จดหมายของกูหลี่เอ๋อร์ถูกใครบางคนยึดเอาไว้โดยที่ไม่ถูกส่งถึงมือของอู๋กวง เขาไม่ได้เปิดอ่านด้วยซ้ำแต่กลับมองจดหมายด้วยอารมณ์เดือดดาล
"วัน ๆ นางเอาแต่ตามข้าแจ แต่เจ้าดูตอนนี้เพียงเห็นบุรุษผู้อื่นก็มีใจส่งจดหมายถึงกันเสียแล้ว สตรีหน้าทนไร้ยางอายจิตใจโลเลยิ่งนัก"
เฉิงจั่วหัวเราะในใจ คิดว่าไท่จื่อของเขาคงสติเพี้ยนไปแล้ว ในเมื่อไม่สนใจแล้วจะยังเดือดดาลด้วยเหตุใด ทว่าเขากลับไม่พูดออกไป ยังยืนอยู่ด้านหลังโจวหลิวหยางและมองไปยังที่หน้าประตูที่บ่าวได้เดินนำทางอู๋กวงเข้ามาในสำนักหมอเทวดาอย่างนอบน้อม
เมื่อคนผู้นั้นเห็นโจวหลิวหยางและเฉิงจั่วก็ประสานมือคารวะทันใด
"คุณชายทั้งสองรบกวนพวกท่านแล้ว ไม่ทราบว่าแม่นางกูอยู่ที่ใดหรือ"
อู๋กวงดูจะกังวลและเป็นห่วงกูหลี่เอ๋อร์ โจวหลิวหยางมองเขาด้วยหางตาก่อนจะหันหลังให้ เฉิงจั่วจึงรับหน้าแทน
"รอสักครู่ บ่าวไปตามนางแล้วประเดี๋ยวคงออกมา คุณชายอู๋เชิญนั่งก่อนเถิด ดื
