“พวกเจ้าไร้น้ำยาจนต้องขอน้ำยาจากฮูหยินของข้าเชียวหรือ ต่อไปห้ามรับน้ำยาเช็ดถูอาวุธจากนางอีก ไม่เช่นนั้นต่อไปนางคงขอเข้าไปทำงานในกองทัพกับพวกเจ้าด้วยเป็นแน่”
ทว่าเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นหน้าห้องก็ทำให้ลู่เคอตัวหยุดพูด มองไปที่หน้าประตูด้วยดวงตาดุดัน ร่างของสาวใช้เดินตัวลีบเข้ามา ในมือประคองถาดน้ำชากับขนมเหล็กเต่ากอ ขนมไหว้พระจันทร์แบบแต้จิ๋วที่ทหารองค์รักษ์นายหนึ่งซึ่งสนิทกับลู่เคอตัวนำมาฝาก
“ท่านพี่ ข้าสั่งให้สาวใช้ยกน้ำชามาให้เจ้าค่ะ” เต้าเฟยยิ้มแล้ววางถ้วยชากับขนมที่จัดมาให้ทั้งสามคน แต่มีใบหน้าหนึ่งที่ยังคงเรียบเฉยไม่ยินดียินร้าย “ถ้าเช่นนั้นข้าไม่รบกวนท่านพี่แล้ว ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ” เต้าเฟยบอกแล้วพยักหน้าให้สาวใช้เดินตามออกมา แต่ไม่วายหันไปทางลู่เคอตัวอีกครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้เขาหันมาประสานสายตากับนางเข้าพอดี นางจึงยิ้มให้เขา “ท่านพี่ทำงานเหนื่อยยังไงอย่าลืมกินอาหารเย็นนะเจ้าคะ ข้าใ
