7
1347 คำ
ภายในรถยนต์แอร์เย็นฉ่ำที่กำลังขับเลี้ยวไปที่ซอยแปด ขนมชั้นไม่เคยขึ้นรถหรูขนาดนี้จึงตื่นเต้นกับความโอ่อ่าภายใน เพราะเป็นรถยนต์ครอบครัวที่มีการรองรับสรีระเป็นเลิศ พอก้นอวบๆ สัมผัสกับเบาะ แล้วแผ่นหลังแตะกับพนักพิง มันสบายกว่าโซฟาตัวโปรดสีชมพูที่แม่ซื้อให้นั่งดูทีวี แม่หนูอดไม่ได้ ยกตัวขึ้นแล้วทิ้งก้นอวบๆ กระแทกลงที่เบาะ มันเด้งๆ นุ่มๆ ดี
“ชอบเหรอขนมชั้น”
เด็กมักจะไม่โกหก “ชอบค่ะ คุณลุงขา ถ้าขนมชั้นมีรถแบบนี้ขี่ไปซื้อขนมที่เซเว่นคงเท่น่าดู”
เด็กหญิงหมายถึงร้านสะดวกซื้อที่ตั้งอยู่หน้าทางเข้าหมู่บ้านด้านขวา หากเธอทำตัวดี น่ารัก แม่ลีจะให้รางวัลด้วยการพาขี่จักรยานไปที่นั่นเพื่อให้ขนมชั้นได้เลือกขนม และถัดจากเซเว่นเป็นร้านขายอุปกรณ์ทำขนมซึ่งแม่ลีต้องไปซื้อแป้ง น้ำตาล วัตถุดิบในการทำขนมไทยที่นั่นเสมอ
ขนมชั้นเคยเห็นเด็กๆ หลายคนในหมู่บ้านมีพ่อขับรถหรูๆ พาไปเดินซื้อขนมแล้วรู้สึกว่าเท่ แต่ก็ไม่เคยร้องโยเยเพราะรู้ดีว่าเธอกับแม่ต้องเก็บเงินไว้เรียนหนังสือ เธอกับแม่อยู่ในวัยกำลังเรียน ถ้าเธอกับแม่เรียนจบคงจะมีรถหรูเอง แม่เคยบอกอย่างนั้น
“งั้นเราไปเซเว่นกันก่อนค่อยกลับบ้านดีไหม” พชรออกปากตามสไตล์ผู้ใหญ่ใจดี มีรถขับพาเด็กเที่ยวอีกต่างหาก
“ไม่ค่ะ”
วราลีแทรกมากลางอากาศ พชรจึงเหลียวกลับไปมอง “ใครถาม” แล้วหันกลับมามองแม่จอมแสบที่นั่งข้างๆ กำลังเอานิ้วจิ้มโน่นจิ้มนี่ แต่ไม่ดุสักคำ
เขาเคยไปส่งวราลีที่บ้านของเธอหลายครั้งจึงรู้จักเส้นทางอย่างดี และแล้วพชรกับแม่หนูคู่หูคนใหม่ที่นั่งหน้าแป้นราวกับเป็นเจ้าของรถก็ไม่มีใครหันไปสนใจคนปั้นหน้าลำบากใจที่เบาะหลังอีก รถคันหรูขับผ่านซอยแปดไปอย่างนั้น เช่นเดียวกับขนมชั้นที่ปรบมือแปะๆ
“คุณลุงใจดี๊ ใจดี เดี๋ยวเย็นนี้ ขนมชั้นจะปั้นลูกชุบให้กินสิบลูกเลยค่ะ”
“ลูกชุบเหรอ” พชรมองหน้าแม่คนช่างคุยอย่างสนใจ “ขนมชั้นทำเป็นด้วยเหรอครับ”
แม่หนูยิ้มหวานจ๋อยเห็นฟันขาว “ทำเป็นสิคะ ทำสวยด้วย ขนมชั้นทำลูกชุบส่งแม่ลีเรียนหนังสือด้วยนะคะ”
“อะไรนะ” พชรคิดว่าเขาฟังผิด
“ขนมชั้น แม่บอกให้หยุดพูด นั่งเงียบๆ ไปเลย” วราลีร้อนตัวขึ้นมา เมื่อลูกสาวโยนระเบิดใส่เธอไม่หยุด
พชรจำได้ว่าตอนที่เขาคบหากับวราลีช่วงสั้นๆ ตอนนั้น เธอฝึกงานอยู่ใกล้จะจบปริญญาตรีแล้วนี่นา
