หลังจากที่ฉันกับคุณภูเราสองคน เอ่อออ นั้นแหละ อร๊ายยย เขิน เขาก็พาฉันมานั่งเรือเล่นตามที่ได้ลั่นปากไว้จริงๆ คราวนี้มาในชุดธรรมดามากๆ เขาบอกถ้าเห็นอีกทีจะขังไว้ในห้องทั้งคืน
"สวยมั้ย"
ฉันหันไปมองตามเสียงคุณภูมินทร์ส่งยิ้มมาให้ เขาขับเรืออยู่แหละแต่ฉันมายืนดูวิวสวยๆ หันไปยิ้มให้เขาบ้างเป็นพักๆ
"สวยมากเลยค่ะคุณภูมินทร์"
จู่ๆเขาก็ดับเครื่องแล้วก็เดินเข้ามาด้านหลังของฉันก่อนจะโอบเอวฉันไว้หลวมๆ เอาคางมาเกยไว้บนไหล่ของฉัน
"ไหนเรียกพี่ภูสิ"
ฉันเอียงคอมองหน้าเขาอย่างสงสัย
"ทำไมอยู่ๆอยากให้เรียกพี่ภูล่ะคะ"
ฉันถามออกไปยิ้มๆมือก็โอบรอบคอเขาไว้ ไม่ได้ตั้งใจจะโอบหรอกนะคือกลัวตกทะเลนะ จริงๆนะ
"ก็เรียกเหมือนที่เคยเรียกไง หนูกับพี่ภูนะ"
ฉันชะงักไปทันทีมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อสายตา
" มะ หมายความว่ายังไงคะ"
ฉันถามย้ำออกไปอย่างไม่มั่นใจทำไมเขาทำเหมือนจะรู้นะว่าฉันกับเขา เอ่อ
"พี่รู้หมด
