เมียหลวง2022

ตอนที่6

สายลมยามค่ำคืนมันชั่งแสนหนาวเหน็บ คล้ายกับหัวใจของเธอในตอนนี้ที่มันหนาวเย็นไร้ไออุ่น ผมยาวนุ่มสลวยปลิวไสวไปตามแรงลม ณ ตอนนี้หญิงสาวผู้มีใบหน้าโศกเศร้ากำลังยืนมองท้องทะเลในนามค่ำคืนอยู่ตรงริมระเบียงด้านหน้าของที่พัก

หลังจากที่เธอตัดสินใจจัดเตรียมกระเป๋าหนีเรื่องเศร้ามาพักใจโดยมีบอดี้การ์ดอย่างแทนไทเป็นคนพามา ความเป็นธรรมชาติกลิ่นอายของท้องทะเลและสายลมมันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายไปได้บ้าง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยไปเสียทั้งหมดเพราะว่ายังมีเรื่องบางอย่างคอยรบกวนจิตใจของเธอในตอนนี้และมันคงจะยากที่จะสลัดออกไปให้โดยเร็ว

"นอนไม่หลับเหรอครับคุณธัญญ่า"น้ำเสียงทุ้มอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นบริเวณตรงหน้า ทำให้ธัญญ่าซึ่งกำลังยืนคิดอะไรอย่างเหม่อลอยถึงกับสะดุ้ง ดวงตากลมโตก้มลงมองบอดี้การ์ดของตัวเองที่ยืนถือแก้วสองใบอยู่ เขาใช้มือทำสัญลักษณ์ชี้ไปยังม้านั้นตรงบริเวณบ้านพักหลังที่เธอพักอยู่

"ผมเห็นว่าคุณธัญญ่ายังไม่ได้ทานอะไร จึงหานมอุ่น ๆ มาให้ทานรองท้องไปก่อน"แก้วนมอุ่นถูกวางลงบนโต๊ะหินอ่อนตรงหน้าของหญิงสาว ส่วนบอดี้การ์ดอย่างเขามีหน้าที่เฝ้าระวังความปลอดภัยให้กับเธอ จึงเลือกจะดื่มอะไรที่ทำให้ตาสว่าง การมาพักผ่อนถือว่าเป็นเรื่องดี แต่อย่าลืมว่านักธุรกิจชื่อดังอย่างธัญญ่าต้องมีคนคอยคุ้มกันอยู่ตลอดเวลา และการมาพักผ่อนในครั้งนี้มีเพียงแค่เขาและเธอกันเพียงแค่สองคนเท่านั้น

"ขอบใจนายมากนะ"ฝ่ามือเรียวเล็กคว้าแก้วนมอุ่น ๆ ขึ้นมาดื่ม รสชาติของมันบวกกับสายลมเย็นพอจะทำให้เธอผ่อนคลายลงได้อีกเยอะ และความหิวมันทำให้เธอดื่มนมจนหมดแก้ว สร้างความดีใจให้กับคนลงทุนไปหามันมาให้กับเธอ

"เป็นอย่างไรบ้างครับตอนนี้"

"ก็ดีขึ้นมากเลยนะ ฉันต้องขอบคุณนายมาก ๆ เลยนะแทนไท ถ้าไม่ได้นายฉันก็คงแย่อยู่เหมือนกัน"

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ว่าแต่คุณธัญญ่าจะทำอย่างไรต่อไปดีครับ หรือจะปล่อยให้คุณกวินทำแบบนี้ต่อไป"ธัญญ่าเงียบไปอย่างต้องการใช้ความคิด เพราะตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้จะจัดการกับปัญหาชีวิตครอบครัวอย่างไรดี

"ไม่รู้เหมือนกันสิ ตอนนี้ฉันเองก็คิดอะไรไม่ออกเหมือนกัน"

"ถ้าคิดไม่ออกก็ไม่เป็นอะไรครับ เวลานี้เรามาพักผ่อนไม่ต้องคิดเรื่องที่ทำให้รบกวนจิตใจ ผมได้ไปติดต่อกับบ้านพักเอาไว้แล้วครับ พรุ่งนี้ผมจะรับหน้าที่พาคุณธัญญ่าเที่ยวเอง"น้ำเสียงของคนกระตือรือร้นราวกับเด็กน้อยที่พึ่งได้ออกมาผจญภัยโลกกว้างของแทนไททำให้ธัญญ่าหลุดหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน

"คุณธัญญ่ารู้ตัวไหมครับว่า คุณเหมาะกับเสียงหัวเราะมากกว่าการร้องไห้น้ำตาอีกนะครับ"ใบหน้าสวยใสของธัญญ่าเหมาะกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะมากว่าน้ำตาและความเสียใจ ยามเมื่อเธอยิ้มทุกอย่างมันก็สดใส แตกต่างกับเวลาที่เธอเสียใจและร้องไห้ ทุกอย่างมันก็มืดมนไร้หนทาง

"ยิ้มเข้าไว้นะครับ เวลาคุณธัญญ่ายิ้มแล้วจะดูสวย"นิ้วชี้ทั้งสองข้างจิ้มลงตรงบริเวณมุมปากของตนเองก่อนจะฉีกยิ้มกว้างเอียงคอได้อย่างน่ารัก ทำเอาคนมองกำลังมองอย่างธัญญ่าถึงกับรู้สึกเขินอายจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง

"ฉะ..ฉันง่วงนอนแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะ"เจอความน่ารักของแทนไทเข้าไปธัญญ่าถึงกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านพัก แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงตะโกนของแทนไทดังตามหลังของเธอมา

