บทที่ 1 คนที่เหลือก็ต้องดูแลกันต่อไป 3
364 คำ
พอมาถึงที่บริษัท เขาก็เดินตรงเข้าไปในห้องทำงานทันที ส่วนเธอก็เดินไปยังห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับชายหนุ่ม เธอวางกระเป๋าสะพายใบสวยเข้ากับชุดย้อนยุคไปยังยุคครูระเบียบพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้แล้วเสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ส่วนตัวในกระเป๋าสะพายก็ดังขึ้น
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
มือเล็กหยิบกระเป๋ามาเปิดล้วงโทรศัพท์ออกมากดรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าชื่อที่โชว์หน้าจอเป็นชื่อของเพื่อนสนิทของตัวเอง
“ว่าไงยะ ยัยชีจำแลง” เสียงหวานเหน็บแนมมาในสาย
“เดี๋ยวเหอะยัยวิเวียน” เธอตอบกลับทันทีพร้อมกับยิ้มขำ ก็จริงอย่างเพื่อนว่านั่นแหละ
“คืนนี้วันศุกร์ ไปผับด้วยกันไหม”
“อยากไปบาร์โฮสมากกว่าแก” เธอบอกเพื่อน
“ย่ะ แม่คนรวยสายเปย์หนุ่มๆ”
“ที่สีลมนะคืนนี้ แต่งเบาๆ ใช่ไหม” วิเวียนถามมาในสายและคำว่า ‘แต่งเบาๆ’ นั้นก็คือจัดเต็มไม่ยอมกัน
“แน่นอนสิ เบาได้เบานะแก”
“งั้นฉันโทรชวนพวกยัยตุ๊ดพวกนั้นก่อนนะว่าคืนนี้เจอกันที่บาร์โฮส เราจะไปจิกผู้ชายกัน”
“จ้า เจอกัน เบาได้เบานะเว้ย แค่นี้ก่อนนะ ฉันต้องทำงานกับพระอิฐพระปูนแล้วแก เดี๋ยวต้องเอาเอกสารและสรุปรายงานการประชุมไปให้เจ้านายน่ะ”
“จ้า แม่ชีจำแลง”
“พูดไป เดี๋ยวเขารู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงหื่น นี่คีพลุคแว่นหนาขนาดนี้เพื่อเจ้านายเลยนะแก”
“จ้ะๆ เอาที่คิดว่าได้เถอะ เก็บลวดลายตัวเองให้ดีล่ะ อย่าเผลอหลุดให้เหยื่อกลัวล่ะยัยจุ๊บ”
“ไม่หลุดหรอก ถึงหลุดก็อาจจะไม่ทันแล้ว เพราะตอนนั้นฉันจับเขากินทั้งตัวแล้วแก”
“จ้ะ แค่นี้แหละ เจอกันสี่ทุ่ม หน้าบาร์โฮส”
“โอเค” แล้วเธอก็กดวางสายจากเพื่อนแล้วหยิบแฟ้มเอกสารที่ทำสรุปไว้เมื่อวานมาถือกอดแนบอกแล้วเดินออกจากห้องทำงานตัวเองไปยังห้องของประธานหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของตัวเอง
- ผู้เขียน
