21

1232 คำ

รังสีอำนาจของแม่ทัพใหญ่ผู้เกรียงไกรไร้พ่ายมองจ้องไปที่อันธพาลสองคน พวกมันกลัวจนหัวหด ตัวสั่น ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง “พวกข้าน้อยมีตาแต่หามีแววไม่ โปรดละเว้นชีวิตพวกเราด้วย พวกเราไม่กล้าล่วงเกินฮูหยินลู่แล้ว ต่อไปพวกเราไม่กล้าไม่จำแล้วว่าสตรีท่านนี้คือฮูหยินของท่านแม่ทัพใหญ่” พวกมันสองคนรีบเข้ามาคุกเข่าก้มหัวคำนับซ้ำไปซ้ำมา เต้าเฟยรีบเข้ามายืนเคียงข้างร่างสูงสง่าของสามีด้วยท่าทางยิ้มหยัน “ท่านพี่ พวกมันข่มขู่ข้า จนข้ากลัวไปหมด แถมยังรังแกสตรีที่ตาบอดข้างหนึ่งที่ไม่มีทางสู้อีก อย่างไรเสียส่งตัวพวกมันให้ทางการลงโทษเถอะเจ้าค่ะ” ลู่เคอตัวหรี่ตามอง เมื่อครู่เห็นอยู่ว่าเต้าเฟยกำลังจะซัดมีดบินใส่พวกมัน ไม่ได้มีอาการหวาดกลัวสักนิด เขาไม่พูดว่าอะไรแล้วหันไปมองสองอันธพาลที่ดวงถึงคราวมรณะเพราะมาเจอกับฮูหยินของเขาพอดี แต่พวกมันก็สมควรจะถูกลงโทษอยู่แล้ว “ผู้หญิงคนนั้นติดหนี้เจ้า แต่ไม่ได้หมายความว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม