‘ยังจะมีหน้ามาถามอีก คนที่ทำให้ลิต้าต้องร้องไห้ตาบวม ก็คือเจ้าชายนั่นแหละ’
ปาลิตาอยากตะโกนตอบดังๆ อย่างที่ได้ตอบอยู่ในใจ แต่ประโยคที่พูดออกมากลับเป็นไปในทางตรงกันข้าม
“เจ้าชายอย่ารู้เลยคะว่าลิต้าร้องไห้ทำไม เพราะถึงบอกไปเจ้าชายก็ไม่สามารถช่วยลิต้าได้”
เจ้าชายอีสดรีสส์ทรงหงุดหงิดขึ้นมาทันที เมื่อปาลิตาเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดวงตากลมโตจ้องมองพระองค์ด้วยสายตาว่างเปล่า ไร้ความรู้สึกที่มีต่อกัน
“ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก เราเองก็ไม่อยากรู้เช่นเดียวกัน”
พระสุรเสียงที่กระแทกต่อว่าเต็มไปด้วยความโมโห จากนั้นผุดลุกขึ้นยืน แล้วตรัสสั่งแกมบังคับปาลิตาไปในตัว
“เราจะกลับแล้ว แต่งตัวสวยๆ รอเราด้วย หนึ่งทุ่มตรงเราจะมารับไปดินเนอร์”
“ลิต้าไม่ไปไหนทั้งนั้น”
ปาลิตาปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่อยากทำกิจกรรมร่วมกับเจ้าชายอีสดรีสส์ เพื่อสร้างความทรงจำให้กับตนเองไปมากกว่านี้ เพราะเท่าที่เป็นอยู่ เธอก็เจ็บปว
