EP2.2 ll อ้อนวอน
1045 คำ
“แล้วคิดว่าหมายถึงอะไร” มันยิ้มอย่างมีเลศนัยมองฉันด้วยสายตาจับผิด ฉันไหวไหล่ด้วยใบหน้านิ่ง คิดจะจับผิดฉันเหรอ ไม่มีทางอ่ะ เนียนกว่ารองพื้นเรฟล่อนก็ฉันเนี่ยแหละย่ะ
“ก็ไม่รู้สินะ” ว่าแล้วก็กลอกตานิดนึงพอเป็นจริต
“แย่เลย เกือบหวั่นไหวแล้วนะ” มันพูดเสียงอ่อนก่อนจะใช้นิ้วมือข้างนึงมาม้วนผมฉันเล่น นัยน์ตาสีดำสนิทนั่นให้ความรู้สึกคาดเดายาก ไม่พอ ไอ้นุ่นมันยังบังอาจยกยิ้มนิดๆ ให้ฉันคิดจินตนาการไปไกลอีก
“ทำไม ถ้าอยากได้จะยอมรึไง” ฉันแกล้งหยอกมันทีเล่นทีจริง แต่สีหน้าก็ยังไม่เปลี่ยนเพื่อความเนียนระดับฟูลเฮชดี ไอ้นุ่นชะงักแถมยังทิ้งความเงียบไว้ระยะนึงให้ฉันหวั่นไหวเล่นๆ ทำให้พวกเราได้แต่สบสายตากันปิ๊งๆ รู้ตัวอีกทีใบหน้าดุของคนร่างสูงก็ขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะเลื่อนไปบริเวณลำคอของฉัน ลมหายใจร้อนรดรินที่ผิวกายทำให้ฉันเผลอกลืนน้ำลายเหนียวๆ มันกระซิบน้ำเสียงแหบต่ำแฝงความเซ็กซี่แต่ความหมายน่ะกวนตีนสิ้นดี…
“ฝันไปเหอะ”
แหม พูดชัดเจนขนาดนี้ เอาขี้มาปาหน้ากันเลยดีกว่า!แม่ง ไอ้นุ่นมันแกล้งฉันชัดๆ ฉันว่ามันรู้ทันฉันแน่ ฉันเลยเบ้หน้าไม่พอใจแล้วใช้มือประทับตราบนหน้าผากคนร่างสูงดังแปะ!
“แหม หล่อมากมั้ง”
“ก็พอตัวนะ”
“แหวะ” ฉันกลอกตาแล้วจำใจสละบัลลังก์ด้วยการค่อยๆ เคลื่อนย้ายตัวเองออกจากตักไอ้คนกวนประสาท ก่อนที่ความฉลาดเป็นกรดของมันจะจับสังเกตรังสีความแรดของฉันได้ โบราณเค้าว่าไว้ คิดการใหญ่ ใจต้องนิ่ง เป็นผู้หญิงต้องมารยา เพราะฉะนั้นฉันจะอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
“อ่ะ ไม่อ้อนวอนแล้วเหรอ รออยู่นะเนี่ย” มันหัวเราะร่า ฉันไหวไหล่ รู้ว่าอ้อนวอนไปก็เท่านั้น อะไรที่ไอ้นุ่นตัดสินใจแล้วมันไม่มีทางเปลี่ยนใจ แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน ยกเว้นมีเหตุฉุกเฉินมากจริงๆ เท่านั้นแหละ
ฉันทำเสียงจิ๊จ๊ะ กำลังจะหลบฉากไปนั่งคิดแผนการใหม่ที่โซฟา ทว่าเสียงริงโทนโทรศัพท์ของไอ้นุ่นก็ดังขึ้นมาซะก่อน ขายาวๆ ที่กำลังก้าวก็หยุดชะงักพร้อมกับเงี่ยหูฟังด้วยความเสือก มันมองหน้าฉันนิดนึงแต่ไม่ได้ว่าอะไรพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับเสียงเรียบ
“ว่า...” เสียงทุ้มของคนร่างสูงและประโยคสั้นๆ ห้วนๆ นั่นช่างไปในทิศทางเดียวกับหน้าตามันมากจริงๆ ไอ้นุ่นเป็นคนไม่ชอบพูดเยอะ ชอบสรุปใจความสำคัญ เนื้อๆ ไม่เอาน้ำ ยกเว้นเวลาจะกวนประสาท มันจะวกวนหาเรื่องฉันประจำ
[@$#%$^%&%&]
โอเค เนื่องจากหูฉันยังเป็นหูของมนุษย์ปุถุชน ไม่ใช่คนวิเศษ จึงไม่สามารถได้ยินบทสนทนาจากปลายสายมันได้ มีเพียงเสียงซ่าๆ และบางคำดังมาเป็นระลอก การที่ฉันไม่ได้ยินมันทำให้ต่อมเสือกของฉันทำงานหนักมากขึ้น
“อ๋อ ได้ ไว้เจอกัน”
เจออะไร เจอใคร มันพูดถึงท็อปปิคอะไรกันอยู่ ฉันอยากรู้เรื่อง แต่ก็แสดงความสอดสาระแนมากไม่ได้ ฉันต้องนิ่งและระบายยิ้มนิดๆ เมื่อสบกับเจ้าของนัยน์ตาสีดำที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“ใครวะนุ่น” ฉันเอ่ยถามเนียนๆ ไม่ได้ทำตาโตสอดรู้ให้มันจับได้ ไอ้นุ่นกดวางโทรศัพท์ทั้งที่คุยกับปลายสายนับคำได้ มันไม่ได้เย็นชาอะไรหรอกนะ มันก็เป็นแบบนี้กับทุกคนแหละ รวมถึงฉันด้วย
“น้องรหัส” มันตอบสั้นๆ แต่กลับทำเอาฉันแอบกลอกตาในใจ แม้ใบหน้าจะระบายยิ้มแย้มแสนดีเหลือคณานับ
น้องรหัสไอ้นุ่นคือ น้องเปิ้ล ผู้หญิงตัวเล็ก ขาว หมวย สูงราวร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตร สวมแว่น เป็นสไตล์สากลนิยม ใครเห็นเป็นต้องชอบ บุคลิกเรียบร้อยอ่อนหวาน
นี่คือลักษณะที่มองผ่านๆ ถ้ามองนานๆ จะรู้เลยว่า นังนี่มันผู้หญิงมารยาสาไถย ทำเป็นหาเรื่องมาให้ไอ้นุ่นช่วยเหลือนู่นนี่นั่น แท้จริงแล้วก็อยากจะจับไอ้นุ่นนั่นแหละ ฉันมองเธอออกตั้งแต่แวบแรก
ไอ้นุ่นถึงมันจะหน้าตาเหมือนพร้อมฆ่าคนแต่มันก็เป็นผู้ชายที่ถือว่าหล่ออยู่ในระดับนึง แค่มีรังสีอำมหิตสถิตอยู่รอบๆ ตัวก็เท่านั้น
“คราวนี้น้องมาขอให้ช่วยอะไรอีกล่ะ” ฉันกล่าวอย่างรู้ทัน
“น้องกำลังหาที่ฝึกงาน เลยจะมาปรึกษาว่าที่ไหนดี”
“อ๋อ อาจารย์ที่ปรึกษาตายไปแล้วรึไง ถึงได้มาถามแก” ฉันพูดแขวะเสียงเรียบ นิสิตทุกคนจะมีอาจารย์ที่ปรึกษาตามแต่ระบบจะสุ่ม ซึ่งถ้ามีข้อสงสัยเรื่องการฝึกงานก็ไปถามท่านได้ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องเสนอหน้ามาคุยกับไอ้นุ่นสักนิด ดูหน้ามันดิ มันดูเอาการเอางานที่ไหน....
“ก็คงจะถามประสบการณ์อะไรแบบนี้มั้ง”
“อ๋อ...แต่แกก็ไม่ได้รู้อะไรมากนี่ ที่ฝึกงานที่ไหนว่างก็ไป แล้วจะแนะนำอะไรน้องได้”
“ก็ตอบเท่าที่รู้” มันว่า ฉันเงียบก่อนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง นึกถึงหน้าหมวยๆ ของน้องรหัสมันแล้วรู้สึกเอ็นดูอย่างประหลาด สงสัยจะชะตาต้องกันซะแล้วมั้ง
“น้องนัดวันไหนล่ะ?”
“ทำไม จะไปด้วยเหรอ?” มันเลิกคิ้วสูง
“เออ เรื่องฝึกงาน เพื่อนนัทเชี่ยวชาญกว่าทุกคนในคณะ น้องจะเอาอะไร จัดให้ได้หมด” ฉันว่าอย่างพราวในตัวเองก่อนจะทุบอกเบาๆ พร้อมยักคิ้วแสดงความโปรเฟสชั่นแนล นัยน์ตาเปล่งประกายความหวังดีแบบเต็มเปี่ยม ไอ้นุ่นอืออออย่างว่าง่ายก่อนจะตอบฉันกลับ
“นัดกันพรุ่งนี้”
“โอเคนุ่น รับรองน้องรหัสแกจะต้อง ‘ไม่เสียใจ’ แน่ๆ” ฉันจงใจเน้นย้ำคำว่าไม่เสียใจอย่างชัดแจ้ง พลางนึกถึงหน้าน้องรหัสไอ้นุ่นอีกทีแล้วกระตุกยิ้มชั่วบริเวณมุมปาก
แหม น้องรหัสไอ้นุ่นทั้งที สงสัยรุ่นพี่คนนี้ต้องแนะนำจัดหนักจัดเต็มสักหน่อยแล้วมั้ง...!
- ผู้เขียน
