โจวหลิวหยางตามกูหลี่เอ๋อร์มาที่โรงเตี้ยมที่อู๋กวงพักอยู่ ทุกครั้งที่นางมาที่นี่เขาล้วนให้คนติดตามมา พวกเขาเองนอกจากพากันไปเดินชมตลาดและกินอาหารข้างทางแล้วก็ไม่มีเรื่องอื่นใดที่ดูลับ ๆ ล่อ ๆ อีก
ถึงโจวหลิวหยางจะไม่ค่อยชอบใจ แต่เขาก็ไม่อาจกักขังกูหลี่เอ๋อร์ได้อย่างที่ใจคิด เพราะนางเป็นม้าพยศยิ่งกักขังนางยิ่งต้องการหนี โจวหลิวหยางรู้ข้อนี้ดีจึงทำเป็นหลับหูหลับตาปล่อยนางไปไหนมาไหนตามใจ
ทว่าวันนี้เขายังไม่ก้าวเข้าไปในโรงเตี๊ยมเฉิงจั่วก็เดินออกมาเสียก่อน ใบหน้าของเฉิงจั่วดูแล้วย่อมรู้ว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแล้ว
"รีบรายงาน"
เฉิงจั่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"คุณชาย อู๋กวงออกจากเมืองนี้ไปแล้วพร้อมกับคุณหนูและเสี่ยวเหมย พวกเขามิได้นำรถม้าไปยังขี่ม้าฝีเท้าไวไปกันตั้งแต่เช้า คาดว่ายามนี้คงเดินทางได้มากกว่ายี่สิบลี้แล้วขอรับ"
"เจ้าว่าอย่างไรนะ นางก็ไปกับเขาหรือ"
"ขอรับ คุณชายอู๋กวงยังฝากสิ่งนี
