อธินกลับห้องมาสงบสติอารมณ์ที่เดือดดาลของตัวเองได้ไม่นานก็มีเสียงสั่นเตือนของโทรศัพท์ดังขึ้น พอชำเลืองตามองดูที่โทรศัพท์ที่ข้างหัวเตียงก็อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวนั่งพิงหัวเตียงแล้วคว้าหยิบมากดรับสายพร้อมกรอกเสียงทุ้มสุภาพไปในสาย
“ครับแม่โอบ”
“พ่อต้อมไปไล่น้องทำไม”
“ไล่อะไรครับ”
“หนูจุ๊บไง ลูกไล่น้องไปอยู่ข้างนอกทำไม”
“น้องจุ๊บโทรบอกเหรอครับ แล้วได้บอกไหมครับว่าเพราะอะไรผมถึงให้ย้ายออกไปอยู่ข้างนอก” เขาถามท่านกลับ ใจที่เริ่มสงบลงแล้วเริ่มมาร้อนเพราะคนข้างห้องอีกครั้งเมื่อเธอนำเรื่องที่คุยกันไปฟ้องแม่ของตน
“ใช่ น้องบอกแม่เอง พ่อต้อมอย่าหัวโบราณให้มากได้ไหมลูก น้องก็แค่ไปเที่ยวสนุกผ่อนคลาย ไปดูอาหารตาเท่านั้นเอง ลูกน่ะซีเรียสไปได้”
“ไม่ซีเรียสได้ยังไงครับแม่โอบ น้องจุ๊บไปค้างคืนข้างนอกกับผู้ชายทั้งวันทั้งคืนเพิ่งกลับมาบ้าน แล้วจะให้ผมเข้าใจว่ายังไง ไม่รู้ล่ะ ถ้าจะอยู่ด้วยกันแล้วทำตัว
