สองวันต่อมาแม่นมของนางก็เดินทางมาถึง การได้พบกันครานี้ทำให้กูหลี่เอ๋อร์ถึงกับหลั่งน้ำตาไม่หยุด
เดิมนางเคยคิดว่าแม่นมของตนเองได้ตายไปในกองเพลิงไปนานแล้วการได้พบกันครานี้ประดุจของขวัญที่สวรรค์มอบมาให้นางอย่างแท้จริง
สองคนต่างร่ำไห้กอดกันอย่างน่าเวทนา แม่นมปาดน้ำตามองกูหลี่เอ๋อร์ด้วยสายตาชื่นชม
"คุณหนูของบ่าวช่างเติบโตมางดงามเหมือนกับมารดาของท่านไม่มีผิดเพี้ยน"
แม่นมสัมผัสที่แก้มของกูหลี่เอ๋อร์เบา ๆ
"งดงามสดใสประดุจดวงตะวัน ความรู้สึกเช่นนี้มีเพียงคุณหนูเท่านั้นที่ทำให้บ่าวสัมผัสได้อีกครั้ง"
กูหลี่เอ๋อร์จับมือเหี่ยวย่นของหญิงชราเอาไว้
"ยามนั้นไยท่านจึงไม่กลับมาหาข้า ท่านรู้หรือไม่ว่าข้าหวาดกลัวเพียงใด"
แม่นมถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า
"ความจริงมีเรื่องบางเรื่องที่บ่าวต้องเล่าให้คุณหนูได้ฟังเจ้าค่ะ"
กูหลี่เอ๋อร์พาแม่นมผู้ชราไปนั่งที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง อู๋กวงจึงเอ่ยว่า
"เช่นนั้นพวกท่านก็พูดคุ
