ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือรสเด็ด
สีหน้าของปาลิดาสดใสขึ้นมากเมื่อก๋วยเตี๋ยวเรือชามที่สองหมดเกลี้ยง หลังจากหยิบชามที่สามมาวางตรงหน้าเตรียมกินสลายความหิวเธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีคนนั่งอยู่ตรงข้าม
"คุณแน่ใจเหรอคะว่าจะไม่กิน อร่อยนะ" เธอถามคีรากร
"ฉันไม่หิว"
"จริงๆ คุณไม่ต้องอยู่ตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วฉันเดินกลับเอง"
"ไม่คิดเหรอว่าจะมีคนมาดักรออีก"
"เขาไม่กล้าหรอก" เธอเทเครื่องปรุงไปแล้วพูดเสียงไม่ค่อยมั่นใจเท่าใดนัก "งั้นแสดงว่าที่คุณพามาที่นี่แล้วรอแปลว่าคุณจะรอไปส่งฉัน จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะอันตรายใช่ไหมคะ"
"อืม" เขาพยักหน้า
"งั้นเดี๋ยวฉันรีบกินนะคะ" เธอบอกคนที่เหงื่อซึมเต็มหน้าผาก ร้านนี้ไม่ได้ติดแอร์เลยร้อนไปสำหรับเขา ด้วยความที่หิวเต็มพิกัดเธอจึงบอกคนที่พามาร้านนี้ว่าต้องสั่งทานที่ร้าน เขาก็ยอมตามใจเธอ
"กินไปเถอะ ไม่ต้องรีบ" เขาบอกอย่างใจดีเธอเลยยิ้มให้แล้วก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวในถ้วย