“ขนมชั้นพูดผิดใช่ไหมครับ ลุงว่าแม่ลีของหนูเรียนจบปริญญาตรีหลายปีแล้ว แม่ลีต่างหากทำขนมส่งขนมชั้นเรียน”
แม่หนูเงยหน้ามองเขาแล้วรีบค้านเพราะกลัวเขาไม่เชื่อ “จริงค่ะ ขนมชั้นทำขนมส่งแม่เรียนจริงๆ แม่ลีเคยพูดแบบนั้น ถามแม่ลีสิคะ”
วราลีที่นั่งตัวเกร็งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารร้อนๆ หนาวๆ อยากจะสั่งให้เขาจอดรถเดี๋ยวนี้ พชรเหลือบมองแม่ของขนมชั้นที่เบาะหลังด้วยสายตาเป็นคำถาม
“ผมไม่เข้าใจ ที่ขนมชั้นพูดหมายความว่าไง”
“คือ... คือฉัน... กำลังเรียนภาคสมทบให้จบปริญญาตรี และฉันกับลูกก็ช่วยกันทำขนมไทยขายเป็นค่าเทอม”
พชรเบรกรถกะทันหัน แต่ด้วยสัญชาตญาณบางอย่างผลักให้เขารีบคว้าร่างป้อมๆ ที่จับคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว แต่ก็ห่วงจนต้องเอามือไปกันกลัวเธอจะกระแทกกับคอนโซล
“หมายความว่าไง ทำไมคุณเรียนไม่จบ” แต่พอมองหน้าขนมชั้น คำนวณจากอายุแล้ว เขาอยากจะเอาหัวกระแทกพวงมาลัย ให้ตายเถอะ ถ้าวราลีจะเรียนไม่จบก็เพราะ...
“คุณท้องตอนนั้นใช่ไหม”
วราลีหน้าซีดหน้าเซียวไม่ตอบ เสมองออกหน้าต่าง พชรก็ยิ่งซักยิ่งสงสัย เขาอยากจะลงไปจากรถแล้วกระชากวราลีมาเค้นถามเอาความจริง แต่ติดตรงหนูน้อยขนมชั้นนั่งมาด้วย
“แล้วทำไมขนมชั้นบอกว่าทำงานส่งแม่เรียน” เขายิงคำถามไม่หยุด และเป็นคำถามที่คนถามต้องการคำตอบ เรื่องนี้มันมีกลิ่นโชยแรงมาก กลิ่นเริ่มชัดจนเขาปล่อยผ่านไม่ได้แล้ว
“ก็... แกช่วยฉันทำขนมขายทุกเย็น เงินค่าขนมก็คือค่าเทอมของเราสองคนแม่ลูก” วราลีพูดไปตามที่เป็น
“อะไรนะ” พชรหันกลับไปมองแม่หนูน่ารักที่ยิ้มกว้างให้เขาอย่างภาคภูมิใจ
“เห็นไหมคะ ขนมชั้นไม่ได้โกหก ขนมชั้นเป็นเด็กดี ทำงานส่งแม่ลีเรียนจริงๆ ค่ะ คุณลุงขา อย่าดุแม่ลีนะคะ แม่ลีบอกว่าใกล้จะจบแล้วแหละ”
“พระเจ้า” เขาอยากเปลี่ยนเส้นทางจากเซเว่นไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ เซนส์มันกระซิบบอกอะไรบางอย่าง เมื่อคืนนี้ก่อนนอนเขาไหว้พระแล้วก็ฝันเห็นคุณย่ายืนยิ้มอยู่ใต้ต้นชมพู่ เมื่อเช้าเขาถึงได้มาเดินด้อมๆ มองๆ ดู คิดว่าคุณย่ามาบอกปริศนาอะไรบางอย่าง เช่น ท่านอาจจะฝังสมบัติเอาไว้ใต้ต้นชมพู่ก็ได้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าคุณย่าจะบอกอะไร
