กาสะลองขับรถมาตามแผนที่ที่ได้รับมา กว่าจะถึงที่หมายก็ร่วมชั่วโมงเศษจึงมาถึงบ้านเด็กพิการซ้ำซ้อน ที่ทางธนาคารนฤปนาถจัดกิจกรรมพาพนักงานมาเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กๆ
“สงสัยจะมีนักข่าวมาด้วยคนเลยเยอะกว่าที่คิด” หญิงสาวบ่นเมื่อเห็นคนมาร่วมงานเยอะกว่าที่คิด
“นักข่าว! อย่างนี้เราก็มีสิทธิ์ได้ออกทีวีหรือลงหนังสือพิมพ์ใช่ไหมคะ”
ฟ้าใสกระดี๋กระด๋า รีบหยิบตลับแป้งจากกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาส่องหน้าตบแป้งแล้วรีบเติมลิปสติก กาสะลองได้แต่มองทำตาปริบๆ เพราะเธอแทบไม่เคยแต่งหน้าเลยด้วยซ้ำ
“รีบไปเถอะจ๊ะ”
กาสะลองเตือนแล้วขยับแว่นให้ชิดใบหน้า ก้าวลงจากรถแล้วเปิดประตูด้านหลังเพื่อยกกล่องขนมออกมา แต่ดูเหมือนผู้ช่วยจะไม่ค่อยอยากช่วยเธอเท่าไหร่นัก โชคดีที่พนักงานธนาคารคนหนึ่งเห็นเธอเข้า รีบวิ่งเข้ามาช่วยรับถุงใส่ขนมถุงใหญ่
“นึกว่าปีปจะหลงทางซะแล้ว” พนักงานหนุ่มคนหนึ่งทักทายอย่างเป็นเอ
