หลังจากไอ้นุ่นทิ้งปริศนาคิดไม่ตกไว้ให้ฉันแล้ว พวกเราก็แยกย้าย ฉันกลับมาอาบน้ำแต่งตัวที่หอของตัวเองก่อนจะออกไปร้านขนมใกล้มหาวิทยาลัยที่นัดไอ้นุ่นกับน้องเปิ้ล น้องรหัสของมันไว้
ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าวันนี้อีน้องเปิ้ลนั่นเสนอหน้าอยากจะมาปรึกษาไอ้นุ่นเรื่องการฝึกงาน ทั้งที่ไอ้นุ่นดูยังไงก็เป็นที่เพิ่งสุดท้ายที่น้องควรจะคิดถึง ฉันรู้หรอกนะว่านางก็แสร้งหาข้ออ้างมาเจอไอ้นุ่นไปยังงั้น ความจริงนางอยากจะมาอ่อยเพื่อนฉัน ทำไมฉันจะดูไม่ออก เพราะฉันกับน้องก็เป็นพวกสปีชีส์เดียวกัน ต่างกันแค่ ฉันหน้าเหมือนนางร้าย ส่วนน้อง หน้าเหมือนนางเอกในนิยายรักหวานแหวว เรียบร้อย แช่มช้อย ดูกุลสตรี สไตล์ที่ไอ้นุ่นชอบเป๊ะๆ
ไม่จริงหรอก ไอ้รักแท้แพ้ใกล้ชิดอะไรนั่น ไม่งั้นไอ้นุ่นมันรักฉันไปนานแล้ว มีแต่รักแท้แพ้มารยาเท่านั้นแหละ
เพราะหอของฉันกับไอ้นุ่น ห่างไกลคนละโยชน์ ทำให้พวกเราต้องแยกกันไปที่จุดหมาย ฉันแต่งหน้าบางเบ