วราลีลอบถอนใจ วันนี้มันวันซวยชัดๆ ที่เธอพูดแบบนั้นเพราะนอกจากจะทำงานในสำนักงานของหมู่บ้าน มีหน้าที่เก็บค่าส่วนกลางและดูแลรายรับ-รายจ่ายสาธารณูปโภคของหมู่บ้าน แต่เงินเดือนแค่เก้าพัน เธอจะเลี้ยงดูลูกพอได้อย่างไร อาชีพเสริมของวราลีคือทำขนมไทยขายออนไลน์ในหมู่บ้านโดยไม่ต้องมีหน้าร้าน แต่ก็ขายดิบขายดี ขนมยอดฮิตคือขนมชั้นใบเตยกับลูกชุบแสนอร่อยที่หวานน้อยรสชาติละมุน แล้วลูกมือในการปั้นลูกชุบก็คือ แม่ตัวแสบที่บอกว่าทำงานส่งแม่เรียนนั่นแหละ
เพราะเลือกเก็บหนูน้อยขนมชั้นไว้ ทำให้วราลีที่กำลังจะก้าวออกจากรั้วมหาวิทยาลัยเป็นบัณฑิตมีชีวิตหักเห จำต้องดรอปเรียนเอาไว้ในเทอมสุดท้าย และหลังจากที่ขนมชั้นเข้าเรียนประถมหนึ่งเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เธอเห็นว่าลูกโตแล้วเลยลงเรียนเก็บหน่วยกิตที่เหลือกับคลาสเรียนภาคพิเศษซึ่งเปิดสอนหลังจากเลิกงาน
ขนมชั้นชอบมากกับหน้าที่ช่วยแม่ปั้นลูกชุบ แม่หนูมีพรสวรรค์ เพราะหลังจากที่เข้าไปยุ่งขอช่วยแม่ทำขนม แล้วเห็นวราลีหยิบถั่วกวนเนื้อละเอียดที่อบควันเทียนแล้วมาปั้นเป็นผลไม้จึงลองทำดูบ้าง ทำตามไม่นาน ขนมชั้นก็ปั้นได้สวยเหมือนผู้ใหญ่ จนกลายเป็นหน้าที่ที่ต้องช่วยแม่ปั้นลูกชุบขายทุกเย็น จนวราลีเอ่ยชมว่า
‘รู้ไหมคะ ขนมชั้นเก่งมาก ทำงานส่งแม่เรียนได้ตั้งแต่เด็ก’
เพราะเงินจากการขายขนมไทย วราลีเก็บไว้เป็นค่าเทอมของเธอกับลูก ส่วนเงินเดือนก็เอาไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของสองคน
ไม่กี่นาทีถัดมารถยนต์คันหรูจอดหน้าร้านสะดวกซื้อ พชรปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้กับสาวน้อยที่ดูเหมือนว่าพุงล้ำหน้านั้นจะค่อนข้างอึดอัด พอคุณลุงใจดีปลดสายเข็มขัดนิรภัยออกให้ ขนมชั้นถอนหายใจพรืดราวกับว่าโล่งจนพชรอดขำไม่ได้ เขาเพิ่งเจอกับเด็กนี่วันแรก แต่น่าแปลกที่สนิทกันง่ายเหมือนรู้จักมานาน
“อึดอัดเพราะมีพุงสามชั้นไง ถ้าอยากสวยต้องลดพุงหน่อยนะเรา”
แม่ตัวแสบพุงกลมที่ถูกหาว่าอ้วนพุงล้ำหน้าช้อนตามองเจ้าของรถแล้วถอนหายใจ ถ้าเป็นคนอื่นขนมชั้นคงทำหน้ามุ่ยใส่เหมือนตอนถูกเด็กผู้ชายในหมู่บ้านหยอกด้วยการแอบเปลี่ยนชื่อให้ใหม่จาก
‘น้องขนมชั้น’ เป็น ‘ขนมถังแตก’
- ผู้เขียน
