิตร!แค่นี้ให้ปีปทำเองเถอะคะ”
“มือเจ็บไม่ใช่เหรอ”
ลวิตรพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ แต่กาสะลองแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เขาพยักหน้าเหมือนว่าฝ่ามือของเธอยังเจ็บอยู่
“เอาน่า...ถือว่าพี่ทำให้เป็นของขวัญวันเกิด”
ลวิตรไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะเกรงความลับที่ต
