“ไหนๆ ก็ขอบคุณที่พี่ๆ มา วันนี้น้องเลี้ยงเองนะคะ” น้องกล่าวแสดงความใจกว้าง ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นคนกระเพาะสี่มิติขนาดไหน ถึงได้กล้าเอ่ยปากว่าจะเลี้ยง แต่ก่อนที่ฉันจะได้แสดงอิทธิฤทธิ์และพลังแห่งการสวาปาม ไอ้นุ่นก็เอ่ยขัดขึ้นมาก่อน
“ไม่ต้องหรอก ไม่มีความจำเป็นต้องเลี้ยง”
โถ... อีพ่อพระ ฉันกลอกตามองบนให้กับความคนดีของไอ้นุ่น
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะพี่นุ่น”
นี่ก็อีกคน แกล้งเป็นคนดีเก่งซะเหลือเกิน ผลิตเงินได้เหรอ ถึงจะมาเลี้ยงชาวบ้านไปทั่ว เดี๋ยวแม่ก็กินให้เจ๊งซะหรอก
“พี่ไม่ได้เกรงใจ แต่พี่ไม่ชอบให้ใครมาเลี้ยง” ไอ้นุ่นกล่าวเสียงเรียบ คำพูดหล่อๆ นั่นทำให้อีน้องเปิ้ลทำตาลุกวาว ศรัทธาในความเท่ของมันมากขึ้นไปอีก
โอ๊ย ไอ้นุ่น ช่วยทำตัวกากกรังเหมือนปกติได้มั้ย จะสร้างคู่แข่งให้ฉันทำไมนัก
“แหม พี่นุ่นก็...” น้องเปิ้ลอ้าปาก ทำท่าจะชม ฉันเลยเอ่ยขัดบทสนทนาอย่างหน้าด้านๆ
“โอ๊ย คำตอบหล่อจังเลย เพื่
