ถูกเลือกแต่ไม่ถูกรัก

บทนำ ความสัมพันธ์แบบลับ ๆ ของคนสองคนเกิดขึ้นเพียงเพราะคำว่า ‘ผลประโยชน์’ ที่อยู่กั้นกลาง ในค่ำคืนนั้นทั้งเขาและเธอพูดคุยกันไม่นาน ทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยความอยากได้อยากมี และมันก็จบลงบนเตียงเพื่อเป็นการยืนยันปลงใจในความสัมพันธ์ลับ ๆ ว่ามันได้เกิดขึ้นแล้ว “ผมมีข้อเสนอนะ สิ่งที่คุณอยากได้ สิ่งที่คุณต้องการ ผมสามารถดลบันดาลให้คุณได้ทั้งหมด” เจ้าของเสียงแกว่งกวัดแก้วเหล้าสีอำพันในมือหลังจากที่เปิดประโยคถึงข้อเสนอ ขณะที่ดวงตาสีดำขลับจับจดที่รูปหน้าสะสวยของหญิงสาว “ต้องแลกกับอะไร” เงียบไปชั่วอึดใจ แต่แล้วจึงถามไถ่หาความเพราะไม่ปฏิเสธเลยว่าเธอสนใจกับข้อเสนอของเขาจริง ๆ “เป็นของผม” จบคำริมฝีปากก็หยัดโค้งคล้ายรอยยิ้มหากแต่มันไม่ใช่ เท่านั้นความเงียบจึงบังเกิดจนเวลาล่วงไปมากกว่าสิบนาที มันมีเพียงความเงียบที่ปกคลุมเคล้ากับบรรยากาศความวุ่นวายรอบข้างที่ช่างสวนทางกันโดยสิ้นเชิง จนแล้วจนเล่าถึงได้คำตอบ ดวงตาเฉี่ยวคมตวัดปะทะด้วยความแข็งกร้าว หากแต่คนมองกลับคิดว่ามันน่าค้นหาและดึงดูดเขาเสียจนถูกใจ “ฉัน...ฉันตกลง” ‘นรีนันท์’ ตอบตกลงกับข้อเสนอของ ‘โฬม’ โดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือความสัมพันธ์และสถานะที่เปลี่ยนไป ข้อเสนอของเขาน่าสนใจจนทำให้คนเย่อหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรียอมแลก และเพียงคำตอบสั้น ๆ ทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างท่วงที มันเป็นค่ำคืนร้อนเร่าที่แทรกซึมเข้าสู่ความทรงจำไม่มีลืม โฬมใช้ความร้ายกาจและช่ำชองไล่ต้อนให้นรีนันท์หวามไหว มีบางจังหวะที่เธอฉุกคิดและอยากเปลี่ยนใจ แต่เล่ห์กลซ่อนร้ายของเขากลับนำพาให้เธออ่อนไหวและโอนอ่อนให้เขาแต่โดยดี “อื้อ...คุณโฬม พะ...พอก่อน พอก่อนค่ะ นันท์ไม่ไหวแล้ว” นรีนันท์ร้องห้ามและยกมือขึ้นดันแผงอกแกร่งที่ถาโถมบดเบียดชิดลงมา ความแนบแน่นแบบนี้ไม่ใช่สัมผัสครั้งแรก แต่มันกลับเป็นครั้งที่เท่าไหร่เธอก็สุดรู้ ร่างแบบบางไร้เรี่ยวแรงจนไม่อาจขยับจัดแจงท่านอนได้ หญิงสาวหลับตาพริ้มทันทีที่กิจรักเสร็จสิ้นลงเป็นครั้งที่สองของค่ำคืน ภาพสุดท้ายก่อนหลับตาเธอเห็นว่าโฬมรูดรั้งเครื่องป้องกันลงถังขยะ นั่นจึงทำให้เธอมั่นใจว่ามันคงเป็นครั้งสุดท้ายและหลังจากนี้เธอจะได้พักผ่อนเข้าสู่ห้วงนิทราเสียที แต่มันไม่ใช่... ช่วงเอวคอดของนรีนันท์ถูกยกขึ้นก่อนที่ขาเรียวสองข้างจะแยกออกกว้าง เธอรีบลืมตาขึ้นมองก็พบกับภาพของโฬมที่กำลังใช้ปากฉีกซองฟอยล์อย่างชำนิชำนาญ สายตาของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา เธอรับรู้ได้ถึงกระแสความต้องการแม้ว่าจะไม่ได้ยินคำเอื้อนเอ่ย หากแต่รู้ล่วงรู้ดีว่าไฟอารมณ์ของเขาพุ่งปะทะกลับมาอีกครั้ง “ผมขออีกรอบนะนันท์” โฬมโน้มใบหน้าลงจนปลายจมูกแตะสัมผัสแนบชิดกับพวงแก้มใส น้ำเสียงของเขาแหบพร่ากระเส่าถึงใจ จนคนฟังเผลอไผลอ่อนยวบอย่างไม่เคยเป็น นรีนันท์ไม่ได้ตอบแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ หญิงสาวช้อนสายตาขึ้นมองคนบนร่างด้วยความสั่นไหวซึ่งเอ่อล้นด้วยความต้องการไม่ต่างกัน นอกจากจะถูกปลุกเร้าด้วยคำพูดนุ่มทุ้มข้างหูแล้ว มือสองข้างของเขายังเวียนวนลูบไล้ไม่ห่าง “อะ...อื้อ” เสียงหวานร้องดังขึ้นเมื่อตัวตนใหญ่โตของโฬมสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย แต่แล้วกล่องเสียงก็ทำงานต่อไม่ได้เมื่อริมฝีปากถูกฉกฉวยดูดดึงจากคนบนร่างจนบวมเจ่อ โฬมบดคลึงหยอกเย้าจนเธอหวามไหว อาการเหนื่อยอ่อนหมดแรงกลับถูกปลุกตื่นขึ้นมาอีกครายามถูกสัมผัสตามผิวกาย มือของเขาที่ลากไล้เป็นเหมือนเครื่องมือเหล็กร้อน ๆ ที่นาบประทับกับผิว ไม่ว่าจะเขาจะแตะที่ส่วนไหนก็เป็นต้องสั่นสะท้านมอดไหม้อยู่ทุกที กิจรักครั้งที่สามเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่มีเว้นว่าง นรีนันท์ถูกเขาเล่นงานจนไร้เรี่ยวแรงทำได้เพียงส่งเสียงร้องตามอารมณ์ที่อ่อนไหว เธอปล่อยให้เขาตักตวงรังแกจนพอใจ เห็นภาพตรงหน้าอยู่รำไรก็เป็นเขาอีกนั่นแหละที่กำลังสำรวจตราตรึงประทับร่องรอยตามร่างกายของเธอ “อ่า ฉิบ...!” เอวหนาสอบกระแทกเขาหาไม่หยุดยั้ง เสียงคำรามต่ำดังพร่าก้องกังวานไปทั่วพื้นที่ โฬมหิวกระหายกินจุอย่างคนลืมตัว เขาไม่ใช่คนขาดผู้หญิงแต่กลับตะกละตะกลาม ยามที่ได้ลิ้มรสฉกชิมเนื้อหวานของสาวสวยใต้ร่างกาย บทบรรเลงจบสิ้นลงเมื่อสายธารปลดปล่อย กระทั่งหญิงสาวตัวน้อยผล็อยหลับพริ้มภายใต้อ้อมแขนแกร่งอบอุ่น นั่นแหละโฬมถึงได้จัดแจงร่างกายของนรีนันท์ให้พักผ่อนตามต้องการ สายตาคมทอดมองไปยังใบหน้าสะสวยไร้ที่ติ ยามเธอตื่นช่างหมดจดงามสง่าจนเขาหลงใหล แต่พอหลับเธอช่างดูไร้พิษภัยน่ารักทะนุถนอมไม่ต่างจากลูกแมวตัวจ้อย โฬมหยัดยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะใช้วงแขนแกร่งตระกองกอดเจ้าหล่อนเข้าแนบชิด โดยไม่ลืมประทับริมฝีปากลงบนขมับเล็กเพื่อกล่อมนอน “คุณอยากได้อะไรผมจะประเคนหามาให้ แต่ผมขอแค่อย่างเดียว อย่างเดียวเท่านั้นที่ผมต้องการ แค่คุณ...คุณเท่านั้นนรีนันท์”