อธินนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะรอพเยียกลับมาบ้าน เฝ้ารอสายจากคนตัวเล็กให้โทรมาให้ไปรับก็ไม่มีสักสาย เขาได้แต่นอนขยับพลิกตัวไปมาหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูเวลาหลายต่อหลายรอบจนได้ยินเสียงไก่ขันในตอนเช้าถึงรู้ตัวว่าตัวเองนั้นไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน เพราะรอคนตัวเล็กกลับมาบ้าน
“เป็นอะไรของนาย...ต้อม” บ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อลุกขึ้นเดินไปยืนรับอากาศตอนเช้าที่ระเบียงห้องนอน เขายืนบิดขี้เกียจไปมาพร้อมอ้าปากหาวง่วงนอนแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องนอนยืนส่องกระจกมองสภาพตัวเองที่เหมือนซอมบี้
“ขนาดนี้เลยเหรอ?” เขาถามเงาตัวเองที่สะท้อนในกระจกแล้วเดินกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งพร้อมหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา ตอนนี้เพิ่งจะหกโมงเช้า แล้วพเยียจะกลับมาตอนไหนล่ะ
“เช้าแล้วยังไม่กลับมาอีก ผู้หญิงอะไรไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว ไปค้างกับผู้ชายทั้งวันทั้งคืน” เขาบ่นพึมพำแล้วพลิกตัวนอนตะแคงข่มตาหลับ แต่ก็นอนไม่หลับเสียแล้ว จึงลุกเดินไปอ