"ฝันดีนะครับคุณธัญญ่า"

ทุกคนเชื่อไหมคำบอกฝันดีของบอดี้การ์ดหนุ่มทำให้หญิงสาวนอนหลับฝันดีอย่างสบายใจตลอดทั้งคืนจนรู้สึกตัวอีกทีก็เข้ารุ่งเช้าของวันใหม่ ร่างบางในชุดของเมื่อคืนลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเมื่อเห็นว่าตอนนี้มันเป็นเวลาสายแล้ว ปกติเธอจะไม่นอนตื่นสายแบบนี้เพราะมีหน้าที่มากมายรอให้เธอไปจัดการ แต่ตอนนี้เธอขอเวลาพักผ่อนไม่สนใจเรื่องเกี่ยวกับงานหรือเรื่องอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะเรื่องงานเธอได้โทรไปบอกให้เลขาเป็นคนจัดการ ถ้าหากว่ามีใครถามว่าเธอไปไหนให้บอกไปว่าไม่รู้ ก่อนที่โทรศัพท์เครื่องจะถูกปิดการสื่อสาร

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้นซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ธัญญ่าแต่งตัวเสร็จพอดี ให้เดาว่าคนที่อยู่ด้านหลังของประตูคงจะเป็นบอดี้การ์ด และมันก็เป็นดังเช่นที่เธอคิดเอาไว้ บอดี้การ์ดรูปหล่อของเธอกำลังยืนถือทานอาหารพร้อมกับส่งยิ้ม ๆ มาให้ทันทีที่เธอเปิดประตู

"อาหารมื้อเช้าครับคุณธัญญ่า ไม่ทราบว่าคุณธัญญ่าอยากนั่งรับประทานตรงไหนครับ"ถ้าจะให้เขาเดินผลีผลามเข้าไปในห้องพักของเธอก็คงจะดูไม่เหมาะ และอาจจะมีคนจับตาเห็นแล้วเอาไปพูดต่อในทางเสียหายก็เป็นไปได้

"เอาไปวางไว้ที่โต๊ะตัวเมื่อคืนก็ได้ เดี๋ยวฉันตามไป"

"ครับ"แทนไทหมุนตัวถือถาดอาหารไปวางไว้บนโต๊ะตัวเมื่อคืน โดยมีธัญญ่าเดินตามมาทีหลัง

"นายไม่ทานมื้อเช้าหรืออย่างไร"หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะมีเพียงอาหารชุดเดียวสำหรับเธอ

"ผมทานมาเรียบร้อยแล้วครับ เชิญคุณธัญญ่าทานตามสบายเลยครับ"บอดี้การ์ดหนุ่มยืนทำหน้าที่เฝ้าอารักขาผู้เป็นเจ้านายอยู่ไม่ไกล เพราะต้องการให้ความเป็นส่วนตัวต่อหญิงสาว

"วันนี้เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันดีแทนไท"หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เธอรับประทานอาหารเช้าเสร็จ

"เราสองคนไปเดินเที่ยวที่ตลาดเช้าตรงหัวมุมถนนกันดีไหมครับ ผมไปสอบถามคนแถวนี้มาแล้วเขาบอกว่าที่นั่นมีอาหารมากมายแถมยังอร่อยด้วย"

"ดี งั้นเราไปกันเลย"จะมีใครรู้นิสัยของธัญญ่าดีไปกว่าแทนไทหรือไม่ เพียงแค่เขาพูดถึงอาหารซึ่งเป็นสิ่งโปรดปรานของเธอ แววตาระยิบระยับราวกับเด็กน้อยได้ของเล่นส่องประกายเจิดจ้าออกมาทันที และนี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจชวนเธอไปที่นั่น

"แทนไท ของกินเยอะแยะเลยอะ"ธัญญ่าพูดเสียงดังเมื่อพวกเขาทั้งคู่เดินทางมาถึงตลาด สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านขายอาหาร เพียงแค่นั้นยังไม่พอ ด้านหลังท้ายตลาดมีร้านขายเสื้อผ้าและพวกเครื่องประดับ ธัญญ่าใช้สายตามองด้วยความตื่นตาตื่นใจ แทบจะนับครั้งได้ว่าเธอได้มาเดินตามตลาดแบบนี้กี่ครั้งกัน เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่รู้จักกับกวินเธอชอบมาเดินตลาดแบบนี้มาก หลังจากตัดสินใจคบกับกวินเขาก็ไม่เคยพาเธอมาเดินที่ตลาดแบบนี้เลย เพราะชายหนุ่มมักจะให้เหตุผลกับเธอเสมอว่า

'อาหารในตลาดแบบนี้ล้วนสกปรก ส่วนเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ก็ล้วนไร้รสนิยม'กวินจึงเลือกปฏิเสธเธอทุกครั้งเมื่อเธอเคยปากชวนเขามายังตลาดแบบนี้

"ถ้าคุณธัญญ่าอยากจะซื้ออะไรก็ตามสบายเลยนะครับ วันนี้เรามาพักผ่อนไม่ต้องคิดเรื่องอะไรให้มันรกสมอง อยากทำอะไรก็ทำตามใจตัวเองเลยครับ"อะไรที่เป็นความสุขของเธอเขายินดีทำให้ทุก ๆ อย่าง ธัญญ่ายิ้มกว้างด้วยความดีใจก่อนที่เธอจะเผลอเอื้อมมือไปคว้ามือแขนของแทนไทขึ้นมาจับ พร้อมกับลากเขาเดินเข้าไปในฝูงชนที่กำลังเดินเลือกซื้อสิ่งของ